ਅੰਗੂਰ

ਅੰਗੂਰ ਫਾਈਲੋਕਸੇਰਾ

Daktulosphaira vitifoliae

ਕੀੜਾ

5 mins to read

ਆਪਣੀ ਫਸਲ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰੋ

ਤਸਵੀਰ ਲਓ

ਪੜਤਾਲ ਦੇਖੋ

ਇਲਾਜ ਲਓ

ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਐਪ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋ

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ

ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਪਾਸੇ ਅਤੇ 'ਤੇ ਗੂਦੇਦਾਰ ਹਰੇ ਜਾਂ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੇ ਫੋੜੇ ਅਤੇ ਧਾਗੇਦਾਨ ਕਿਨਾਰੇ। ਅਸਧਾਰਨ ਪੱਤਝੜ। ਜੜ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਫੋੜੇ। ਘਟੀ ਹੋਈ ਜੜ੍ਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ।.

ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

1 ਫਸਲਾਂ

ਅੰਗੂਰ

ਲੱਛਣ

ਡਾਕਟੂਲੋਸਫੈਰਾ ਵਿਟੀਫੋਲੀਏ ਦੇ ਦੋ ਫੋੜੇ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਪੜਾਅ ਹਨ; ਇੱਕ ਪੱਤਾ ਫੋੜੇ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜੜ੍ਹ ਫੋੜੇ ਦੀ ਅਵਸਥਾ। ਪੱਤੇ ਦੀ ਹੇਠਲੀ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਫੋੜਿਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫੋੜੇ ਦਾ ਆਕਾਰ ਅੱਧੇ ਮਟਰ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਈ ਵਾਰ, ਪੂਰੇ ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਫੋੜੇ ਨਾਲ ਢੱਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਝੜਨਾ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਨਹੀਂ ਬਣਦਾ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਰਮਣ ਸੀਜ਼ਨ ਵਿੱਚ ਦੇਰ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਕਾਫ਼ੀ ਵਿਗਾੜ ਅਤੇ ਡਿੱਗਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਫਾਈਲੋਕਸੇਰਾ ਦੇ ਪੱਤੇ-ਫੋੜੇ ਰੂਪ ਕੁਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟ ਹੀ ਮੌਜੂਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਨੋਟ ਕਰੋ ਕਿ ਪੱਤੇ ਦੇ ਫੋੜੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੌਜੂਦ ਹੋਏ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸੰਕਰਮਣ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਜ ਅਤੇ ਵੇਲਾਂ ਦੇ ਗਿਰਾਵਟ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੜ੍ਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਵਿਗੜਨ ਨਾਲ ਸੈਕੰਡਰੀ ਫੰਗਲ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਰਮਣ ਕਾਰਨ ਪਤਝੜ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਤਣੇ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਵੇਲਾਂ ਦੀ ਮੌਤ 3 - 10 ਸਾਲਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, 10 ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਮਰ ਦੀਆਂ ਜ਼ੋਰਦਾਰ ਵੇਲਾਂ 'ਤੇ ਲੱਛਣ ਘੱਟ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।

Recommendations

ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਅੰਗੂਰ ਫਾਈਲੋਕਸੇਰਾ ਦੇ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਣਕਾਰੀ ਉਪਲੱਬਧ ਹੈ; ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਜੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਕੁਦਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹਨ।

ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਰਸਾਇਣਿਕ ਸਾਧਨਾਂ ਨਾਲ ਫਾਈਲੋਕਸੇਰਾ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਹਮੇਸ਼ਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਕਿਸਮਾਂ 'ਤੇ, ਖ਼ਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਵਾਨ ਪੌਦਿਆਂ 'ਤੇ, ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲੇ ਫੋੜਿਆਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਪਿੱਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਇੱਕ ਰੇਜ਼ਰ ਬਲੇਡ ਨਾਲ ਕੱਟ ਕੇ ਖੋਲ੍ਹਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ ਕਿ ਅੰਡੇ ਕਦੋਂ ਨਿਕਲਣੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਛੋਟੇ ਲਾਰਵੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਣਗੇ, ਰਸਾਇਣਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਾਗੂ ਕਰੋ। ਨਿਗਰਾਨੀ ਅਤੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਇਲਾਜ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਜੋ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਵਾਲਿਆਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਮੌਜੂਦ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਤੱਕ ਨਾ ਪਹੁੰਚ ਸਕਣ। ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਇਹਨਾਂ ਮਾਮਲਿਆਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਮੇਸ਼ਾ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ।

ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ

ਡਾਕਟੂਲੋਸਫੈਰਾ ਵਿਟੀਫੋਲੀਏ ਦਾ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਹੈ। ਇਹ ਕੀਟ ਭਾਰੀ ਮਿੱਟੀ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕ ਹਾਲਤਾਂ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ, ਮਾਦਾ ਇੱਕ ਉਪਜਾਊ ਅੰਡੇ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਇੱਕ ਅੰਗੂਰ ਦੀ ਲੱਕੜ ਉੱਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੱਤੇ ਵਿੱਚ ਪਰਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੱਕ ਫੋੜਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। 15 ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ, ਮਾਦਾ ਪਰਿਪੱਕਤਾ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਆਂਡਿਆਂ ਨਾਲ ਫੋੜੇ ਨੂੰ ਭਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਜ਼ਲਦੀ ਹੀ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਮਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਆਂਡਿਆਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੇ ਨਿੰਫਸ ਫੋੜੇ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਪੱਤਿਆਂ ਵੱਲ ਭਟਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਨਵੇ ਫੋੜੇ ਅਤੇ ਅੰਡੇ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਗਰਮੀਆਂ ਦੌਰਾਨ 6 ਜਾਂ 7 ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੱਤਝੜ ਵਿੱਚ, ਨਿੰਫਸ ਜੜ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਸਰਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਹਾਈਬਰਨੇਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਗਲੀ ਬਸੰਤ ਵਿੱਚ ਉਹ ਦੁਬਾਰਾ ਸਰਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜੜ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਫੋੜੇ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਖੰਭ ਰਹਿਤ ਮਾਦਾ ਸਾਲ ਦਰ ਸਾਲ ਜੜ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਅਣਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਚੱਕਰ ਲਗਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਅਖ਼ੀਰ ਅਤੇ ਪੱਤਝੜ ਵਿੱਚ, ਫਾਈਲੋਕਸਰਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕੁਝ ਜੜ੍ਹਾਂ 'ਚ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਮਾਦਾਵਾਂ ਵਜੋਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਮਾਦਾਵਾਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਤਣਿਆਂ ਤੱਕ ਪਰਵਾਸ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਦੋ ਆਕਾਰ ਦੇ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਛੋਟੇ ਅੰਡੇ ਨਰ ਬਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਮਾਦਾ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਮੇਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਫਿਰ ਇੱਕ ਉਪਜਾਊ ਅੰਡੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਅੰਗੂਰ ਦੇ ਤਣੇ 'ਤੇ ਬਸਤੀਵਾਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਂਡਾ ਹੀ ਹੈ ਜੋ ਪੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਭੂਗੋਲਿਕ ਕਾਰਕਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਵਾਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਇੱਕੋ ਸਮੇਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ

ਰੋਧਕ ਕਲਮਾਂ (ਅਮਰੀਕਨ ਰੂਟਸਟੌਕਸ) ਕਈ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਮੁੱਖ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਸਫ਼ਲ ਨਿਯੰਤਰਣ ਮਾਪਦੰਡ ਰਹੇ ਹਨ। ਵਾਈਟਿਸ ਵਿਨਿਫੇਰਾ ਦੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਅਤੇ ਫ੍ਰੈਂਚ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ ਕਿਸਮਾਂ ਜੜ੍ਹ ਵਾਲੇ ਫੋੜੇ ਦੇ ਕੀੜੇ ਤੋਂ ਸੱਟ ਲੱਗਣ ਲਈ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਹੈ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਬਿਨਾਂ ਵਿਨਿਫੇਰਾ ਦੇ ਪਾਲਣ-ਪੋਸ਼ਣ ਵਾਲੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਨੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਰੋਧਕਤਾ ਨੂੰ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਅਤੀਤ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਪੁਰਾਤਣ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਈ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਲਈ ਅੰਗੂਰੀ ਬਾਗ਼ਾਂ ਨੂੰ ਹੜ੍ਹ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।.