Aphis
பூச்சி
குறைந்த எண்ணிக்கையிலிருந்து மிதமான எண்ணிக்கை வரையில் இருந்தால், இந்தப் பூச்சிகள் பயிர்களுக்கு பொதுவாக தீங்கு விளைவிப்பதில்லை. கடுமையான தொற்றின் போது, இலைகள் மற்றும் தளிர்கள், சுருண்டு, வாடி, மஞ்சள் நிறமாகி, குன்றிய தாவர வளர்ச்சியை ஏற்படுத்துகிறது. தாவரத்தின் வீரியம் பொதுவாக குறைந்து விடுவதைக் காணலாம். செடிப்பேன்கள் தேன் பனியை உற்பத்தி செய்கின்றன, இவை சந்தர்ப்பவாத பூஞ்சைகளால் கூடுதல் தொற்றுநோயை ஏற்படுத்தக்கூடும், இது இலைகளில் காணப்படும் பூசண வளர்ச்சி மூலம் சுட்டிக்காட்டப்படுகிறது. தேன்பனி எறும்புகளையும் ஈர்க்கிறது. சிறிய எண்ணிக்கையிலான செடிப்பேன்கள் கூட ஒரு தாவரத்திலிருந்து மற்றவற்றுக்கு வைரஸ்களை தொடர்ச்சியாக பரப்பக் கூடியதாக இருக்கின்றன.
நோய்த்தொற்றானது மிதமானதாக இருந்தால், பூச்சிக்கொல்லி சோப்பு கரைசலையோ, தாவர எண்ணெய்களால் ஆன கலவைகளையோ பயன்படுத்தவும் எ.கா, வேப்ப எண்ணெய் (3 மிலி/லி). ஈரப்பதம் நிறைந்து இருக்கும் போது, செடிப்பேன்கள் பூஞ்சை நோய்களால் தாக்கப் படக் கூடியவை. பாதிக்கப்பட்ட தாவரங்களில் லேசாக நீர் தெளிப்பதன் மூலம் கூட அவற்றை நீக்கிவிட முடியும்.
உயிரியல் சிகிச்சைகள் கிடைக்க பெற்றால், தடுப்பு நடவடிக்கைகளுடன் ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையை எப்பொழுதும் கருத்தில் கொள்ளுங்கள். இரசாயன பூச்சிக்கொல்லிகளின் பயன்பாடு செடிப்பேன்களில் எதிர்ப்பு திறனை ஏற்படுத்தும் என்பதை கருத்தில் கொள்ளவும். விதைத்த 30, 45, 60 நாட்களில் (DAS) ஃப்லோனிகமிட் மற்றும் தண்ணீரை @ 1:20 விகிதத்தில் தண்டில் பயன்படுத்துவது குறித்து திட்டமிடலாம். பிஃப்ரோனில் 2 மிலி அல்லது தியாமெத்தோக்ஸ்சாம் @ 0.2 கிராம் அல்லது ஃப்லோனிகமிட் @ 0.3 கிராம் அல்லது அசெடாமிப்ரிட் @ 0.2 கிராம் (ஒரு லிட்டர் தண்ணீருக்கு) ஆகியவற்றையும் பயன்படுத்தலாம். இருப்பினும், இந்த இரசாயனங்கள் இரைப்பிடித்துண்ணிகள், ஒட்டுண்ணிகள் மற்றும் பூந்துகள் சேர்ப்பிகள் ஆகியவற்றின் மீது எதிர்மறையான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தக்கூடும்.
செடிப்பேன்கள் நீண்ட கால்களையும், உணர்கொம்புகளையும் கொண்ட சிறிய, மென்மையான உடலையுடைய பூச்சிகளாகும். இவற்றின் அளவு 0.5 முதல் 2 மிமீ வரையிலானது. இவற்றின் இனத்தைப் பொறுத்து, உடலின் நிறம், மஞ்சள், பழுப்பு, சிவப்பு அல்லது கருப்பாக இருக்கும். பொதுவானதான இறகற்ற வகைகளிலிருந்து, இறகுகள் கொண்டவை, மெழுகு போல் வழுவழுப்பானவை, புசுபுசுவென்று இருக்கும் வகைகள் என்று அவற்றின் தோற்றம் வேறுபடுகிறது, அவை வழக்கமாகத் தடித்த இலைகளுக்கு அடிப் பகுதியிலும், தளிர்களின் நுனிகளிலும் கொத்தாகக் குடியேறி அவற்றையே உணவாக்கியும் கொள்கின்றன. இவை, மென்மையான தாவரத் திசுக்களை துளைத்து திரவங்களை உறிஞ்சி எடுக்க, நீண்ட வாய் பாகங்களை பயன்படுத்துகின்றன. குறைந்த எண்ணிக்கையிலிருந்து மிதமான எண்ணிக்கை வரையில் இருந்தால், இந்தப் பூச்சிகள் பயிர்களுக்கு பொதுவாக தீங்கு விளைவிப்பதில்லை. ஆரம்ப படையெடுப்புக்குப் பிறகு, வசந்த காலப் பிற்பகுதியிலோ கோடைக்கால ஆரம்பத்திலோ, செடிப்பேன்களின் எண்ணிக்கை பொதுவாக இயற்கை எதிரிகளால் இயல்பாகவே குறைந்துவிடுகிறது. பல இனங்கள் தாவர வைரஸ்களைச் சுமப்பதன் மூலம் மற்ற நோய்கள் வருவதற்கு வழிவகுக்கின்றன.