Dickeya zeae
நுண்ணுயிரி
மக்காசோளத்தின் பாக்டீரியா தண்டு அழுகல் நோயானது, இலை, இலை உறைகள் மற்றும் தண்டுகளின் முனை ஆகியவற்றில் காணப்படும் நிறமாற்றத்தால் வகைப்படுத்தப்படுகிறது. பின்னர் அவை விரைவாக தண்டுகளுக்குப் பரவி மற்றும் பிற இலைகளுக்கும் பரவும். திசுக்கள் அழுகுவதால், துர்நாற்ற வாடையைக் கண்டறிய முடியும் மற்றும் தாவரங்களின் மேல் பகுதியை எஞ்சிய பாகங்களில் இருந்து எளிதில் அகற்றக் கூடிய வகையில் இருக்கும். இந்த நோய் தண்டுகளை முழுவதுமாக அழுகச் செய்துவிடும் மற்றும் சில நேரங்களில் தாவரங்களின் மேல்பகுதி சரியக்கூடும். தண்டுகளை நீளவாக்கில் வெட்டினால், உள்ளக நிறமாற்றம் மற்றும் மென்மையான சகதி அழுகல் போன்றவை வெளிப்படும், இது தண்டுகளின் முனையில் அதிகமாகக் காணப்படும். பொதுவாக, பாக்டீரியா ஒரு தாவரங்களில் இருந்து பிற தாவரங்களுக்கு பரவாததால், வயல்கள் முழுவதும் நோயுற்ற தாவரங்கள் பெரும்பாலும் சிதறிக் காணப்படுகின்றன. இருப்பினும், சில பூச்சிகளின் மூலம் ஒரு தாவரத்திலிருந்து பிற தாவரங்களுக்கு பரவுவதாக அறிக்கைகள் உள்ளன. அதிகப்படியான வெப்பநிலை மற்றும் ஈரப்பத சூழ்நிலைகளுக்கு அடுத்து விட்டுவிட்டு கன மழை பொழியும் நேரங்களில் இந்நோய் சோளத்தில் காணப்படுகிறது.
தற்போது ஈ கிரிஸான்தமிக்கு உயிரியல் கட்டுப்பாடுச் சிகிச்சைகள் எதுவும் இல்லை.உங்களுக்கு ஏதாவது தெரிந்தால் எங்களுக்குத் தெரிவிக்கவும்.
உயிரியல் சிகிச்சைகள் கிடைக்கப்பெற்றால், தடுப்பு நடவடிக்கைகளுடன் ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையை எப்பொழுதும் கருத்தில் கொள்ளுங்கள். நீர்ப்பாசன நீரில் குளோரினேற்றம் அல்லது வெளுப்புக் காரம் (33% குளோரின் @ 10 கிலோ/ஹெக்டேர்) கொண்டு மண் துளையிடல் செய்வது போன்றவற்றைப் பூத்தலுக்கு முந்தைய நிலையில் செய்வது பரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளது. செப்பு ஆக்சிகுளோரைடினை கொண்டிருக்கும் சூத்திரங்களை நோய்க்கு எதிராகச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்தலாம். இறுதியாக 80 கிலோ/ ஹெக்டேர் எம்ஓபி யினை இரு பிரிவுகளாகப் பயன்படுத்தி நோய் அறிகுறிகளைக் குறைக்கலாம்.
இந்த நோய்க்கான அறிகுறிகளானது எர்வினியா க்ரைஸான்தமி என்னும் பாக்டீரியாவால் ஏற்படுகிறது, இது மணல் பரப்பில் உள்ள தண்டுகளின் கழிவுகளில் மட்டுமே குளிர்காலத்தைச் செயலற்ற நிலையில் கழிக்கும், ஆனால் அவற்றால் அங்கு ஒரு வருடத்திற்கு மேலாக வாழ முடியாது. விதைகள் வழியாக பாக்டீரியா பரவுகிறது என்பதற்கான ஆதாரங்கள் எதுவும் இல்லை. 32-35 டிகிரி செல்சியஸ் வரையிலான வெப்பநிலை மற்றும் அதிக ஈரப்பதம் ஆகியவை இந்த நோயின் சாதகமான சூழலாகும். அடிக்கடி ஏற்படும் மழைப்பொழிவு மற்றும் தெளிப்பானுடன் கூடிய மேல்நிலை நீர்ப்பாசனம் ஆகியவை நீண்டகால இலைகளின் ஈரப்பதம் மற்றும் தாவர வட்டங்களில் நீர் தேங்குதல் போன்றவற்றை ஏற்படுத்துகின்றன. இந்த நீர் வெப்பமடையும்போது, இது தாவரத் திசுக்களை சேதப்படுத்தித் துளைகளை ஏற்படுத்தும், இதன் வழியாக நோய்த்தொற்று ஏற்படுகின்றன. அதிக வெப்பம் அல்லது வெள்ளத்திற்கு உட்படுத்தப்படும் தாவரங்கள், முதன்முதலில் தாவரங்களின் அடிப்பகுதியில் அறிகுறிகளை உருவாக்கலாம். நீர்ப்பாசன தண்ணீர் இந்த நோய்க்கான முதன்மை மூலமாகக் கருதப்படுகிறது. அதிகப்படியான தண்டுகளின் முனைகளைத் தாக்குவதற்கு இந்த நோய் தாவரங்கள் நெடுகிலும் பரவினாலும், பூச்சிகளால் நோய் பரவுவதை அன்றி, பாக்டீரியா பொதுவாக அண்டைத் தாவரங்களுக்கு பரவாது.