Magnaporthiopsis maydis
பூஞ்சைக்காளான்
அறிகுறிகளானது பூக்கும் நிலையின்போது அல்லது பூப்பூத்த பிறகு ஏற்படுகிறது மற்றும் இதன் தீவிரம் மக்காச்சோளத்தின் வகை மற்றும் கால நிலைமைகளைப் பொறுத்து மாறுபடும். தாவரங்களின் அடிப்புறத்தில் இருக்கும் இலைகள் முதலில் வாடத் தொடங்கி, மந்தமான பச்சை நிறமாகும். படிப்படியாக, இவை உலர்ந்து, உட்புறமாக சுருளத் தொடங்கும், அதே நேரத்தில் அறிகுறிகளானது மேல்நோக்கிப் பரவும். பாதிக்கப்பட்ட தாவரங்களின் காதுகள் முறையாக வளராது, உமிகளில் காயங்கள் தென்படலாம் மற்றும் தானியங்களின் வளர்ச்சி பாதிக்கப்படலாம். சில சமயங்களில், மஞ்சள் அல்லது ஊதா அல்லது கரும் பழுப்பு நிறக் கோடுகள் தண்டுகள் அடிப்பகுதியில் காணப்படும். கடத்துத் திசு பகுதிகள் மற்றும் கணுவிடைப்பகுதிகள் செம்பழுப்பு நிறமாகும். சில நேரங்களில், இது தண்டை வெட்டிப் பார்க்கும்போது, அதன் குறுக்குப்பகுதியில் தெளிவாக காணப்படும். இறுதியாக, இவை உலர்ந்து, சுருங்கி, வெறுமையாகும்.
விதைகளுக்கு சிகிச்சையளிக்கவும் மற்றும்/அல்லது இந்த நோய்க்கிருமியின் தாக்கத்தைக் குறைக்கவும், நுண்ணுயிரிகளை அடிப்படையாகக் கொண்ட பல கரைசல்கள் ஆய்வுக் கூடங்களில் சோதனை செய்யப்பட்டு வருகின்றன: பூஞ்சை ட்ரிச்சூரஸ் ஸ்பைராலிஸ், ஸ்ட்ரெப்டோமைசிஸ் கிராமினோஃபேசியன்ஸ், எஸ். ஜிப்சோனி, எஸ். லிடிகஸ், எஸ். நோஜலேட்டர், எஸ். ரோச்செய், எஸ். அன்னுலேட்டஸ் மற்றும் நுரைமம் கேண்டிடா மால்டோசா, சி. கிளாப்ராடா, சி.ஸ்லூஃபி, ரோடோடோருலா ருப்ரா மற்றும் டிரிகோஸ்போரோன் குட்டானியம். விதைக்கும் நேரத்தில், பாதிக்கப்பட்ட மண்ணில் எதிர்க்கும் தன்மை கொண்ட பேசில்லஸ் சப்டிலீஸ் கொண்ட கரைசல்களைத் தெளிப்பதும் நோய்த்தொற்றைக் குறைக்கும்
உயிரியல் சிகிச்சைகள் கிடைக்கப்பெற்றால், தடுப்பு நடவடிக்கைகளுடன் ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையை எப்பொழுதும் கருத்தில் கொள்ளவும். இது மண் மற்றும் விதை வழியாகப் பரவும் நோய் என்பதால், சான்றளிக்கப்பட்ட ஆதாரங்களில் இருந்து விதைகள் வாங்குவது பரிந்துரைக்கப்படுகிறது. பூசண நீர் குளியல் கொண்டு விதைகளுக்கு சிகிச்சை அளிப்பதும் நன்கு வேலை செய்யும். அஜாக்சிஸ்டிரோபின், பெனோமில் அல்லது கேப்டன் அல்லது பூஞ்சைக்கொல்லிகளின் கலவை ஆகியவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்ட தயாரிப்புகள் பூஞ்சைகளுக்கு எதிராக திறன் மிக்க வகையில் செயல்படும்.
அறிகுறிகளானது மக்னபோர்தியோப்சிஸ் மேடிஸ் என்ற பூஞ்சைகளால் உருவாகிறது, இந்த பூஞ்சையானது மண்ணிலும், விதைகளின் மீதும் குளிர்காலத்தைச் செயலற்ற நிலையில் கழிக்கும். மண் அல்லது விதை மூலம் பரவும் வித்துக்கள் சிறிய காயங்கள் வழியாக நாற்றுகளின் வேர்களைப் பாதித்து, வளர்ச்சியடைகையில் படிப்படியாக திசுக்களில் குடியேறும். தாவரங்களில், இவை வேர்களில் இருந்து தண்டுகளுக்கும், காது மற்றும் தானியங்களுக்குள்ளும் இடம்பெயரும். நோய் வளர்ச்சிக்கான உகந்த நிலைகள்: சுமார் 24 டிகிரி செல்சியஸ் நிலையான வெப்பநிலை அல்லது 20 முதல் 32 டிகிரி செல்சியஸ் இடையே மாறுபடும் இயற்கையான வெப்பநிலை. அதிக வெப்பநிலை பூஞ்சையின் வளர்ச்சியைத் தடுக்கிறது மற்றும் உதாரணமாக, 36 ° செல்சியஸ் வெப்பநிலையில் குறைவாகக் காணப்படுகிறது. இந்த நோய் உலகின் பல பகுதிகளில் பொருளாதார முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது.