Diaporthe caulivora
பூஞ்சைக்காளான்
ஆரம்ப அறிகுறிகளானது கிளைகளின் அடிப்பகுதி மற்றும் தாவரத்தின் கீழ் பகுதியில் உள்ள இலைக் காம்புகளில் சிறிய சிவந்த-பழுப்பு நிற புண்கள் காணப்படும். பின்னர் இந்த புண்கள் தண்டுகளின் மேல் மற்றும் கீழ் பகுதிகளில் படர்ந்து, கரும்பழுப்பு நிறமாக மாறும். தண்டுகளின் மீதான பச்சை மற்றும் பழுப்பு நிற திட்டுக்கள் மாறி மாறி இருக்கும் தோற்றமானது இந்த நோயை வகைப்படுத்துகிறது. தண்டுகளின் மீதான சொறி உட்புறத் திசுக்களை சேதப்படுத்தி, நீர் மற்றும் ஊட்டச்சத்து போக்குவரத்தைத் தடுக்கிறது. நரம்புகளுக்கு இடையேயான வெளிறிய சோகை இலைகளில் காணப்படும். இலைகள் இறந்து போகக்கூடும், ஆனால் தண்டுகளுடனேயே ஒட்டிக்கொண்டு இருக்கும். புண்களுக்கு மேலே உள்ள தாவர பாகங்கள் இறந்து போகக்கூடும் மற்றும் காய்கள் கடுமையாக பாதிப்படையக்கூடும்.
கிடைக்கும்பட்சத்தில், உயிரியல் பூஞ்சை கொல்லிகளுடனான ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறை பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.
உயிரியல் சிகிச்சைகள் கிடைக்கப்பெற்றால், தடுப்பு நடவடிக்கைகளுடன் ஒருங்கிணைந்த அணுகுமுறையை எப்பொழுதும் கருத்தில் கொள்ளுங்கள். பூஞ்சைக் கொல்லிகளின் சிகிச்சைகள் நோய்த்தொற்றை கட்டுப்படுத்த உதவுகின்றன, ஆனால் இவற்றை பயன்படுத்தும் காலம், சுற்றுசூழல் நிலைகள் மற்றும் பயன்படுத்தப்படும் தயாரிப்புகளை பொறுத்து இவற்றின் விளைவுகள் மாறுபடும். தேவைப்பட்டால், மெஃபோநோக்ஸ்சாம், குளோரோதலோனில், தியோபனேட்-மெத்தில் அல்லது அசாக்சிஸ்டிரோபின் ஆகியவற்றைக் கொண்டிருக்கும் தயாரிப்புகளை தாவரங்கள் வளரும் மற்றும் இனப்பெருக்கம் செய்யும் காலங்களில் பயன்படுத்தவும்.
சோயாபீன்சின் தண்டு சொறி நோயானது டையாபோர்த்தே பேசோலோரம் என்னும் மண்ணின் மூலம் பரவக்கூடிய பூஞ்சையினால் ஏற்படுகிறது. பூஞ்சையின் இரண்டு மாறுபட்ட வகைகள் தென்னிந்திய மற்றும் வட இந்திய தண்டு சொறிநோய்களை ஏற்படுத்துகின்றன. பாதிக்கப்பட்ட பயிர் கழிவுகள் அல்லது விதைகளில் இந்த பூஞ்சை குளிர்காலத்தை செயலற்ற முறையில் கழிக்கிறது. இது தாவரங்களை வளரும் காலத்தின் ஆரம்ப நிலையில் பாதிக்கிறது, ஆனால் இனப்பெருக்கக் கட்டத்தின் போது மட்டுமே அறிகுறிகள் தோன்றும். தொடர்ச்சியான ஈரப்பதம் மற்றும் மழை காலங்கள், குறிப்பாக பருவ காலத்தின் ஆரம்பத்தில், இந்த நோய்க்கு ஆதரவாக உள்ளன. நிலங்களை சரியாக உழுவாமல் இருப்பதும் இந்த நோய்க்கு ஆதரவாக அமையும்.