ਝੌਨਾ
ਖਾਰਾਪਨ
Alkalinity
ਹੋਰ
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ
- ਚਿੱਟੇ ਅਤੇ ਲਾਲ-ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਧੱਬੇ ਜੋ ਕੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਬਾਕੀ ਦੇ ਬਚੇ ਪੱਤੇ ਵੱਲ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੀਆਂ ਦਾ ਸੁੱਕਣਾ ਜਾਂ ਮੁੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਵੁਹਾਈ ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।.
ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਝੌਨਾ
ਲੱਛਣ
ਖਾਰੇਪਨ ਦੀ ਘਾਟ ਫਸਲ ਦੇ ਪੂਰੇ ਚੱਕਰ ਦੌਰਾਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪੱਤੀਆਂ ਦੇ ਧੱਬੇ, ਚਿੱਟੇ ਤੋਂ ਲਾਲ-ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਚ ਬਦਲਣਾ, ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਭਾਰੀ ਖਾਰੇਪਨ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ,ਧੱਬੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਪੱਤੇ ਵੱਲ ਫੈਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੌਦਾ ਝੁਲਸਿਆ ਹੋਇਆ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਵਿਭਾਜਨ ਪੱਤੇ ਦੇ ਮੁੜਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਿਖਦਾ ਹੈ।ਭਾਰੀ ਖਾਰੇਪਨ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਾਧੇ ਨੂੰ, ਵੁਹਾਈ ਨੂੰ ਅਤੇ ਅਖੀਰ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕਦੀ ਹੈ। ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਪੜਾਅ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਖਾਰੇਪਨ ਕਾਰਨ ਫੁੱਲ ਲੇਟ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਪੈਂਦੇ ਹਨ। ਲੱਛਣ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾਲ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ
ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਖਾਰੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਜੈਵਿਕ ਖਾਦ, ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਵਾਲਾਂ , ਜੈਵਿਕ ਕੂੜੇ, ਫਾਲਤੂ ਕਾਗਜ਼, ਬੇਕਾਰ ਸੰਤਰੇ ਨਾਲ ਠੀਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਸਮੱਗਰੀ (ਅਜੈਵਿਕ ਜਾਂ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ) ਦੇ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੋਣ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੀਇਰਾਈਟ ਜਾਂ ਸਸਤਾ ਅਲਮੀਨੀਅਮ ਸਲਫੇਟ ਵਰਗੀਆਂ ਖਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਕੇ ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਗੰਧਕ ਜਾਂ ਕਾਈ ਖਾਦ ਵਰਗੀ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਸਮੱਗਰੀ ਪਾ ਕੇਮਿੱਟੀ ਦੀ ਪੀ. ਐੱਚ. ਨੂੰ ਘਟਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਸਮੱਸਿਆ ਦੇ ਸਰੋਤ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਖਾਰੇਪਣ ਨੂੰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਰੂਪਾਂ ਵਿਚ ਠੀਕ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਜਿਪਸਮ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਸੋਧਾਂ ਦੀ ਆਮ ਵਰਤੋਂ ਘੱਟ ਚੂਨੇ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਜਿਆਦਾ ਸੋਡੀਅਮ ਨੂੰ ਠੀਕ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ,ਜੜ੍ਹਾਂ ਕੋਲੋਂ ਸੋਡੀਅਮ ਨੂੰ ਹਟਾਉਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਦਾ ਜਿਆਦਾ ਮਾਤਰਾ ਨਾਲ ਨਿਕਾਸ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜਿਪਸਮ ਵਿਚ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ, ਸੋਡੀਅਮ ਦੇ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਆਦਾ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਗੰਧਕ ਜਾਂ ਮਿਸ਼ਰਤ ਸਲਫੂਰੀਕ ਐਸਿਡ ਦੇ ਨਾਲ ਜਿਪਸਮ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਚਿਤ ਕੈਲੋਸ਼ਿਅਮ ਕਾਰਬੋਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੈਲਸ਼ਿਅਮ ਕਲੋਰਾਈਡ (CaCl2) ਜਾਂ ਯੂਰਿਆ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਖਾਦ ਪਾਉਣ ਦੀਆਂ ਯੋਜਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਖਾਰੀ ਮਿੱਟੀ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ
ਖਾਰੇਪਨ ਦਾ ਮਤਲਬ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਆਇਨਸ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸਨੂੰ ਸਹੀ ਪੀ.ਐਚ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਿੱਟੀ ਦੇ, ਸੋਮਿਕ ਜਾਂ ਚੁੰਝਲੀ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਖਰਾਬ ਬਣਤਰ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੈ।ਖਾਰਾਪਨ ਪੌਦੇ ਦੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਨੂੰ ਕੱਢ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਘੱਟ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰ ਵਿਕਾਸ ਦਰ ਨਤੀਜਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਖਾਰੇਪਨ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਪੌਦੇ ਦੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਉਪਲਬਧਤਾ ਨੂੰ ਸੀਮਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਾਸਫੋਰਸ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਕ ਦੀਆਂ ਕਮੀਆਂ, ਅਤੇ ਸੰਭਵ ਤੌਰ ਤੇ ਲੋਹੇ ਦੀ ਕਮੀ ਅਤੇ ਬੋਰੋਨ ਜ਼ਹਿਰੀਲਾਪਣ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜਿਆਦਾ ਪੀ.ਐਚ. ਨੂੰ, ਪਾਣੀ ਭਰੇ ਝੋਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਹ ਮੀਂਹ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਜਾਂ ਸਿੰਚਾਈ ਖੇਤਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਘੱਟ ਪਾਣੀ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੈਰਾਨੀ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਿ ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਘੱਟ ਸੁੱਕੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਖਾਰੇਪਨ ਨਾਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ
- ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਭਾਫ ਬਣ ਕੇ ਉੱਡਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਗਿੱਲੀ ਘਾਹ ਨਾਲ ਢੱਕੋ, ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਲੂਣ ਛੱਡਦਾ ਹੈ। ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੁਹਾਈ ਨਾਲ ਕੇਸ਼ਿਕਾ ਦੇ ਡੱਲਿਆਂ(ਡੰਡਲਾਂ) ਨੂੰ ਭੰਨ ਦਿਓ। ਫ਼ਸਲ ਕੱਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੁਹਾਈ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕੇ ਗਰਮੀ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿਚ ਉੱਪਰੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚੋ ਲੂਣ ਦਾ ਪ੍ਰਵਾਸ ਅਤੇ ਨਮੀ ਨੂੰ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਹੀ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕੇ।.
ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ
