Iron Deficiency
ਘਾਟ
ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਦੀ ਘਾਟ ਦੇ ਲੱਛਣ ਪਹਿਲਾ ਛੋਟੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਿਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਸਦੀ ਪਹਿਚਾਨ ਉਪਰਲੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੀਲਾਪਣ (ਕਲੋਰੋਸਿਸ) ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਦਕਿ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਮੱਧ ਜਾਂ ਪੱਤੀ ਨਾੜੀਆਂ ਸਾਫ ਤੇ ਹਰੀਆਂ (ਅੰਤਰਿਰੀ ਕਲੋਰੀਓਸਿਸ) ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਉਪਾਅ ਨਾ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਪੱਤੇ ਚਿੱਟੇ-ਪੀਲੇ ਹੋਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗਲ਼ੇ ਹੋਏ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਧੱਬੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਪੱਤੇ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਗਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਖੇਤਰ ਦੂਰ ਤੋਂ ਹੀ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਪਹਿਚਾਣੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਲੋਹੇ ਦੀ ਘਾਟ ਵਾਲੇ ਪੌਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਰੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ ਤੇ ਘੱਟ ਪੈਦਾਵਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਛੋਟੇ ਧਾਰਕ ਨੈੱਟਲ ਸਲੈਗ ਅਤੇ ਐਲਗੀ ਅਰਕ ਦੀ ਬਣੀ ਪੱਤਾ ਖਾਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜਾਨਵਰ ਖਾਦ, ਤੂੜੀ ਅਤੇ ਖਾਦ ਵੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਜੋੜਦੇ ਹਨ। ਫਸਲ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਡੈਂਡਲਿਅਨਸ ਲਗਾਉ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਨੇੜੇ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਲਈ ਖਾਸ ਤੌਰ ਤੇ ਦਰਖਤਾਂ ਲਈ ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਉਪਲੱਬਧ ਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਦੀ ਘਾਟ ਖੰਡੀ ਹੋਈ ਖੇਤੀ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਮਾੜੀ ਨਿੱਕਾਸਸ਼ੀਲ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਦੀ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਸਮੱਸਿਆ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਠੰਢੇ ਅਤੇ ਨਮ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ। ਜਵਾਰ, ਮੱਕੀ, ਆਲੂ ਅਤੇ ਰਾਜਮਾ ਦੀ ਫਸਲਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਹੁੰਦਿਆਂ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਣਕ ਅਤੇ ਐਲਫਾਲਫਾ ਸਭ ਤੋਂ ਘੱਟ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਚੂਨਾ ਪੱਥਰ ਦੁਆਰਾ ਬਣੀ ਕਲੈਸ਼ਰ, ਖਾਰੀ ਮਿੱਟੀ ( ਪੀਐੱਚ 7.5 ਜਾਂ ਵੱਧ) ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ਤੇ ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਦੀ ਕਮੀ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਸੰਸਲੇਸ਼ਣ, ਫਲ਼ੀਦਾਰਾਂ ਵਿਚ ਜੜ੍ਹ ਨੋਡਲਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਅਤੇ ਸਾਂਭ-ਸੰਭਾਲ ਲਈ ਲੋਹੇ ਤੱਤ ਅਹਿਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਆਇਰਨ ਦੀ ਕਮੀ ਨਾਲ ਨਾਈਡਲ ਪੁੰਜ, ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਫਿਕਸੈਂਸ ਅਤੇ ਫਸਲ ਉਪਜ ਦੀ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ ਤੇ ਘਾਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਅੰਦਾਜ਼ਨ ਨਾਜ਼ੁਕ ਪੱਧਰ 2.5 ਮਿਲੀਗ੍ਰਾਮ / ਕਿਲੋਗ੍ਰਾਮ ਪੌਦੇ ਦੇ ਸੁੱਕੇ ਉੱਤਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਲੋਹੇ ਦੀ ਕਮੀ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੈਡਮੀਅਮ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਅਤੇ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।