Magnesium Deficiency
ਘਾਟ
ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਘਾਟ ਵਾਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਹਲਕੇ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਬਿੰਦੀਆਂ ਜਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਿਆਂ ‘ਦੀਆਂ ਨਸਾਂ ਵਿੱਚ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਅਨਾਜ ਵਿੱਚ, ਪੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹਲਕੀ ਘਾਟ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਿੱਧੀ ਹਰੀ ਲਾਈਨ ਜੋ ਨਸਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਤੱਕ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕਲੋਰੋਸਿਸ ਪੱਤੇ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਭਾਗ ਤੱਕ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਨਸਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪੱਤੇ ਦੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਤੇ ਲਾਲ ਜਾਂ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਧੱਬੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਨੇਕ੍ਰੋਟਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਨਾਲ ਪੱਤੇ ਖੁਰਦਰੇ ਤੇ ਟੇਡੇ-ਮੇਡੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਪੀਲਾਪਨ ਸਾਰੇ ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਢਕ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਮੌਤ ਜਾਂ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਹੋਵੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਅਲਗਲ ਚੂਨੇ, ਡੋਲੋਮਾਈਟ ਜਾਂ ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਚੂਨਾ। ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੋਸ਼ਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਦੇ ਸੰਤੁਲਨ ਲਈ ਖਾਦ, ਜੈਵਿਕ ਖਾਦ ਜਾਂ ਕੰਪੋਸਟ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਹਨ ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਹੋਰ ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ:
ਘੱਟ ਪੌਸ਼ਟਿਕਤਾ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਵਾਲੀ ਹਲਕੀ, ਰੇਤਲੀ ,ਜਾਂ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਘਾਟ ਇੱਕ ਆਮ ਸਮੱਸਿਆ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਮਿੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਘੁਲਣਸ਼ੀਲ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਵਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਮਿੱਟੀਆਂ ਵਿੱਚ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਜਾਂ ਅਮੋਨੀਅਮ ਜਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸਮੱਗਰੀ ਪਦਾਰਥਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਰਤੋਂ ਹੈ ਉੱਥੇ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਨਾਲ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਸ਼ੂਗਰ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਕਲੋਰੋਫਿਲ ਅਣੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹਿੱਸਾ ਹੈ। ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਲੋੜੀਂਦੀ ਮਾਤਰਾ ਦੀ ਕਮੀ ਕਾਰਨ, ਪੌਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕਲੋਰੋਫਿਲ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਨਵੇਂ ਵੱਧ ਰਹੇ ਪੌਦਿਆਂ ਲਈ ਲਿਜਾਇਆ ਜਾ ਸਕੇ। ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਲੱਛਣਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਘਾਟ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਨੂੰ ਹੋਰ ਗੰਭੀਰ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।