Potassium Deficiency
ਘਾਟ
ਲੱਛਣ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਿਆਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੇਵਲ ਗੰਭੀਰ ਕਮੀ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਨਵੇਂ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਹਲਕੀ ਘਾਟ ਨਾਲ ਪੱਤੇ ਦੇ ਮੁਹਾਂਦਰਿਆਂ ਅਤੇ ਨੋਕ 'ਤੇ ਹਲਕੇ ਪੀਲਿਆਂ ਧੱਬਿਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਨੋਕ ਦੇ ਜਲਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਪੱਤੇ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਕਾਫੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਪੀਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮੁੱਖ ਨਸਾਂ ਹਰੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ (ਨਾੜੀਆਂ ਵਿਚਲਾ ਧੱਬਾ)। ਜੇ ਸੋਧਿਆ ਨਾ ਜਾਵੇ, ਇਹ ਧੱਬੇ ਇੱਕ ਸੁੱਕੇ, ਚਮਕਦਾਰ ਤਾਣੇ ਜਾਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਭੂਰੇ ਸੁੱਕੇ (ਨੈਕਰੋਸਿਸ) ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਕਿਨਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਨਾੜੀ ਤੱਕ ਅੱਗੇ ਵੱਧਦੇ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੁੱਖ ਨਸਾਂ ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਹੀ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਮੁੜੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਝੁਰੜੀਆਂ ਵਾਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਵੇਂ ਪੱਤੇ ਛੋਟੇ ਅਤੇ ਭੱਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਕੱਪ ਵਰਗੇ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ - ਦੀ ਘਾਟ ਵਾਲੇ ਪੌਦੇ ਰੁੱਖੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਰੋਗਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਤਣਾਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸੋਕੇ ਤੇ ਠੰਡ ਪ੍ਰਤੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਫਲ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਗੜ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਹਰ ਸਾਲ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਸੁਆਹ ਜਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਪਰਾਲੀ ਨੂੰ ਜੈਵਿਕ ਪਦਾਰਥ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਪਾਓ। ਲੱਕੜ ਦੀ ਸੁਆਹ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉੱਚ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਸਮੱਗਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਚੂਨਾ ਮਿੱਟੀ ਲੀਚਿੰਗ ਨੂੰ ਘਟਾ ਕੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਹੋਰ ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ:
ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੇ ਘੱਟ ਭੰਡਾਰ ਜਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਸੀਮਿਤ ਉਪਲੱਬਧਤਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਘਾਟ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਘੱਟ ਪੀ ਐਚ ਅਤੇ ਰੇਤਲੀ ਜਾਂ ਹਲਕੀ ਮਿੱਟੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੇ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਜੈਵਿਕ ਸਮੱਗਰੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਲੀਚਿੰਗ ਅਤੇ ਸੋਕੇ, ਅਤੇ ਕਈ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਵਧੇਰੇ ਸਿੰਚਾਈ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਮੀਂਹ ਕਾਰਨ ਵੀ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਜੜ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਰਾਹੀਂ ਵਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਘਾਟ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ ਜਾਂ ਸੋਕੇ ਜਿਹੇ ਹਾਲਾਤ ਪੌਦੇ ਤੱਕ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਸੰਚਾਰ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉੱਚੇ ਪੱਧਰ ਦੇ ਫਾਸਫੋਰਸ, ਮੈਗਨੀਸ਼ੀਅਮ ਅਤੇ ਲੋਹੇ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਨਾਲ ਵੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਪਾਣੀ ਦੇ ਸੰਚਾਰ, ਟਿਸ਼ੂ ਦੀ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਅਤੇ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਗੈਸਾਂ ਦੇ ਆਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਭਾਵੇਂ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਲਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੋਵੇ।