Aonidiella aurantii
ਕੀੜਾ
ਪੱਤੇ (ਅਕਸਰ ਮੁੱਖ ਨਾੜੀ ਦੇ ਨਾਲ), ਟੁੰਡਿਆਂ, ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਅਤੇ ਫਲਾਂ 'ਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛੋਟੇ ਗਹਿਰੇ ਭੂਰੇ ਤੋਂ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੇ ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ| ਉਹ ਇੱਕ ਥੋੜੇ ਸਪੱਸ਼ਟ ਕੇਂਦਰ (ਜੁਆਲਾਮੁਖੀ ਵਰਗੇ ਆਕਾਰ) ਦੇ ਨਾਲ ਉੱਠਿਆ, ਕੋਣ ਚਟਾਕ ਵਰਗੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ| ਇਕ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਨਾ ਉਸ ਜਗ੍ਹਾ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਖਾਂਦੇ ਹਨ| ਭਾਰੀ ਪ੍ਰੇਸ਼ਾਨੀ ਤੇ, ਪੱਤੇ ਮੁੜ ਜਾਣਗੇ, ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਡਿੱਗਣਗੇ ਅਤੇ ਪੱਤਝੜ ਹੋਏਗੀ |ਪੀੜਤਾਂ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਮੱਰ ਜਾਣਗੀਆਂ , ਗੰਭੀਰ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਡੇ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਸਕਦਾ ਹੈ| ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਛਾਬਿਆਂ ਦੀ ਪਾਪੜੀ ਫਲ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ, ਇਸ ਦੇ ਫਲਸਰੂਪ ਸੁੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਰੁੱਖ ਟੁੱਟ ਸਕਦੇ ਹਨ | ਨੌਜਵਾਨ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁਕ ਜਾਵੇਗਾ , ਜਾਂ ਮਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜੇ ਵਧੇਰੀ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਵਾਪਸ ਮਰ ਜਾਣ|ਲਾਲ ਪੈਮਾਨੇ ਸ਼ਹਿਦ ਦੀ ਤ੍ਰੇਲ ਕੱਢ ਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਤੇ ਸੂਤੀ ਦੇ ਢਾਂਚੇ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ |
ਐਨੋਡੀਈਲਾ ਔੂਰੰਤੀ ਦੇ ਕੁੱਦਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਵਿੱਚ ਪਰਜੀਵੀ ਭਰਿੰਡਾ ਅਪਪੇਟਿਸ ਮੇਲੀਨਸ ਅਤੇ ਕੰਪਰਿੇਲਾ ਬਿਫਸਸੀਟਾ ਅਤੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਮਾਈਟ ਹੇਮਿਸੈਰਕੋਟੇਟਸ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਕ੍ਰਾਲਰ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੀੜੀਆ ਦਾ ਨਿਯੰਤ੍ਰਨ ਲਾਲ ਸਕੇਲਾ ਦੇ ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਦੀ ਕੁੰਜੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੁੱਦਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਤੋ ਸਕੇਲ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਕਰਦੀਆ ਹਨ। ਜੈਵਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮਨਜ਼ੂਰ ਹੋਏ ਪੈਟਰੋਲੀਅਮ ਤੇਲ ਸਪਰੇਅ ਨੂੰ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਤੋਂ ਸਕੇਲਾ ਨੂੰ ਕੱਢਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਫਲਾ ਤੋਂ ਸਕੇਲਾ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਲਈ ਉੱਚ ਦਬਾਅ ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਧੋਵੋ।
ਜੇ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾ ਦੇ ਨਾਲ ਰੌਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾ ਤੇ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਥੌੜੀ ਰੇਂਜ ਦੇ ਤੇਲ ਵਾਲੀ ਸਪ੍ਰੇਅ ਕੁਦਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਲਈ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗਰਮੀਆ ਦੇ ਮੱਧ ਵਿਚ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋ ਸਭ ਨਾਲੋ ਵਧੀਆ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੁਧਾਰਾਤਮਕ ਰਸਾਇਣਕ ਸਪ੍ਰੇਅ ਉਦੋਂ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ 25% ਤੋਂ ਵੱਧ ਫਲ ਸੰਕਰਮਿਤ ਹੌਣ। ਕਲੋਰੋਪੀਰੀਫੋਜ਼, ਕਾਰਬਾਰਲ, ਮਲੇਥੀਓਨ, ਜਾਂ ਡੈਮੇਥੋਇਟ ਵਾਲੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾ ਦੀ ਵਰਤੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਗਾ ਵਿੱਚ ਕਰੋ ਜਿੱਥੇ ਸਕੇਲਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਥ੍ਰੈਸ਼ਹੋਲਡ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਹੋਵੇ। ਵਿਆਪਕ-ਪੱਧਰ ਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਬਚੋ ਜੋ ਲਾਹੇਵੰਦ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਇਹ ਲੱਛਣ ਲਾਲ ਪੈਮਾਨੇ, ਅਉਣੀਦਿਲਾਂ ਆਓਰੰਟੀ ਦੀ ਖੁਰਾਕ ਦੀ ਗਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ | ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਦੇ ਖਣਿਜਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਕੀਟ ਹੈ, ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਹੈ | ਉਹ ਅਗਲੇ ਵਧ ਰਹੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਨਵੀਂ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲੱਕੜ ਅਤੇ ਪੱਤਿਆਂ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ| ਆਪਣੇ ਗਤੀਸ਼ੀਲ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ, ਖੁਰਾਕ ਥਾਂ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਔਰਤਾਂ ਰੋਸ਼ਨੀ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਆਕਰਸ਼ਤ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ| ਉਹ ਆਂਡੇ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦੀਆਂ ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਰਗਰਮ ਰੀਂਗਣਾ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦੇਂਦੀਆਂ ਹਨ | ਇੱਕ ਵਾਰ ਪੱਤੇ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂ ਛੋਟੇ ਫ਼ਲ ਦੇ ਦਬਾਅ 'ਤੇ ਵਸਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਅਸਥਾਈ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ| ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਪੜਾਅ ਦੇ ਬਾਅਦ ਉਹ ਇੱਕ ਕਪਾਹ ਦੇ ਪਦਾਰਥ ਦੁਆਰਾ ਢਕੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਆਖਰਕਾਰ ਘੁਮਾਵਦਾਰ ਚਪਟੇ ਰੂਪ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਗੁਣ ਲਾਲ ਰੰਗ ਦੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਦੇ ਹਨ| ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ ਦਰੱਖਤ ਦੀ ਸਿਹਤ ਨਾਲ ਨੇੜਲੇ ਸਬੰਧ ਹੈ| ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਰੁੱਖ ਨਮੀ ਦੇ ਤਣਾਅ ਤੋਂ ਪੀੜਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ|