ਸ਼ਿਮਲਾ ਮਿਰਚ ਅਤੇ ਮਿਰਚ

ਕਪਾਹ ਦੀ ਲਾਲ ਭੂੰਡੀ

Dysdercus cingulatus

ਕੀੜਾ

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ

  • ਕਪਾਹ ਦੇ ਟੀਂਡਿਆਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ, ਟੀਂਡਿਆਂ ਦਾ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਖੁੱਲ੍ਹ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਡਿੱਗ ਜਾਣਾ, ਕਪਾਹ ਦੇ ਦਾਗਦਾਰ ਰੇਸ਼ੇ। ਸੂਖਮ ਜੀਵ ਤੋਂ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਜੋ ਕਿ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਆਵਾਸ ਬਣਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।.

ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

8 ਫਸਲਾਂ

ਸ਼ਿਮਲਾ ਮਿਰਚ ਅਤੇ ਮਿਰਚ

ਲੱਛਣ

ਬਾਲਗ਼ ਅਤੇ ਨਿੰਫਸ ਦੋਨੋਂ ਫੁੱਲ ਦੇ ਕਲੀਆਂ 'ਤੇ ਅਤੇ ਬੰਦ ਜਾਂ ਅੰਸ਼ਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਖੁੱਲੀਆਂ ਕਪਾਹ ਦੀਆਂ ਟੀਂਡਿਆਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਰੇਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਰਾਹੀਂ ਬੋਰ ਕਰਦੇ ਅਤੇ ਬੀਜਾਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨੁਕਸਾਨੇ ਗਏ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਨੂੰ ਸੁਖਮਜੀਵਾ ਦੁਆਰਾ ਅਾਵਾਸ ਬਣਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਟੀਂਡੇ ਵਿਚ ਸੜਨ ਹੁੰਦੀ ਅਤੇ ਰੰਗ ਫਿੱਕਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਟੀਂਡੇ ਅਧੁਰੀ ਰਹਿ ਜਾਣਾ, ਟੀਂਡਿਆਂ ਦਾ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲ਼ਾਂ ਖੁਲ ਜਾਣਾ ਅਤੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਡਿੱਗ ਜਾਣਾ ਆਮ ਹੈ। ਹੋਰਨਾਂ ਲੱਛਣਾਂ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਅਕਾਰ ਦੇ ਘੱਟ ਤੇਲ ਸਮੱਗਰੀ ਵਾਲੇ ਬੀਜ, ਦਾਗਦਾਰ ਰੇਸ਼ੇ ਅਤੇ ਘੱਟ ਅੰਕੁਰਣ ਦਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ। ਇਹ ਬੀਜ ਬਿਜਾਈ ਲਈ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਡੀ. ਸੀਂਗੁਲੈਟਸ ਇੱਕ ਇਕੱਲੇ ਪੌਦੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਹੋਇਆ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਅਤੇ ਇਹ ਹੋਰਨਾਂ ਨੌਜਵਾਨ ਟੀਂਡਿਆਂ 'ਤੇ ਵੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਉੱਚ ਪੱਧਰ ਦੇ ਸੰਕਰਮਣ ਨਾਲ ਦਾਗਦਾਰ ਹੋਈ ਲਿੰਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਗੁਣਵਤਾ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ

ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਸਪ੍ਰੇਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤਰਲ ਨਿੰਮ ਦੇ ਤੇਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਇਸ ਕੀੜੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਸਰਦਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋਈ ਹੈ।

ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬਚਾਅ ਦੇ ਉਪਾਵ ਅਤੇ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਇਲਾਜ ਇਕੱਠੇ ਕਰੋ। ਪੱਤੇ 'ਤੇ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਯੌਗਿਕ ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਲੋਰੋਪੀਰੀਫੋਸ, ਐਸਫੈਂਨਵਲੇਰੇਟ ਜਾਂ ਇੰਡੋਸੈਕਰਬ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ, ਗੁਲਾਬੀ ਟੀਂਡੇ ਦੀ ਸੁੰਡੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਪਾਹ ਦੀ ਲਾਲ ਬੱਗ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਵੀ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਦੇਖੇ ਗਏ ਹਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਲਾਗ, ਦਾ ਰਸਾਇਣਕ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਕਰਨਾ ਅਕਸਰ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿਉਂਕਿ ਵਾਢੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਬੋਲਾਂ 'ਤੇ ਅਜੇ ਵੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਮੌਜੂਦ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ

ਨੁਕਸਾਨ ਡਾਈਸੇਡਿਰਸ੍ਸ ਸਿੰਗੁਲੇਟਸ ਦੇ ਨਿੰਫਸ ਅਤੇ ਬਾਲਗ਼ਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਲਗ 12-13 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵੱਖਰੇ ਜਿਹੇ ਲਾਲ-ਸੰਤਰੀ ਰੰਗ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਿਰ ਚਿੱਟੇ ਕਾਲਰ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪੇਟ ਕਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇ ਖੰਭਾਂ 'ਤੇ ਦੋ ਕਾਲੇ ਧੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਨਰ ਮਾਦਾਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਛੋਟੇ ਹੁੰਦੇੇ ਹਨ। ਮਾਦਾਵਾਂ ਮੇਜਬਾਨ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਇਕ ਵਾਰ ਵਿਚ 130 ਚਮਕਦਾਰ ਪੀਲੇ ਅੰਡੇ ਦੇ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। 7-8 ਦਿਨਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਫੁੱਲਤਾ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਨਿੰਫਸ ਅੰਡਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਪੌਦਿਆਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਲਾਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੇਟ 'ਤੇ ਤਿੰਨ ਕਾਲੇ ਧੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਚਿੱਟੇ ਪਦਾਰਥ ਦੇ ਤਿੰਨ ਧੱਬਿਆਂ ਦੇ ਜੋੜੇ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਾਤਾਵਰਣ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਸਮਾਂ 50-90 ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੀਜ਼ਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵੱਲ ਆਫਤ ਵਾਪਰਦੀ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਪਹਿਲੇ ਟੀਂਡੇ ਖੁੱਲ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਿਕਲਪਕ ਮੇਜ਼ਬਾਨਾਂ ਵਿੱਚ ਭਿੰਡੀ, ਅੰਗੂਰ ਅਤੇ ਨਿੰਬੂ ਦੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੈ।


ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ

  • ਜੇਕਰ ਆਬਾਦੀ ਅਜੇ ਛੋਟੇ ਪੱਧਰ ਤੱਕ ਦੀ ਹੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕੀੜਿਆਂ ਨੂੰ ਲਾਹ ਸੁੱਟੋ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕਪਾਹ ਨੂੰ ਚੁੱਗ ਲਿਆ ਜਾਵੇ, ਉਵੇਂ ਹੀ ਸਾਰੇ ਕਪਾਹ ਦੇ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾਓ ਅਤੇ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿਓ। ਵਿਕਲਪਕ ਮੇਜ਼ਬਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਓ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਂਸ ਦੇ ਰੁੱਖ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਹੋਰ ਜੰਗਲੀ ਪੌਦੇ। ਦਫਨ ਹੋਏ ਅੰਡਿਆਂ ਦਾ ਡੀ.
  • ਸੀਂਗੁਲੈਟਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਪ੍ਰਕੋਪ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਜੋਤ ਦਿਓ। ਰੋਧਕਤਾ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੇ ਇਸਤੇਮਾਲ 'ਤੇ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਰੱਖੋ।.

ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ