Astylus atromaculatus
ਕੀੜਾ
ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਮੱਕੀ ਦੀਆਂ ਗੁਲਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ 'ਤੇ ਕਾਲੇ ਚਟਾਕਾਂ ਨਾਲ ਪੀਲੇ, ਲਿਪਟੇ ਹੋਏ ਭੌਰਿਆਂ ਦੇ ਝੁੰਡ। ਬੀਜਾਂ ਨੂੰ ਜਾਂ ਮੱਕੀ ਦੀ ਅੰਕੁਰਿਤ ਹੋ ਰਹੇ ਅੰਕੂਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਣਾ ਅਤੇ ਪੌਦਾ ਆਧਾਰ ਤੋਂ ਕਮਜੋਰ ਹੌਣਾ। ਇਹ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕੁਸ਼ਲ ਪਰਾਗਣ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੀ ਉਡਾਨ ਦੀ ਸੀਮਾ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ 200 ਮੀਟਰ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਹਾਲਾਤ ਚੰਗੇ ਹੋਣ, ਸਿਰਫ ਉਦੋਂ ਹੀ ਇਹ ਇੱਕ ਕੀੜੇ (ਗਰਮੀ, ਸੁੱਕੇ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਤਾਪਮਾਨ 15 ° ਤੋਂ ਵੱਧ) ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿਚ ਵੀ, ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾਈਆਂ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਠਹਿਰਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
ਵਾਤਾਵਰਣ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ (ਅਨਾਜ ਦਾ ਤਣਾ ਛੇਦਕ) ਦੇ ਨਾਲ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਪੁੱਸ਼-ਪੁੱਲ/ਖਿੱਚਣ-ਧੱਕਣ ਸਿਸਟਮ (ਜਿਸ ਵਿਚ ਡੇਸਮੋਡੀਅਮ ਨਾਲ ਬਿਚਲੀ ਖੇਤੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨੇਪੀਅਰ ਘਾਹ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਬਣੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ) ਨੂੰ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਅਤੀਤ ਵਿਚ ਇਸ ਅਵਸਰਵਾਦੀ ਕੀਟ ਨੂੰ ਫਸਲਾਂ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ।
ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ ਜੇਕਰ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਉਪਾਅ, ਦੋਨੋ ਇਕੱਠੇ ਕਰੋ। ਇਸ ਵੇਲੇ ਅਸਟੇਲਸ ਭੌਰੇ ਦੇ ਨਿਯੰਤ੍ਰਨ ਲਈ ਸਿਫਾਰਸ਼ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਢੰਗਾਂ ਵਿਚ, ਰਸਾਇਣਕ ਸਪਰੇਅਾਂ ਅਤੇ ਰਸਾਇਣਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੀਜਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।
ਇਹ ਨੁਕਸਾਨ ਧੱਬੇਦਾਰ ਮੱਕੀ ਦੀ ਬੀਟਲ, ਅਸਟੇਲਸ ਅਤਰੋਮਾਕੁਲੈਟਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਲਗ਼ ਬੀਟਲ ਥੋੜ੍ਹੇ ਲੰਮੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਖੰਭਾਂ ਨਾਲ ਕਾਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਚਟਾਕ ਨਾਲ ਢੱਕੇ ਹੋਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਾਕਾਹਾਰੀ ਕਿਸਮ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੱਕੀ, ਚੌਲ, ਜੂਗਰ ਜਾਂ ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਦੇ ਰੇਸ਼ਮ, ਪਰਾਗ ਜਾਂ ਅਨਾਜ ਉੱਪਰ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ। ਜਦੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੀ ਫਸਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਭੌਰੇ ਘਾਹ ਵਿੱਚ ਸੰਗਠਿਤ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਕੱਤਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਸਮੱਸਿਆ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜੇਕਰ ਉਹ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਿਗਲ ਲਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਮੌਤ ਦੀ ਵੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮਾਦਾਵਾਂ ਸੁੱਕੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਅੰਡੇ ਰੱਖਦੀਆਂ ਹਨ। ਲਾਰਵੇ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਮਲਬੇ 'ਤੇ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਈ ਵਾਰੀ ਬੀਜਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਮੱਕੀ ਦੀ ਅੰਕੁਰਿਤ ਹੋ ਰਹਿ ਅੰਕੂਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਆਧਾਰ ਨੂੰ ਕਮਜੋਰ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਗਰਮ, ਸੁੱਕੇ ਮੌਸਮ (15 ° ਤੋਂ ਉੱਪਰ) ਦਾ ਦੌਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ-ਚੱਕਰ ਦਾ ਸਮਰੱਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ।