ਕੇਲਾ
ਕੇਲੇ ਦੀ ਜੂੰ
Chaetanaphothrips signipennis
ਕੀੜਾ
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ
- ਬਾਲਗ਼ ਅਤੇ ਨਿੰਫਸ ਦੀ ਬਸਤੀ ਪੱਤੇ, ਸਿਊਡੋਸਟਮਸ ਅਤੇ ਫਲਾਂ 'ਤੇ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਖਾਦੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਫ਼ਲਾਂ ਤੇ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ ਸਥਾਨਾ ਵਜੋਂ ਦਿੱਖਣ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਨਿਸ਼ਾਨ ਭੂਰੇ ਜੰਗਲਾਂ ਜਿਹੇ ਅਤੇ ਰੁੱਖੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਗੁੜੇ ਲਾਲ ਰੰਗ ਤੋਂ ਗੁੜੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਪੱਤੀ 'ਤੇ ਫੈਲ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਿਕਸਿਤ ਫਲਾਂ ਉਤੇ ਵੀ ਦਰਾਰਾਂ ਜਾਂ ਕਾਲੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।.
ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਕੇਲਾ
ਲੱਛਣ
ਨੁਕਸਾਨ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੜਾਅ ਤੇ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜੋਂ ਪੱਤੇ, ਸਿਉਡੋਸਟੈਮ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਤੇ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਵੱਡੇ ਕੀੜੇ ਅਤੇ ਲਾਰਵੇ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੱਤੀ ਦੇ ਥੱਲੜੇ ਪਾਸੇ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਨਿੰਫਸ ਝੂੰਡ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਪੌਦੇ ਦੀ ਉਪਰਲੀ ਸਤ੍ਹ ਨੂੰ ਚੂਸ ਕੇ ਭੋਜਨ ਵਾਂਗ ਖਾਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲੱਛਣ ਫਲਾਂ 'ਤੇ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਭਰੇ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸਮਾਂ ਬੀਤਣ ਨਾਲ, ਇਹ ਖੇਤਰ ਫਲ ਨੂੰ ਸੜਨ ਵਰਗੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਗੂੜ੍ਹੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਤੋਂ ਗੂੜੇ ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ, ਸਿਰਫ ਛਿੱਲਕੇ ਨੂੰ ਹੀ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਦਾਂ ਹੈ, ਪਰ ਜੇ ਨੁਕਸਾਨ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਲੱਛਣ ਸਾਰੇ ਫ਼ਲ ਤੇ ਦਿੱਖ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਧੇਰੇ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਫਲਾਂ ਤੇ, ਦਰਾਰਾਂ ਵੀ ਵੇਖੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਫਲਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਫੱਟ ਜਾਂ ਖੁੱਲ ਜਿਹੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿਚ ਲਾਗ ਹੋਣਾ ਫ਼ਲਾ ਦੇ ਗੁੱਛਿਆਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹਾਨੀਕਾਰਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ
ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਕਰਿਸਔਪਡਾਏ ਪਰਿਵਾਰ ਅਤੇ ਲੇਡੀਬਗ ਬੀਟਲ ਦੇ ਪਰਜੀਵੀ ਕੀਟ ਜਾਤੀਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਜਨਸੰਖਿਆ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਕੁਝ ਕੀੜੀਆਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਲਾਰਵਿਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੇ ਇਹ ਪੱਕਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਪਲਾਂਟ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਸਰੋਤ ਤੋਂ ਹੈ, ਤਾਂ ਗਰਮ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਵੀ ਲਾਗ ਦੇ ਖਤਰੇ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਚਾਓਪੂਰਨ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਇਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਜੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਲਾਰਵਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਮਿੱਟੀ ਤੇ ਉਸਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਕਰੋ, ਅਤੇ ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਬਾਲਗ ਕੀਟ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਲਈ ਪੌਦਿਆਂ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਤੇ ਇਸਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਇਹ ਤਰੀਕਾਂ ਦੁਬਾਰਾ ਲਾਗ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦਾ ਇਕੋ ਇਕ ਤਰੀਕਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ
ਲੱਛਣ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਥ੍ਰਿਪਸ ਚਾਈਤਾਨੇਫੋਥ੍ਰਿਪਸ ਸਿਗਨੀਪਿਨੀਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਹੋਰ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ (ਹੈਲੀਓਨੋਥ੍ਰਿਪਸ ਕੈਡਾਲੀਫਿਲਸ)। ਕੀੜੇ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਲਾਗ ਵਾਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ ਰਾਹੀਂ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਾਂ ਨੇੜਲੇ ਰੁੱਖਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਉੜਨ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਾਲਗ ਕੀਟ ਪਤਲੇ, ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਤੋਂ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ, ਲਗਭਗ 1.3 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਸਾਈਜ਼ ਅਤੇ ਦੋ ਪਤਲੇ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਉਪਰ ਕਾਲੇ ਜਿਹੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮਾਦਾਂ ਛੋਟੇ ਆਂਡਿਆ (ਨੰਗੀ ਅੱਖ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ) ਨੂੰ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਵੱਲ ਰੱਖਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਫ਼ਲ ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਛੁਹੰਦੇ ਹਨ। ਲਗਭਗ 7 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਬਿਨਾਂ ਪੰਖਾਂ ਦਾ, ਚਿੱਟੇ ਤੋਂ ਕਰੀਮ ਰੰਗ ਦਾ ਲਾਰਵਾ ਆਂਡੇ ਵਿੱਚੋ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਲਗਭਗ 7 ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਬਾਲਗ ਕੀਟ ਦੇ ਆਕਾਰ ਤੱਕ ਵੱਧ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਫਿਰ ਉਹ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਿਉਪੇਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਹੋਰ ਵਾਧੂ 7-10 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਬਾਲਗ਼ ਕੀਟਾਂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਜਨਮ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਤੀ ਸਾਲ ਕਈ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਗਰਮ ਅਤੇ ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਮੌਸਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਆਬਾਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ
- ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਤੰਦਰੁਸਤ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਸਵੈ-ਸੇਵੀ ਪੌਦੇ ਹਟਾਓ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਫਸਲ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮੇਜਬਾਨ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਬੀਜਣ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਕੀੜਿਆਂ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਲੱਛਣਾਂ ਦਾ ਪਤਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਪੌਦੇ ਜਾਂ ਖੇਤ ਦੀ ਸਮੇਂ ਸਮੇਂ ਤੇ ਜਾਂਚ ਕਰੋ। ਪੌਦਿਆ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੜਾਅ ਵਿਚ ਗੁੱਛਿਆਂ ਦੇ ਕਵਰ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਖਰਾਬ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿਓ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਕੇ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਵੋਂ। ਖਰਾਬ ਪੌਦੇ ਉਗਾਉਣ ਵਾਲੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਨੂੰ ਹਟਾ ਦਿਓ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕੀੜੇ ਫੈਲਾਉਣ ਦੇ ਸਰੋਤਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।.
ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ
