ਆਲੂ

ਆਲੂ ਦੀ ਕੰਦ ਦਾ ਕੀੜਾ/ਪਤੰਗਾ

Phthorimaea operculella

ਕੀੜਾ

ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ

  • ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਛਾਲੇ। ਕੰਦਾਂ ਦੀ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ ਪਤਲੀਆਂ ਸੁਰੰਗਾਂ। ਗੁੱਦੇ ਤੇ ਅਨਿਯਮੀਤ ਡੁੰਗੀਆ ਬਿੱਲਾਂ। ਲਾਰਵਾ ਪੱਤਿਆਂ, ਤਣਿਆਂ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ, ਕੰਦਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜੇ ਦਾ ਹਨੇਰਾ ਰੰਗੀਨ ਸਰੀਰ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚ ਐਂਟੀਨਾ, ਤੰਗ ਭੂਰੇ ਤੰਦੂਰੇ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਭੂਰੇ ਹਿੰਦਵਿੰਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।.

ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ

3 ਫਸਲਾਂ
ਆਲੂ
ਤੰਬਾਕੂ
ਟਮਾਟਰ

ਆਲੂ

ਲੱਛਣ

ਇਹ ਪਤੰਗਾ ਕਈ ਪ੍ਰਕਾਰ ਦੇ ਸੋਲੇਨੇਸੀਅਸ ਫਸਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਖਾਂਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਆਲੂ ਇਸ ਦੀ ਪਸੰਦੀਦਾ ਹੈ। ਲਾਰਵੇ ਆਲੂ ਦੇ ਪੱਤੇ, ਤਣੇ, ਡੰਡਲਾਂ, ਅਤੇ ਕੰਦਾਂ (ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਭੰਡਾਰ ਵਿੱਚ) ਉੱਤੇ ਹਮਲੇ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਛਾਲੇ ਨੂੰ ਬਣਾਉਦੇ ਹੋਏ ਬਾਹਰੀ ਚਮੜੀ ਉੱਪਰੀ ਸਤਹ ਨੂੰ ਛੁਏ ਬਿਨਾਂ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਉਤਕਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ। ਤਣੇ ਕਮਜੋਰ ਜਾਂ ਟੁੱਟ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੌਦੇ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਲਾਰਵੇ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ ਕੰਦ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਤ੍ਹਾ ਤੇ ​ਪਤਲੀ ਸੁਰੰਗਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਗੁੱਦੇ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਅਨਿਯਮਿਤ ਬਿੱਲਾਂ ਖੋਦਦੇ ਹਨ। ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ ਉੱਤੇ ਲਾਰਵੇ ਦਾ ਮਲ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਉੱਲੀ ਅਤੇ ਰੋਗਾਣੂ ਰੋਗਾਂ ਲਈ ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ

ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਸੰਤਰੇ ਦੇ ਛਿਲਕੇ ਦਾ ਅਰਕ, ਅਤੇ ਪਿਥਿਰੇਨਥੋਸ ਟੋਰਟੋਸਸ ਜਾਂ ਇਫੋਓਨਾ ਸਕਾਬਰਾ ਵਰਗੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਅਰਕ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਜਨਨ ਸਮਰੱਥਾ ਘੱਟਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਬਰੇਨ ਗਲਚਿਆ, ਕੋਪੀਡੋਸਮਾ ਕੋਐਹੈਲਰੀ ਜਾਂ ਟ੍ਰਾਇਕੋਗਰਾਮਾ ਪਰਜੀਵੀ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਪਤੰਗੇ ਦੀ ਸੰਖਿਆ ਕਾਫ਼ਿ ਹਦ ਤੱਕ ਘਟਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਿਕਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚ ਕੀੜੀਆਂ ਅਤੇ ਲੇਡੀਬਰਡ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਗ੍ਰੇਨਯੁਲੋਵਾਇਰਸ ਜਾਂ ਬੇਸਿਲਸ ਥਰੂਂਜੀਨੀਸਿਸ ਨੂੰ ਲਗਾਉਣ ਤੋਂ ਦੋ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਵਿੱਚ 80% ਕੀਟਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਕੁੱਝ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਨਿਲਗਿਰੀ ਜਾਂ ਲੰਤਾਨਾ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਭੰਡਾਰਨ ਦੌਰਾਨ ਬੌਰੇ ਨੂੰ ਢੱਕ ਕੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ

ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਬਚਾਓ ਦੇ ਉਪਾਅ ਤੇ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਔਰਗੇਨੋਫੋਸਫੇਟਸ ਦੇ ਸਮੂਹ ਦੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਪੱਤਿਆਂ ਉੱਤੇ ਛਿੜਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਲਾਰਵਾ ਦੇ ਹਮਲੇ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਪੈਰੇਥ੍ਰੋਇਡਜ਼ ਨੂੰ ਬੀਜ ਤੇ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ

ਵਿਅਸਕ ਕੀਟਾਂ ਦਾ ਲੰਬੇ ਐਂਟੀਨਾ ਨਾਲ ਸਲੇਟੀ ਰੰਗ ਦਾ ਲੰਬਾ ਸਰੀਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਗਹਿਰੇ ਧੱਬੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਛੋਟੇ ਭੂਰੇ ਖੰਭ ਅੱਗੇ ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਛਾਲ਼ਰ ਵਾਲੇ ਹਲਕੇ-ਸਲੇਟੀ ਰੰਗ ਦੇ ਪਿਛੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰਾਤ ਨੂੰ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਲਕੀ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵੱਲ ਖਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਆਡੇ ਪੱਤਿਆਂ ਉੱਤੇ ਜਾਂ ਸੁੱਕੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੇ ਕੰਦਾਂ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਇੱਕ-ਇੱਕ ਜਾਂ ਸਮੂਹ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ 4 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਤੋਂ ਘੱਟ ਤਾਪਮਾਨ ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਲਾਰਵੇ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲ ਪਾਂਉਦੇ। ਲਾਰਵੇ ਦਾ ਗਹਿਰੇ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਿਰ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਭੂਰੇ ਤੋਂ ਗੁਲਾਬੀ ਸਰੀਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਡੰਡਲਾਂ, ਯੂਵਾ ਪੌਦਿਆਂ ਜਾਂ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਨਸਾਂ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨਿਯਮਿਤ ਬਿੱਲ ਖੋਦਦੇ ਹਨ। 25 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸਿਅਸ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਲਈ ਸਰਵੋਤਮ ਤਾਪਮਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ 15 ਤੋਂ 40 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸਿਅਸ ਵਿਚਕਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸੁੱਕੀ ਖੇਤੀ ਵਾਲੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਦਰਾਰ ਲਾਰਵੇ ਦੇ ਬਚਾਅ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।


ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ

  • ਸਿਹਤਮੰਦ ਪੌਦਿਆਂ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਰੋਧਕ ਜਾਂ ਸਹਿਣਸ਼ੀਲ ਕਿਸਮਾਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲਗਾਓ। 5 ਸੈਟੀਮੀਟਰ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਡੂੰਘਾਈ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਆਲੂ ਦਾ ਬੀਜ ਲਗਾਓ। ਪਤੰਗੇ ਦੀ ਹਾਜ਼ਰੀ ਤੇ ਨਜ਼ਰ ਰੱਖੋ ਅਤੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਜਾਂ ਫੈਰੋਮੋਨ ਦੇ ਜਾਲਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਪਤੰਗਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਫੜੋ। ਖੇਤ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਪੌਦੇ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਉੱੱਗੇ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਕਰੋ। ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਸੁੱਕ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ ਤੇ ਪਾਣੀ ਦਿਓ। ਪੱਕਣ ਤੇ ਜਿੰਨੀ ਜਲਦੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਫਸਲ ਕੱਟ ਲਓ। ਨਾ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਕੰਦਾਂ ਦੇ ਢੇਰ ਨੂੰ ਦਫਨਾਓ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿਓ। ਪੌਦੇ ਦੇ ਮਲਬੇ ਅਤੇ ਗੀਲੀ ਘਾਹ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ ਕਰ ਦਿਓ। ਭੰਡਾਰਨ ਦੇ ਬੈਗਾਂ ਅਤੇ ਕਮਰਿਆਂ ਤੋਂ ਕੀੜਿਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਰੱਖੋ। ਆਲੂ ਦਾ 7 ਤੋਂ 10 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਦਰਮਿਆਨ ਤਾਪਮਾਨ ਤੇ ਭੰਡਾਰਨ ਕਰੋ।.

ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ