Diabrotica spp.
ਕੀੜਾ
ਬਾਲਗ਼ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ 'ਤੇ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰਾਗਣ ਅਤੇ ਅਨਾਜ / ਪੌਡ / ਫ਼ਲ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਦਖਲ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਲਾਰਵੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਾਲਾਂ, ਜੜ੍ਹਾਂ ਅਤੇ ਤਣੇ 'ਤੇ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਮਿਟ੍ਟੀ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤ ਜਜ਼ਬ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਜੜ੍ਹ ਦੀਆਂ ਨੋਕਾਂ ਪੋਦੇ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੋਂ ਚਬਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਫਿਰ ਸੁਰੰਗਾਂ ਨਾਲ ਬੋਰ ਹੋਇਆਂ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀਆਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੋਕੇ ਜਾਂ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਕਮੀ ਵਰਗੇ ਲੱਛਣ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪੜਾਅ 'ਤੇ, ਜੜ੍ਹਾਂ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਬਸਤੀਵਾਦ ਦੇ ਕਾਰਨ ਵਾਢੀ ਵਿੱਚ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਲਾਰਵੇ ਦੁਆਰਾ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ ਨਾਲ ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤ ਰੋਗਾਣੂਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਫਾਇਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਡਿਆਬਰੋਟਿਕਾ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਮੱਕੀ ਦੇ ਕਲੋਰੀਟਿਕ ਮੋਟਲ ਵਾਇਰਸ ਲਈ ਰੋਗ ਵਾਹਕ ਬਣਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਰੋਗਾਣੂ ਜੋ ਕਿ ਰੋਗਾਣੂ ਸੋਕੇ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਵਧੇਰੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਉੱਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਨਮੋਟੌਡਸ, ਸ਼ਿਕਾਰੀ (ਕੀਟਾਣੂ, ਕੀੜੇ) ਅਤੇ ਪੈਰਾਸਿਟੋਟਸ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਕੀੜਿਆਂ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਟਚਿਨਿਡ ਫਲਾਅ ਸੇਲੇਟੇਰੀਆ ਡਾਇਬਰੋਟੀਕਾ ਨੂੰ ਉਦੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕੁਕੁਮਬਰ ਕੀੜੇ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਫੰਗੀ ਬਿਊਵਰਿਆ ਬੇਸੀਆਨਾ ਅਤੇ ਮਾਿਰਹੈਰਜ਼ੀਅਮ ਅਨਿਸੋਪਲੀਆ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ ਤੇ ਡਾਇਬਰੋਤਿਕਾ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਿਸਮਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾਈ ਨਾਲ ਇਲਾਜ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਐਸੀਟੇਮੀਪਰਡ ਜਾਂ ਫੈਂਡੇਪੈਥ੍ਰੀਨ ਦੇ ਸਮੂਹ ਤੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾਈਆਂ ਸਿਰਫ ਤਾਂ ਹੀ ਲਾਗੂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ ਜੇਕਰ ਕੀੜੇ ਜਿਆਦਾ ਸੰਖਿਆ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਪਰ ਵਾਤਾਵਰਣ ਸੰਬੰਧੀ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖੋ। ਪਾਇਰੇਥ੍ਰੋਡਸ ਨਾਲ ਮਿੱਟੀ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਵੀ ਇਕ ਹੋਰ ਵਿਕਲਪ ਹੈ।
ਡਿਆਬਰੋਟਿਕਾ ਨਸਲ ਦੇ ਕੀੜੇ ਕੀੜਿਆਂ ਦੇ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਆਮ ਬੀਨ ਅਤੇ ਮੱਕੀ ਸਮੇਤ ਖੇਤੀਬਾੜੀ ਦੀਆਂ ਕਈ ਮਹਤੱਵਪੂਰਨ ਫਸਲਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੀਲੇ-ਹਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਖੰਬਾ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਦੋ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਵੰਡਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਸਮੂਹ ਦੇ ਤਿੰਨ ਕਾਲੀਆਂ ਪਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਵੱਲ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਸਮੂਹ ਦੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਬਾਰਾਂ ਕਾਲੇ ਚਟਾਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਇਲਾਕਿਆਂ ਵਿਚ ਬਾਲਗ਼ ਕੀੜੇ ਜਾੜਾ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਮੱਧ-ਬਸੰਤ ਵਿਚ ਸਰਗਰਮ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਤਾਪਮਾਨ ਵਧਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਕੀੜੇ ਮੇਜਬਾਨ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਮਿੱਟੀ ਦੀਆਂ ਤਰੇੜਾਂ ਵਿੱਚ ਆਂਡੇ ਜਮ੍ਹਾਂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਲਾਰਵੇ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਅਤੇ ਅੰਦਰ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟ 'ਤੇ ਵੀ ਜਦੋ ਬਾਲਗ਼ ਕੀੜੇ ਪਰਾਗ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ 'ਤੇ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਾਤਾਵਰਣਕ ਸਥਿਤੀਆਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਿਆਂ ਆਂਡਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਬਾਲਗ਼ ਕੀੜਿਆਂ ਤਕ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਇਕ ਮਹੀਨਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਤਾਪਮਾਨ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਉਨਾਂ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਣ 'ਚ ਸਮਾਂ ਘੱਟ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਚੰਗੀ ਪਾਣੀ ਦੀ ਸਪਲਾਈ ਅਤੇ ਘੱਟ ਗਰਮੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਕੁਕੁਮਬਰ ਕੀੜਿਆਂ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਹਨ।