Spodoptera eridania
ਕੀੜਾ
ਨਵੇਂ ਲਾਰਵੇ ਰਾਤ ਵੇਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੋਂ ਗੁੱਛਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖਾਣਾ ਖਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਤਾਰ-ਤਾਰ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਉਹ ਪੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਉਹ ਇਕੱਲੇ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਨਿਸੰਕੋਚ ਤੌਰ ਤੇ ਛੇਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਭੋਜਨ ਦੀ ਕਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਖੰਭੇ ਵਾਲੇ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਟੈਮ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿਚ ਛੇਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸੋਇਆਬੀਨ ਮੋਨੋਕਲਚਰਸ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਤਛਣ ਕਰਨ ਦੀ ਉੱਚ ਸਮਰੱਥਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ। ਉੱਥੇ, ਉਹ ਸੋਇਆਬੀਨ ਦੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਕੀਟ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਅਤੇ ਆਰਥਿਕ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਲਾਗ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ, ਕੁਦਰਤੀ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕਰੋ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਕੋਟੇਸੀਆ ਮਾਰਜਿਨਿਵੇਨਟਰਿਸ, ਕੈਲੌਨਸ ਇਨਸੁਲਰਿਸ, ਮੀਟੋਰਸ ਆਟੋਗ੍ਰਾਫੀ, ਐੱਮ. ਲੈਫੇਗਾਮੇ ਜਾਂ ਕੈਮਪੋਲੇਟਿਸ ਫਲੇਵਿਕਸਤਾ ਵਰਗੇ ਪੈਰਾਸੀਟੋਇਡ। ਹੋਰ ਲਾਹੇਵੰਦ ਕੀੜੇ- ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਲੇਸਵਿੰਗਜ਼ ਅਤੇ ਲੇਡੀਬਗ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹਨ। ਕੁੱਝ ਪੰਛੀ ਬਾਲਗ ਮਠਾਂ ਦਾ ਭੋਜਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਉੱਲੀ ਬਿਊਵਰਿਆ ਬਾਸੀਆਨਾ ਨਾਲ ਲਾਰਵਾ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਨਿੰਮ ਦੇ ਤੇਲ ਨੂੰ ਲਾਰਵੇ ਰੋਕਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਲਾਰਵੇ ਨੂੰ ਬੋਟੈਨੀਕਲ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾਈਆਂ ਨਾਲ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੇਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਦੱਖਣੀ ਆਰਮੀਵੋਰਮ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਫੋਲੀਅਰ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਵਰਤੋ, ਜਦੋਂ ਕੀੜਾ ਮੁੱਢਲੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਕੀਟਾਣੂਨਾਸ਼ਕਾਂ ਵਿੱਚ ਲਾਰਵਾ ਲਈ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਪਦਾਰਥ ਕਾਫੀ ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਕੀੜੇ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਸਿੰਥੈਟਿਕ ਪਾਈਰੇਥ੍ਰੋਡਜ਼ ਦੇ ਗਰੁੱਪ ਦੇ ਕੈਮੀਕਲ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਦੱਖਣੀ ਆਰਮੀਵੋਰਮ, ਸਪੌਡੋਪਟੇਰਾ ਏਰੀਡੈਨਿਆ ਦਾ ਲਾਰਵਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਬਾਲਗ਼ ਕੀੜਾ ਗ੍ਰੇ-ਭੂਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਭੂਰੇਰੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਦੇ ਖੰਭ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਿੱਛਲੇ ਖੰਭਾਂ ਚਿੱਟੇ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਹਨ। ਖੰਭਾਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਇਕ ਬੀਨ-ਆਕਾਰ ਵਾਲਾ ਸਥਾਨ ਮੌਜੂਦ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਹਰੇ ਅੰਡੇ ਪਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਚਿੱਟੇ ਪਰਤ ਨਾਲ ਢੱਕੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਲਾਰਵਾਈ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਲਾ ਸਰੀਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਤੇ ਵ੍ਹਾਈਟ ਧਾਰੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲਾਲ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦਾ ਸਿਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਸਫੈਦ ਲਾਈਨ ਲੰਘਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਪੱਲੇ ਦੇ ਨਾਲ ਪੀਲੀਆਂ ਪੱਟੀਆਂ ਬਣੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਲਾਰਵਾ ਪੜਾਅ ਤੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਚਮੜੀ ਹਲਕੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿੱਠ ਤੇ ਦੋ ਕਾਲੇ ਤਿਕੋਣਾਂ ਦੀਆਂ ਦੋ ਕਤਾਰਾਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਪਹਿਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਇੱਕ ਗੂੜ੍ਹਾ ਗੋਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 20-25 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਹੈ, 30 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਵਿਗੜਦਾ ਹੈ।