Epilachna vigintioctopunctata
ਕੀੜਾ
ਵਿਅਸਕ ਅਤੇ ਲਾਰਵੇ ਦੋਨੋਂ ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਦੀ ਨਾੜੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹਰੇ ਟਿਸ਼ੂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਣਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲੱਛਣ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਪੈਟਰਨ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਕੰਕਾਲੀਕਰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸਿਰਫ ਪੱਤੇ ਦੇ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸੇ (ਮੁੱਖ ਨਾੜੀਆਂ ਅਤੇ ਪੈਟੀਔਲਸ) ਬਚਦੇ ਹਨ। ਫਲਾਂ ਦੀਆਂ ਸਤ੍ਹਾਂ ਤੇ ਉਥਲੇ ਛੇਦ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਅੰਕੂਰਾ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹੋਰ ਵਿਅਸਕ ਪੌਦਿਆ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁੱਕ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੀੜੇ ਬਹੁਤ ਭਾਰੀ ਵਿਰੂਪਨ ਅਤੇ ਉੱਚੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਖਤਰਨਾਕ ਬੈਂਗਣ ਦੇ ਕੀੜੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ।
ਪੈਰੀਓਬੀਅਸ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਪਰਜੀਵੀ ਵੇਪਸ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੀਆ ਜਾ ਸਕਦੀਆ ਹਨ। ਇਹ ਵੇਸਪਾ ਲਾਭਦਾਇਕ ਲੇਡੀਬਗ ਕੀਟ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀਆ ਹਨ, ਇਸ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪਛਾਣਨਾ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੈ। ਰੌਗਜਨਕ ਸੁਖਮਜੀਵ ਪੱਤੇ ਖਾਣ ਵਾਲੇ ਬੀਟਲ ਦੀ ਆਬਾਦੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਣ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬੈਕਟੀਸ ਥਰੇਂਜੀਨੀਆਸਿਸ ਜਾਂ ਉੱਲੀ ਅਸਪਰਗਿਲਸ ਐਸਪੀਪੀ ਵਾਲੇ ਜੈਵਿਕ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਫੁੱਲਾ ਵਾਲੀ ਸਪਰੇਅ ਐਪਲੀਕੇਸ਼ਨਾਂ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਰਿਸਿਨਸ ਕਮਿਊਨੀਸ (ਅਰਡਰ ਤੇਲ), ਕੈਲੋਟ੍ਰੋਪੀਸ ਪ੍ਰੈਕੇਰ ਅਤੇ ਦਤੁਰਾ ਇਨਨੋਕਸਿਆ ਦੇ ਅਰਕ ਫੁੱਲਾ ਵਾਲੀ ਸਪਰੇਅ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਛਿੜਕੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸੁਆਹ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿਚ ਸੰਕਰਮਨ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ
ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਪਹਿੱਲਾ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਜੇ ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਪੈਂਦੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਡਾਇਮੇਟੋਏਟ, ਫੈਨਵੇਲਰੇਟ, ਕਲੋਰੋਪੀਰੀਫ਼ੋਸ, ਮਲੇਥੇਸ਼ਨ ਵਾਲੇ ਉਤਪਾਦ ਪੱਤਿਆ ਵਿਚ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਵਿਅਸਕ ਓਵਲ, ਪਿੱਠ ਤੇ 28 ਕਾਲੇ ਧੱਬੇ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਨਰਮ ਵਾਲਾਂ ਨਾਲ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਸੰਜਮ ਸੰਤਰੀ ਹੁੰਦੇ ਹੈ। ਮਾਦਾ ਬੀਟਲ ਔਵਲ, ਪੀਲੇ ਅੰਡੇ (0.4-1 ਮਿਲੀਮੀਟਰ) ਸਿੱਧੇ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਸਮੂਹਾਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਪਾਸੇ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਕਰੀਬ 4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਹਰੇ ਪੀਲੇ-ਸਫੈਦ ਲਾਰਵੇ ਲੰਬੇ, ਡਬਲ-ਟਿੱਪਡ ਰੀਂਡ ਦੀ ਹੱਡੀ ਨਾਲ ਆਡੇ ਵਿੱਚੋ ਨਿਕਲਦੇ ਹਨ। ਤਾਪਮਾਨ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਲਾਰਵੇ ਲਗਭਗ 18 ਦਿਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਲਗਭਗ 6 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਦੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਫਿਰ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੂਪੇ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਵਾਧੂ 4 ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਵਿਅਸਕ ਬੀਟਲਾਂ ਦੀ ਨਵੀਂ ਪੀੜ੍ਹੀ ਕੋਕੂਨ ਤੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਜਨਨ ਸਮੇਂ (ਮਾਰਚ-ਅਕਤੂਬਰ) ਦੌਰਾਨ, ਠੰਢਾ ਤਾਪਮਾਨ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਤੇ ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ਤੇ ਜਨਸੰਖਿਆ ਵਾਧਾ ਦਰ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬੀਟਲ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਸੁੱਕੀ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਢੇਰ ਵਿਚ ਠੰਡ ਬਿਤਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।