Aceria sheldoni
ਮਾਇਟ
ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਮ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸੁਖਮ ਕੀਟ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਟੁੰਡਿਆਂ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲਿਆਂ ਟਾਹਲੀਆਂ ਦੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਬਿੰਦੂਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਕਾਰਨ ਪੱਤੇ, ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਕਲੀਆਂ ਕਰੂਪ ਹੋ ਜਾਦੀਆਂ ਹਨ। ਗੁਲਾਬ ਵਰਗਾ ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਗਠਨ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਰੁੱਖਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁੱਕ ਜਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੋਰਾ ਤੇ ਵੀ ਘੱਟ ਫ਼ਲ ਦੇ ਗੁੱਛੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਸੰਕਰਮਿਤ ਫ਼ਲ ਗੰਭੀਰ ਤੌਰ ਨਾਲ ਵਿਕ੍ਰਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਹਲਕੇ ਪੀਲੇ ਤੋਂ ਚਾਂਦੀ ਰੰਗ-ਵਿਗਾੜ ਅਤੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਦਿਖਾਉਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਉੱਲੀ ਵਾਲੇ ਸੰਕਰਮਣਾਂ ਲਈ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਮੁਢਲੇ ਪੜਾਵਾਂ ਤੇ ਡਿਗ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਵਾਲੇ ਫ਼ੱਲਾ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਮੁੱਲ ਘੱਟ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਘੱਟ ਜੂਸ ਅਤੇ ਘੱਟੀਆ ਗੁਣਵੱਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸੁਖਮ ਕੀਟ ਨਿੰਬੂ ਦੀ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਜਾਤਿਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਨਿੰਬੂਆਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਵਧੇਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਦੁਸ਼ਮਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸੁਖਮ ਕੀਟਾਂ ਨੂੰ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ। ਸ਼ਿਕਾਰੀ ਸੁਖਮ ਕੀਟ ਬੜੇ ਚੰਗੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਕਲੀ ਵਾਲੇ ਸੁਖਮ ਕੀਟਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੈਵਿਕ-ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ ਕਿਸੇ ਸੰਕਰਮਣ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਕਰਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਘੱਟ ਸੰਕਰਮਣ ਦੇ ਪੱਧਰਾਂ ਤੇ 2% ਇਕਾਗਰਤਾ ਵਾਲੀ ਸਲਫਰ ਯੋਗਿਕ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਲੀ ਦੇ ਸੁਖਮ ਕੀਟਾਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਇਲਾਜ 30 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਲਸਿਅਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਪਮਾਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 4 ਹਫਤੇ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੇਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਪੱਤੀਆਂ ਤੇ ਫਾਇਟੋੋਟੋਕਸਿਕ ਥੋੜੀ ਫੈਲਣ ਵਾਲੇ ਤੇਲ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਕਰਨ ਨਾਲ ਕਲੀਆਂ ਉੱਤੇ ਹੋਏ ਸੁਖਮ ਕੀਟਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਐਬੀਮੈਕਟਿਨ, ਫੈਨਬੂਟੈਟਿਨ ਆਕਸਾਈਡ, ਕਲੋਰਪਾਇਰੀਫੋਸ, ਸਪ੍ਰੀਓਟੈਟ੍ਰਾਮੈਟ, ਫੈਨਪਰੋਕਸੈੱਮੇਟ ਜਾਂ ਇਸਦੇ ਸੰਯੋਜਨਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਵਾਲੇ ਉਤਪਾਦ ਇੱਕ ਵਿਸਤ੍ਰਿਤ ਪ੍ਰਭਾਵ ਲਈ ਤੇਲ ਨਾਲ ਇਕੱਠੇ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਲੱਛਣ ਨਿੰਬੂ ਜਾਤੀ ਦੇ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਸੁਖਮ ਕੀਟ ਐਸਿਰੀਆ ਸ਼ੈਲਡੋਨੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਨੰਗੀ ਅੱਖ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੇ ਪਰ ਉਹ ਨਿੰਬੂ ਜਾਤੀ ਦੇ ਬਾਗਾਂ ਨੂੰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਉਪਜ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇੱਕ ਦੂਰਬੀਨ ਕੱਚ ਨਾਲ, ਛੋਟੇ, ਸੁੰਡੀ-ਬਣਤਰ, ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਮਲਾਈਦਾਰ ਚਿੱਟੇ ਜਾਂ ਪਾਰਦਰਸ਼ੀ ਸੁਖਮ ਕੀਟ ਕਲੀਆਂ ਤੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸਰਦੀ ਦੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਕਲੀਆਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੀ ਭਾਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਹਾਲਾਤ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਮਾਦਾਵਾਂ ਉਭਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਲਈ ਕਲੀ ਸਕੇਲ ਵਿਚ ਆਂਡੇ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਲਾਰਵੇ ਟੁੰਡੀ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਟਾਹਲੀਆਂ ਦੇ ਵੱਧ ਰਹੇ ਬਿੰਦੂਆਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀਆਂ ਕਲੀਆਂ ਕਰੂਪ ਹੋ ਜਾਦੀਆਂ ਹਨ। ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ, ਦਰੱਖਤਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਮੰਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਫ਼ੱਲਾ ਦੇ ਗੁੱਛੇ ਵੀ ਮੰਦ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਫ਼ਲ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਕ੍ਰਿਤ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਆਬਾਦੀ ਗਰਮੀ, ਸੁੱਕੇ ਮੌਸਮ ਦੇ ਅਧੀਨ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵੱਧ ਸਕਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿਚ ਹਲਕੇ ਸੰਕਰਮਣ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।