Eriophyidae
ਮਾਇਟ
ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ (ਅਖੌਤੀ ਪਿੱਤ) ਪੱਤੇ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਕਿਨਾਰੇ ਗੈਲ ਜੂੰ ਦੀ ਕਿਸਮ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦਿਆਂ, ਮੋਟੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵਾਲਾਂ ਦਾ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਧਾ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਮਖਮਲੀ ਫਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਗੈਲਾਂ ਦਾ ਰੰਗ ਪੀਲੇ ਤੋਂ ਲਾਲ ਤੱਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੂਟ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਮੁਕਲਾਂ ਵੱਡੀਆਂ-ਵੱਡੀਆਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਜੂੰਆਂ ਦੁਆਰਾ ਖੁਰਾਕ ਕੀਤੇ ਜਾਣ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਪੱਤੇ ਦੀ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ ਸਖ਼ਤ ਉਚੇ ਢਾਂਚੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸ਼ੂਟਸ ਦੇ ਪ੍ਰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜੋ "ਭੂਤਿਆ ਝਾੜ" ਵਾਂਗ ਦਿੱਸਦਾ ਹੈ। ਪੱਤਿਆਂ ਦਾ ਪਿੱਤਲ ਜਿਹਾ ਹੋਣਾ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਬਹੁਤੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕੋਈ ਇਲਾਜ ਜ਼ਰੂਰੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਜੇ ਸੰਕਰਮਣ ਗੰਭੀਰ ਹੋਵੇ, ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਹਟਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਚਾਰ ਕਰ ਲਓ, ਕਿ ਜੇਕਰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਸਮੱਗਰੀ ਨੂੰ ਕੱਟੇ ਜਾਣ ਨਾਲ ਨੁਕਸਾਨ ਜੂੰਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵਧੇਰੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ ਵਾਲੇ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਦੇ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਤਰੀਕੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ/ਮਾਇਟਿਸਾਈਡਜ਼ ਵਾਲੀਆਂ ਰੋਕਥਾਮ ਸਪਰੇਆਂ ਜੋ ਕਿ ਅੇਬੇਮੈਟਿਨ ਜਾਂ ਬਿਫੇਨਥ੍ਰੀਨ ਵਾਲੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਜੂੰਆਂ ਦੁਆਰਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਨੁਕਾਸਨਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਵੇਟਏਬਲ ਗੰਧਕ ਦੀਆਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਵੀ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਇਹ ਲਾਭਕਾਰੀ ਜੀਵਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ।
ਨੁਕਸਾਨ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਮਾਇਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 0.2 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਤੋਂ ਘੱਟ ਆਕਾਰ ਦੀ, ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੇਰੀਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਪਰ ਇਹ ਫਲਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਜਾਂ ਅਖਰੋਟ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਖਾਸ ਜੂੰਆਂ ਦੇ ਕੋਲ ਇਕ ਖਾਸ ਲੰਮਾ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਪੈਰ ਦੇ ਸਿਰਫ ਦੋ ਜੋੜੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਦੂਜੀਆਂ ਜੂੰਆਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਾਰ ਜੋੜੇ ਪੈਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਸੱਕ ਵਿਚ ਜਾਂ ਬੱਡ ਸਕੇਲ ਦੇ ਹੇਠੋਂ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਬਸੰਤ ਵਿਚ ਅੰਡਿਆਂ ਦੇਣੇ ਅਤੇ ਖੁਰਾਕ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਪੱਤੇ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਦੇ ਰਸ ਨੂੰ ਚੂਸਦੇ ਹੋਇਆ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ, ਉਹ ਪੌਦੇ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿਚ ਰਸਾਇਣਾਂ ਨੂੰ ਛੁਪਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ੇਸ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਗੈਲਸ ਦਾ ਗਠਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜੂੰਆਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੈਲਾਂ ਨੂੰ ਚੂਸਦੇ ਹੋਏ ਖੁਰਾਕ ਕਰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਰਸ ਨਾਲ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੇਜਬਾਨਾਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਪਹੁੰਚਾਉਂਦੇ।