Clavibacter michiganensis subs. michiganensis
ਬੈਕਟੀਰਿਆ
ਲਾਗੀ ਬੀਜਾਂ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਕਮਜ਼ੋਰ, ਵਿਕਾਸ ਕਰਨਾ ਛੱਡੇ ਹੋਏ ਪੋਦੇ, ਨਾੜੀਆਂ ਤੇ ਡੰਡਲਾਂ 'ਤੇ ਛੋਟੇ-ਛੋਟੇ ਚਿੱਟੇ ਧੱਬੇ ਬਣੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਕਣ ਵਾਲੇ ਪਦਾਰਥਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਛਣ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਲਾਗ ਦੇ ਨਵੇਂ ਟਿਸ਼ੂਆਂ (ਪ੍ਰਣਾਲੀ) ਤੱਕ ਫੈਲਣ ਕਰਕੇ ਜਾਂ ਦੂਜੇ ਸੈਕੰਡਰੀ ਲਾਗਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਨਾੜੀਆਂ ਵਿਚਲੀ ਕਲੋਰੋਸਿਸ, ਮੁੜਨਾ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਿਆਂ (ਕਦੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕੇਵਲ ਇਕ ਪਾਸੇ) ਦੀ ਵਿਗੜਨ ਨਾਲ ਇਹ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਪੱਤੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਭੂਰੇ ਹੋ ਅਤੇ ਢਹਿ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਡੰਡਲ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਰੇ ਅਤੇ ਪੱਕੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤਣੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਨਵੀਆਂ ਲਾਗਾਂ ਪੱਤੇ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਅਤੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਚਮਕਦਾਰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਨਾਲ ਗੋਲ ਚੱਕਰਾਂ 'ਤੇ ਗੂੜ੍ਹੇ ਭੂਰੇ ਜਖਮਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈਆਂ ਗਈਆਂ ਹਨ। ਡੰਡਲ ਜਾ ਆਧਾਰ ਸੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਨੇਰੇ-ਭੂਰੇ ਅਤੇ ਲੰਬਆਕਾਰੀ ਲਕੀਰਾਂ ਉੱਪਰੀ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਤਣਾ ਫੱਟ ਕੇ ਲੰਬੇ, ਭੂਰਾ ਛਾਲੇ ਬਣਾਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਫਲਾਂ 'ਤੇ, ਇਕ ਚਮਕਦਾਰ ਪਰਤੱਖ ਦੇ ਨਾਲ ਭੂਰੇ ਚਟਾਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਬਿਮਾਰੀ ਵਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਸਾਰਾ ਪੌਦਾ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਬੀਜਾਂ ਨੂੰ 8% ਐਸੀਟਿਕ ਐਸਿਡ ਜਾਂ 5% ਹਾਈਡ੍ਰੋਕਲੋਰਿਕ ਐਸਿਡ ਵਿੱਚ ਡੁਬੋ ਦਿਓ। ਤੁਸੀਂ ਮਿਥਾਈਲ ਬਰੋਮਾਈਡ ਜਾਂ ਪਾਣੀ ਦੇ ਇਲਾਜ ਵੀ ਵਰਤ ਸਕਦੇ ਹੋ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੇਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਅਕਸਰ ਬਾਰਿਸ਼ਾਂ ਅਤੇ ਲੰਮੀ ਬਰਫ ਦੀ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਜ਼ੀਵਾਣੁਨਾਸਕ ਨਾਲ ਸਪਰੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਸਹੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਝੁਲਸ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿਸ਼ਾਨਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਪਿੱਤਲ ਅਧਾਰਿਤ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦਾ ਉਪਯੋਗ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲਾਭਾਂ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸਥਾਨਕ ਲਾਗ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਆਰਥਿਕ ਖ਼ਤਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਬੀਜਾਂ 'ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਪੋਦੇ ਦੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਵਿਚ ਮਿਲ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਲਾਗ ਬੀਜ, ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਰੋਗ ਜਨਕਾਂ, ਜਾਂ ਕਟਾਈ ਦੌਰਾਨ ਇਹ ਲਾਗ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਪੱਤੇ ਦੀਆਂ ਨਾੜਾਂ ਵਿੱਚ ਵੱਧ ਕੇ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ, ਪੌਦਾ ਸੜਨ ਅਤੇ ਸੁੱਕਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਆਦਾ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਨਮੀ ਜਾਂ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਨਮੀ ਅਤੇ ਨਿੱਘਾ ਤਾਪਮਾਨ ਰੋਗ ਦੇ ਹਾਲਾਤ (24 32 C ਤੱਕ °) ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਪੂਰਦਾ ਹੈ।