Streptomyces scabies
ਬੈਕਟੀਰਿਆ
ਪੌਦੇ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਭਾਗਾਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪੱਤੀਆਂ, ਡੰਡੇ ਜਾਂ ਦਰੱਖਤ, ਉੱਥੇ ਕੋਈ ਲੱਛਣ ਨਹੀਂ ਦਿਖਦੇ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਪਹਿਲੇੇ ਲੱਛਣ ਆਲੂ ਦੀਆਂ ਨਵੀਆਂ ਕੰਦਾਂ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾਂ ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਜਿਵੇਂ ਇਹ ਪਰਿਪੱਕ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਇਹ ਹੇਠਲੇ ਲੱਛਣਾਂ ਵਜੋਂ ਵੱਧ ਜਾਂਦੇ ਹਨ : ਚਮੜੀ ਦੇ ਉਪਰੀ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਜੰਗਾਲ ਜੋ ਵੱਡਾ ਏਰਿਆ ਕਵਰ ਕਰ ਲੈਂਦਾ, ਲਾਲ-ਭੂਰੀ ਉਭਰੀ ਹੋਈ ਕੋਰਕੀ ਚਮੜੀ, ਗੂੜੇ ਰੰਗ ਵਾਲੀ, ਛਿਛਲੇ ਤੋਂ ਡੂੰਘੇ ਛੇਦ ਅਤੇ ਆਲੂ ਦੀ ਚਮੜੀ 'ਤੇ ਜਾਲ ਵਰਗੀਆਂ ਤਰੇੜਾਂ। ਹੋਰ ਕੰਦਾਂ ਅਤੇ ਟੇਪ ਜੜ੍ਹ ਵਾਲੀਆਂ ਫਸਲਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਬੀਟ, ਗਾਜਰ, ਪਾਰਨੇਨਿਪ ਅਤੇ ਮੂਲੀ। ਇਸਦੇ ਕਾਰਨ, ਆਲੂ ਕੰਦਾਂ ਦੀ ਉਪਜ ਦੀ ਹਾਨੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੰਦਾਂ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਘਟਦੀ ਹੈ।
ਕੰਪੋਸਟ, ਕੰਪੋਸਟ ਦੀ ਚਾਹ ਜਾਂ ਦੋਨਾਂ ਦਾ ਮੇਲ ਕੰਦ ਦੇ ਆਮ ਸਕੈਬ ਦੇ ਰੋਗ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਘਟਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜੀਵਾਣੂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਾਲੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਉੱਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਜੈਵਿਕ-ਖਾਦ ਕੰਦਾਂ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਅਤੇ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝੀ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਆਲੂ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾਂ ਤੇ ਪੱਪੜੀ ਦਾ ਰਸਾਇਂਣਕ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੀ ਅਕਸਰ ਪੌਦੇ ਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਫਲੂਜ਼ਿਨਮ, ਕਲਰੋਥਾਲੋਨਿਲ ਅਤੇ ਮੇਕਕੋਜੈਬ ਦੇ ਨਾਲ ਬੀਜ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਸੰਕਰਮਨ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤਾ ਵੀ ਘੱਟ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਲੱਛਣ ਸਟਰੈਪਟੋਮਿਸਿਸ ਸਕੈਬੇਸ ਬੈਕਟੀਰਿਅਮ ਦੇ ਕਾਰਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਲਾਗੀ ਉੱਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਾਣੀ ਰਾਹੀਂ, ਸੰਕਰਰਮਿਤ ਪੋਦਾ ਸਮੱਗਰੀ, ਅਤੇ ਹਵਾ ਨਾਲ ਮਿਟ੍ਟੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਜਖਮਾਂ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਨਿਕਾਸ ਦੁਆਰਾਂ ਰਾਹੀਂ ਉਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕੰਦਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੀ ਮਿਆਦ ਦੌਰਾਨ, ਸੁੱਕੇ ਅਤੇ ਗਰਮ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ ਲਾਗ ਦਾ ਖਤਰਾ ਵੱਧਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਜੀਵਾਣੂਆਂ ਨੂੰ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਆਕਸੀਜਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਲਾਗ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਢਿੱਲੀ ਅਤੇ ਹਵਾਦਾਰ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜਿਆਦਾ ਹੈ। ਸੁੱਕੀ ਅਤੇ ਖਾਰੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜੀਵਾਣੂ ਸਭ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਆਲੂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਐਸ. ਸਕੈਬੀਸ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਭਿੰਨ-ਭਿੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕੁਝ ਰੋਧਕ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿੱਚ ਘੱਟ, ਸਖਤ ਲੇਸਟਿਕਲ ਅਤੇ ਇੱਕ ਗਾਜਰ ਜਿਹੀ ਚਮੜੀ ਦੇਖੀ ਗਈ ਹੈ।