TSV
ਰੋਗਾਣੂ
ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਸੰਕਰਿਤ ਪੌਦੇ ਛੋਟੇ, ਅਨਿਯਮਿਤ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਖੇਤਰਾਂ ਜਾਂ ਪੱਤੇ ਤੇ ਰੰਗਵਗਾੜ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਵਿਆਸ ਵਿੱਚ 2-5 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਦੇ ਨਾਲ ਉਹ 5-15 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਦੇ ਵਿਆਸ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਕੋਲੋਰੋਟਿਕ ਜਾਂ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਧੱਬੇ (ਪੀਲਾ ਤੋਂ ਭੂਰੇ) ਬਣਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਪੱਤੇ ਤੇ ਅਨਿਯਮਿਤ ਮੋਜ਼ੇਕ ਆਕਾਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਚਨਚੇਤ ਹੀ ਗਿਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਪੌਦੇ ਦਾ ਛੱਤਰ ਘੱਟਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਘੱਟ ਫੁੱਲ ਪ੍ਰਸਤੁਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੋਲਾਂ ਵੀ ਸਮੇਂ ਤੋ ਪਹਿਲਾਂ ਗਿਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਪਜ ਨੂੰ ਘਾਟਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸੰਕਰਮਿਤ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਪੀਲੀਆਂ ਗੂੜੀਆਂ ਅਤੇ ਮੁਰਝਾ ਜਾਦੀਆਂ ਹਨ। ਲੱਛਣ ਛੋਟੇ ਪੱਤੇ ਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਤੰਦਰੁਸਤ ਪੋਦਿਆਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਪੀਲੇ ਦਿਖਦੇ ਹਨ, ਅਕਸਰ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਖੇਤਰ ਨਾਲ। ਇਸ ਲਈ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਖੇਤਰ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਪੀਲੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਤੰਬਾਕੂ ਰੇਖਾਦਾਰ ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਸਿੱਧਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇਸਦੇ ਰੋਗਵਾਹਕਾਂ, ਚੇਪੇ ਅਤੇ ਜੂੰ ਦੇ ਨਿਯੰਤ੍ਰਣ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਕਲਪ ਉਪਲਬਧ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਰੋਗਾਂ ਦੇ ਸਿੱਧੇ ਇਲਾਜ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪਰੰਤੂ ਜੂੰ, ਚੇਪਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੂਸਕ ਕੀੜਿਆਂ ਵਰਗੇ ਰੋਗਵਾਹਕਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੱਦ ਤੱਕ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਹੋਰ ਜਾਣਕਾਰੀ ਲਈ ਜੂੰ ਅਤੇ ਚੇਪੇ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਰਸਾਇਣਕ ਇਲਾਜ ਲਈ ਅੰਕੜਾ-ਕੋਸ਼ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕਰੋ।
ਖੇਤ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨਾਂ ਬੀਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਦੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਕਈ ਮੇਜਬਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਤੰਬਾਕੂ (ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਆਮ ਨਾਮ), ਅਸਪਾਰਗਸ, ਸਟਰਾਬੇਰੀ, ਸੋਇਆਬੀਨ, ਸੂਰਜਮੁਖੀ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਵਿਸ਼ਾਣੂ ਬੀਜ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਇਸਟ੍ਰੋਕੋਮ ਦਾ ਪ੍ਰਾਥਮਿਕ ਸਰੋਤ ਲਾਗੀ ਬੀਜ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਦੁਸਰਾ, ਫੈਲਾਅ ਪੌਦੇ ਤੋਂ ਪੌਦੇ ਤੱਕ ਰੋਗਵਾਹਕ ਕੀਟ (ਐਫਿਡ ਜਾਂ ਥ੍ਰਿਪ) ਰਾਹੀਂ ਜਾਂ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਜੰਤਰਿਕ ਸੱਟ ਦੁਆਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਪਜ ਤੇ ਲੱਛਣ, ਪੌਦੇ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ, ਵਾਤਾਵਰਣ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ (ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ ਨਮੀ) ਅਤੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੜਾਅ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੈ ਜਿਸ ਤੋਂ ਪੌਦੇ ਲਾਗੀ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਚੇਪੇ ਰਾਹੀਂ ਦੇਰ ਨਾਲ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਲਾਗ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਬੀਜ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਲਾਗ ਤੋਂ ਘੱਟ ਗੰਭੀਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।