Mycosphaerella coffeicola
ਉੱਲੀ
ਹਲਕੇ-ਭੂਰੇ/ਸਲੇਟੀ ਕੇਂਦਰਾਂ ਵਾਲੇ ਗੋਲਾਕਾਰ ਭੂਰੇ ਧੱਬੇ, ਇੱਕ ਚੌੜੀ ਗੂੜ੍ਹੀ ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ ਅਤੇ ਪੀਲੇ ਹੈਲੋ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹੋਏ, ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਲਗਭਗ 15 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਚੌੜੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਧੱਬੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਨਸਾਂ ਵਿੱਚਕਾਰ ਅਤੇ ਹਾਸ਼ੀਏ 'ਤੇ ਵੀ ਵਾਪਰਦੇ ਹਨ । ਕਈ ਵਾਰ ਧੱਬੇ ਵੱਡੇ ਧੱਬਿਆਂ ਵਿੱਚ ਵੱਧਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੱਤਾ ਝੁਲਸ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ 600 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉੱਚਾਈ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਦੇ ਠੰਢੇ, ਗਿੱਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ। ਬੇਰੀਆਂ 'ਤੇ ਲਾਗਾਂ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਛੋਟੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਲਗਭਗ 5 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਚੌੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਪਰ ਕਈ ਵਾਰ ਇਹ ਪੂਰੀ ਬੇਰੀ ਨੂੰ ਢੱਕ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਉਹ ਪੱਤਿਆਂ ਉਪਰ ਹੋਣ ਨਾਲੋਂ ਆਕਾਰ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ ਅਨਿਯਮਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੂਰਜ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਪਾਸੇ ਵੱਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਤੇ ਡਿੱਗ ਸਕਦੇ ਅਤੇ ਤਣਾ ਡਾਈਬੈਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਅੱਜ ਤੱਕ, ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੋਈ ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਹੱਲ ਉਪਲਬਧ ਨਹੀਂ ਜਾਪਦਾ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਬਾਰੇ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਕਿਰਪਾ ਕਰਕੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕਰੋ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਜੇ ਇਸ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ, ਤਾਂ ਕਾਪਰ ਜਾਂ ਟ੍ਰਾਈਜ਼ੋਲ ਵਰਗੇ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਫੁੱਲ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਕੇ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨਿਆਂ ਲਈ ਕਾਪਰ ਦੀ ਸਪੇ ਕਰੋ। ਨੋਟ, ਕਾਪਰ ਦੇ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕ ਲਾਭਕਾਰੀ ਕੀੜਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਧੱਬੇ ਮਾਈਕੋਸਫੇਰੇਲਾ ਕੋਫਫੇਕੋਲਾ ਉੱਲੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਉੱਚ ਨਮੀ, ਉੱਚ ਵਰਖਾ, ਗਰਮ ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ ਸੋਕੇ ਦੇ ਤਣਾਅ ਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਫ਼ੁੱਲਾਂ ਦੀ ਅਵਸਥਾ ਤੋਂ ਬਾਅਦ। ਰੋਗਾਣੂ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਮਲਬੇ ਵਿੱਚ ਬਚ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੀਵਾਣੂ ਹਵਾ ਅਤੇ ਮੀਂਹ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਮਨੁੱਖੀ ਹਰਕਤ ਰਾਹੀਂ ਫੈਲਦੇ ਹਨ, ਖ਼ਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਪੌਦੇ ਗਿੱਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪੁੰਗਰਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨੌਜਵਾਨ ਅਤੇ ਨਾ-ਛਾਂਗੇ ਰੁੱਖ਼ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕਮਜ਼ੋਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।