Pythium spp.
ਉੱਲੀ
ਨਮ ਹੋਣਾ ਪੌਦੇ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੌਰਾਨ ਦੋ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ। ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ, ਉੱਲੀ ਬਿਜਾਈ ਦੇ ਬਾਅਦ ਬੀਜਾਂ ਵਿੱਚ ਉਪਨਿਵੇਸ਼ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਬੀਜਾਂ ਵਿੱਚ ਸੜਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਕੁਰਿਤ ਹੋਣ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਾਲੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ, ਬੀਜਾਂ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੋਣਾ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਤਣਾ ਅਧਾਰ ਤੋਂ ਸੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਨਰਮ ਅਤੇ ਪਤਲੇ ਰੁੱਖ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਪਾਣੀ ਦੇ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ, ਸਲੇਟੀ, ਭੂਰੇ ਜਾਂ ਕਾਲੇ ਜਖਮ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਯੂਵਾ ਪੌਦੇ ਜਾਂ ਦਰੱਖਤ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਝੁਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ, ਦੇਖਣ ਨੂੰ ਲੱਗਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਹ ਅਧਾਰ ਤੋ ਕੱਟੇ ਗਏ ਹੋਂਣ। ਚਿੱਟੇ ਜਾਂ ਸਲੇਟੀ ਜਿਹੀ ਉੱਲੀ ਵਰਗਾ ਵਿਕਾਸ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪੌਦਿਆਂ 'ਤੇ ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਬੀਜ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਮੁੜ ਲਗਾਉਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਤ੍ਰਿਕੋਡੇਰਮਾ ਵਾਇਰਡ, ਬਿਊਵਰੀਆ ਬੇਸੀਆਨਾ ਉੱਲੀ ਜਾਂ ਸੂਡੋਮੋਨਸ ਫਲੋਰਸਸੇਨ ਅਤੇ ਬੈਕਟੀਸ ਸਬਟਿਲਿਸ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਜੈਵਿਕ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਬੀਜਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਾਂ ਪਲਾਟਿੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਰੋਕਣ ਜਾਂ ਕੰਟਰੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜੜ੍ਹ ਖੇਤਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕੋਪਰ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਕੋਪਰ ਆਕਸੀਕਲੋਇਰਡ ਜਾਂ ਬਾਰਡੋਕਸ ਵਰਗੇ ਮਿਸ਼ਰਣ ਵਾਲੇ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਇਲਾਜ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਯੂਪੈਟੋਰੋਮ ਕੈਨਾਨਬੈਨੀਅਮ ਦੇ ਪੌਦੇ ਦੇ ਅਰਕ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਘਰੇਲੂ ਹੱਲ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉੱਲੀਮਾਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ। ਸਿੰਚਾਈ ਨਾਲ
ਜੇਕਰ ਉਪਲਬਧ ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੀ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਬਚਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਖੇਤ ਦੇ ਕੰਮ ਦੌਰਾਨ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਉਪਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਾਵਧਾਨੀਪੂਰਵਕ ਚਾਲ ਵਰਤਣਾ ਹੈ। ਡੈਂਪਿੰਗ-ਆਫ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਜਾਂ ਨਿਕਾਸੀ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ, ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਜੋਂ ਵਰਤਣ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਉਭਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾ ਦੀ ਡੈਮਪਿੰਗ-ਆੱਫ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਮੈਟੈਂਲੈਕਸਲ-ਐਮ ਨੂੰ ਬੀਜਾਂ ਦਾ ਇਲਾਜ ਕਰਨ ਵਜੋਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬੱਦਲ ਵਾਲੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਕੈਪਟਨ 31.8%, ਜਾਂ ਮੈਟੈਂਲੈਕਸਲ-ਐਮ 75% ਨਾਲ ਫੋਲੀਅਰ ਸਪ੍ਰੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾਲ ਵੀ ਮਦਦ ਮਿਲ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪੌਦੇ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਜਾਂ ਅਧਾਰ ਨੂੰ ਕੋਪਰ ਆਕਸੀਕੋਲੋਇਡ ਜਾਂ ਕੈਪਟਨ ਨਾਲ ਪਲਾਟਿੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਹਰ ਪੰਦਰਾਂ ਦਿਨ 'ਤੇ ਭਿਉਂਇਆਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਗਿੱਲਾ ਹੋਣਾ ਕਈ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਪਿਠਾਈਅਮ ਦੀ ਉੱਲੀ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਈ ਸਾਲਾਂ ਤੱਕ ਮਿੱਟੀ ਜਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਰਹਿੰਦ-ਖੂੰਹਦ ਵਿਚ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਵਧਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਮੌਸਮ ਨਿੱਘਾ ਅਤੇ ਬਰਸਾਤੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਮਿੱਟੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਗਿੱਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਪੌਦੇ ਸੰਘਣਤਾ ਨਾਲ ਬੀਜ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਤਣਾਅਪੂਰਨ ਹਾਲਾਤ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਪਾਣੀ ਦਾ ਭਰਾਓ ਜਾਂ ਉੱਚ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਵਿਜਾਣੂ ਦੂਸ਼ਿਤ ਸੰਦਾਂ ਜਾਂ ਉਪਕਰਣਾਂ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਜਾਂ ਜੁੱਤੀਆਂ 'ਤੇ ਚਿੱਕੜ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਥੋ ਤੱਕ ਕਿ ਉਹ ਫਸਲਾਂ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੂਰੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਦੌਰਾਨ ਕਦੇ ਵੀ ਹਮਲਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਬੀਜਾਂ ਦੇ ਉਭਰਨ ਦੌਰਾਨ ਜਾਂ ਯੂਵਾ ਬੀਜ ਵਧੇਰੇ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਇਕ ਜਗ੍ਹਾ ਤੋਂ ਦੂਜੀ ਥਾਂ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ, ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਅਤੇ ਕਿੱਥੇ ਹਾਲਤਾਂ ਲਾਗ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।