Alternaria sp.
ਉੱਲੀ
ਏ. ਅਰਾਚੀਡਿਸ ਪੱਤੇ ਤੇ ਛੋਟੇ ਭੂਰੇ, ਅਨਿਯਮਤ ਆਕਾਰ ਤੇ ਪੀਲੇ ਘੇਰੇ ਵਾਲੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਏ. ਟਿਨੁਇਸਮਾ ਪੱਤੇ ਦੇ ਸਿਖਰ ਸਥਾਨਾਂ ਤੇ 'v' ਸ਼ਕਲ ਵਿੱਚ ਬਲਾਇਟਿੰਗ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਕਾਲਾ-ਭੂਰਾ ਬਲਾਇਟ ਹਿੱਸਾ ਮੱਧ-ਨਾੜੀ ਤੱਕ ਵੱਧਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਪੱਤਾ ਇੱਕ ਖਰਾਬ ਥਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਅੰਦਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਘੁੰਮ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਭੁਰਭੁਰਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ (ਪੱਤੇ ਦਾ ਬਲਾਇਟ)। ਏ. ਅਲਟਰਨੇਟਾ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜਖਮ ਗੋਲ ਤੋਂ ਟੇਡੇ ਅਤੇ ਪੂਰੇ ਪੱਤੇ ਤੇ ਫੈਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਭਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਉਹ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ, ਉਹ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਾਕੀ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਂਆਂ (ਪੱਤੀ ਦੇ ਧੱਬੇ ਅਤੇ ਨਾੜੀ ਨਿਕਰੋਸਿਸ) ਤੇ ਅਸਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਮੱਧ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਖਿੰਡੇ ਅਤੇ ਸੁੱਕੇ, ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ ਸੁਰਾਖ ਵਾਲੇ ਬਣਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਬਾਅਦ ਪੱਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਅਜੇ ਤੱਕ ਇਨ੍ਹਾਂ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਲਈ ਕੋਈ ਅਸਰਦਾਰ ਵਿਕਲਪਿਕ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਦਿਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੌਪਰ ਆਕਸੀਕਲੋਇਰਾਈਡ ਦੀ 3 ਗ੍ਰਾ / ਲੀ ਦੀ ਸਪਰੇ ਬਹੁਤ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ, ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਵਾਲੇ ਉਪਾਅ ਦੀ ਇਕ ਇੱਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਪਹਿਲੇ ਲੱਛਣਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰਸਾਇਣਕ ਉਪਾਅ ਵਿਚ ਪੱਤੇ 'ਤੇ ਮਨਕੋਜ਼ੇਬ (3 g / l ਪਾਣੀ) ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਇਹ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਅਲਟਰਨੇਰੀਆ ਪ੍ਰਜਾਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਜ਼ਮੀਨ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈਆਂ ਉੱਲੀਆਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਸੰਕਰਮਿਤ ਬੀਜ ਇਨੋਸੁਕੁਮ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤ ਬਣ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਜੇ ਉਹ ਲਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਾਤਾਵਰਨ ਦੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਅਨੁਕੂਲ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਤਾਂ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਦੂਸਰੇ ਪੱਧਰ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹਵਾ ਦੇ ਫੈਲਾਅ ਅਤੇ ਕੀੜੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। 20 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਲਸਿਅਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਤਾਪਮਾਨ, ਪੱਤੇ ਦੀ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਮੀ ਨਾਲ ਬੀਮਾਰੀ ਦੇ ਫੈਲਣ ਲਈ ਢੁਕਵਾ ਮਾਹੋਲ ਬਣਦਾ ਹੈ। ਬਰਸਾਤੀ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਸਿੰਚਾਈ ਕੀਤੀ ਮੂੰਗਫਲੀ ਦੀਆਂ ਫਸਲਾਂ 'ਤੇ ਇਸ ਬੀਮਾਰੀ ਦਾ ਵੱਧ ਫੈਲਾਓ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਬੀਮਾਰੀ ਦੇ ਵਾਪਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਰੋਗ ਦੀ ਤੀਬਰਤਾ ਦੇ ਆਧਾਰ ਤੇ, ਪੌਡ ਅਤੇ ਤੂੜੀ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਕ੍ਰਮਵਾਰ 22% ਅਤੇ 63% ਘੱਟ ਸਕਦੀ ਹੈ।