Monographella nivalis
ਉੱਲੀ
ਲਾਗ ਵਾਲਿਆਂ ਬੀਜਾਂ ਦੇ, ਨਵੇਂ ਪੱਤਿਆਂ ਤੇ ਭੂਰੇ ਧੱਬੇ ਆ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਉਹ ਬੀਜਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਮਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਪੌਦਿਆਂ ਤੇ ਭੂਰੀ ਸੜਨ (ਕਈ ਵਾਰ ਪੱਤੀ ਦੇ ਖੋਲ ਵਿੱਚ ਗੁੜੇ ਫਰੂਟਿੰਗ ਸਰੀਰਾ ਨਾਲ) ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੇਠਲੀਆਂ ਗੱਠਾਂ ਤੇ ਸਲੇਟੀ-ਭੂਰੇ ਚਟਾਕ ਉਪਰ ਵੱਲ ਵੱਧਦੇ ਹਨ। ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿਚ ਸੰਕਰਮਿਤ ਤਣੇ ਸੜ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤੇ ਨਾਰੰਗੀ ਰੰਗ ਦੇ ਉੱਲੀ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਉਲਟ ਮੌਸਮ ਦੇ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਜਮੀਨੀ ਪੱਧਰ ਤੇ ਟੁੱਟ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਛੋਟੇ ਫੁੱਲਾਂ ਤੇ ਛੋਟੇ, ਭੂਰੇ, ਪਾਣੀ ਵਾਲੇ ਜ਼ਖਮ ਵਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿਚ ਧੱਫੜ ਬਣਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਗਰਮ ਅਤੇ ਗਿੱਲੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ, ਛੋਟੀਆਂ ਮੁੰਦਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤਰੀ ਉੱਲੀ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਤ੍ਹਾ ਜਾਮਨੀ-ਭੂਰੀ ਬਣ ਜਾਦੀ ਹੈ।
ਧਰਤੀ ਵਿੱਚ ਫੈਲਣ ਵਾਲੇ ਠੰਡੇ-ਰੋਧਕ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉੱਲੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਲਾਗਾਂ ਦੀ ਗੰਭੀਰਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰੇਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਉਹ ਕੈਮੀਕਲ ਜੋ ਬੀਜਾਂ ਦੇ ਇਲਾਜ ਲਈ ਵਰਤੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਸਾਮਲ ਹਨ ਅਜ਼ੋਲ (ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਟਰੈੱਡਮੇਨੋਲ, ਬਿੱਟਰਟਾਨੌਲ, ਪ੍ਰੌਥੀਓਕੋਨਾਜ਼ੋਲ) ਜਾਂ ਸਟਰੋਬੋਿਲੁਰਿਨਸ (ਜਿਵੇਂ ਫਲੂਕੋਸਾਸਟੋਬਿਨ) ਅਤੇ ਫਿਊਬਰਿਡਾਜ਼ੋਲ ਜਾਂ ਆਈਪਰੋਡਾਈਨ।
ਲੱਛਣ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਉੱਲੀਮਾਰ ਐਮ. ਨਿਵਾਲੇ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪੌਦੇ ਦੇ ਮਲਬੇ ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਗਰਮੀ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਜੀਉਂਦਾ ਹੈ। ਪਤਝੜ ਜਾਂ ਸਰਦੀ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਠੰਢੇ, ਹਲਕੇ ਮੌਸਮ ਆਉਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉੱਲੀ ਵਧਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਬੀਜਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਬੀਜਾਂ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਇਹ ਸਪੋਰਸ ਹਵਾ ਅਤੇ ਸਤਹ ਦੇ ਪਾਣੀ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਦੂਜੇ ਪਲਾਂਟ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਅਤੇ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਫਸਲਾਂ ਨੂੰ ਗੰਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਗੰਭੀਰ ਰੋਗ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉੱਲੀ ਦਾ 18 ਤੋਂ 20 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਟੀਗਰੇਡ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਤੇ ਚੰਗਾ ਵਾਧਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਤਾਪਮਾਨ -6 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਟੀਗਰੇਡ ਅਤੇ 32 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਟੀਗਰੇਡ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਹੇਠਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਦਾ ਸੰਕਰਮਣ ਠੰਡੇ, ਸੁੱਕੇ ਜਿਹੀਆਂ ਹਾਲਤਾਂ ਵਿਚ ਵਾਪਰਦਾ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਕੰਨ ਲਾਗ ਨੂੰ ਗਰਮ, ਨਿੱਘੇ ਸਮੇਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮੋਟ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।