Sarocladium oryzae
ਉੱਲੀ
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲੱਛਣ ਵਿੱਚ ਪੱਤੇ (0.5 ਤੋਂ 1.5 ਮਿਲੀਮੀਟਰ) ਤੇ ਅਨਿਯਮਤ ਧੱਬੇ ਬਣਦੇ ਹਨ ਜੋ ਗੋਭਾਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਚਟਾਕ ਨੂੰ ਸਲੇਟੀ ਕੇਂਦਰ ਅਤੇ ਭੂਰੇ ਮਾਰਜਿਨਾਂ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਸੜਨ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਸ਼ੀਰਾਵਾਂ ਹਰਿਤ-ਹੀਣ ਹੋਣ ਲੱਗ ਦੀਆਂ ਹਨ। ਗੰਭੀਰ ਲਾਗ ਵਿੱਚ, ਨੌਜਵਾਨ ਗੋਭਾਂ ਸ਼ਾਇਦ ਉਭਰ ਨਾ ਸਕਣ। ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਪੱਤੇ ਦੀਆਂ ਝਾੜੀਆਂ ਵਿਚ ਬਾਹਰੀ ਸਤਹ ਤੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਮਕੀਲਾ ਫੰਗਸ ਵਧਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉਭਰਦੀਆਂ ਗੋਭਾਂ ਦੇ ਅਨਾਜ ਭੰਗ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਅਤੇ ਨਿਰਜੀਵ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬੇਮਿਸਾਲ ਗੋਭਾਂ ਛੋਟੇ ਫੁਲ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਲਾਲ ਭੂਰੇ ਤੋਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਭੂਰੇ ਤੱਕ ਬਦਲਦੇ ਹਨ। ਲਾਗ ਬਹੁਤ ਜਿਆਦਾ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਦੇਰ ਨਾਲ ਬੂਟੀ ਨਿਕਲਣ ਦੇ ਪੜਾਅ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਗੰਭੀਰ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਸਿਟਰਸ ਅਤੇ ਚੌਲ਼ ਤੋਂ ਅਲਗ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਿਯੁਡੋਮੋਨਾਸ ਫਲੋਰਸੇਨਸ ਦੇ ਬੈਕਟੀਰੀਆ ਰਾਇਜ਼ਬੈਕਟੇਰੀਆ, ਚੌਲ ਵਿੱਚ ਖੋਲ ਦੇ ਫੰਗਸ ਲਈ ਜ਼ਹਿਰੀਲੇ ਹਨ, ਜਿਸਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਘੱਟ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਉਪਜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਬਾਈਪੋਲਰਿਸਜ਼ ਜੀਆਕੋਲਾ ਇਕ ਹੋਰ ਸੰਭਾਵੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਹੈ ਜੋ ਐਸ. ਔਰਜੀਏ ਦੀ ਬੂਰੀ ਤਰੱਕੀ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਟੈਗੈਟਸ ਈਰੈਕਟਾ ਦੇ ਪੱਤੇ ਅਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਅੰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਐਂਟੀਫੰਜਲ ਸਰਗਰਮੀ ਵੀ ਐਸ. ਔਰਜੀਏ ਮੇਸਿਲਿਅਮ ਨੂੰ 100% ਤੱਕ ਰੋਕ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਮਾਨਕੋਜੈਬ, ਤੌਪਕ ਆਕਸੀਕਲੋਇਰਡ ਜਾਂ ਪ੍ਰੋਪੋਨੋਜ਼ੋਲ ਵਰਗੇ ਫੂਗਸੀਨਾਈਜ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਿਮਾਰੀ ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਬੀਜਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੀਜਾਂ ਦਾ ਉੱਲੀਮਾਰ ਤੋਂ ਇਲਾਜ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਈਡਿਫੇਨਫੋਸ ਜਾਂ ਮੈਨਕੋਜ਼ੇਬ ਨਾਲ ਬੀਜ ਇਲਾਜ ਕਰਨਾ ਵੀ ਅਸਰਦਾਰ ਹੈ।
ਝਾੜੀਆਂ ਵਿਚ ਸੜਨ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਇਕ ਬੀਜ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਕੀਤੀ ਬਿਮਾਰੀ ਹੈ। ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਮੁੱਖ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉੱਲੀਮਾਰ ਸਰਕੋਲੇਡੀਅਮ ਔਰਜੀ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸਿਸਰੋਲਿਡੇਅਮ ਐਟੈਨੂਏਟਮ ਦੁਆਰਾ। ਇਸ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਧ ਸੋਘਣਤਾ ਵਾਲੇ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿਚ ਵਧਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਰਨਾਂ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿਚ ਵਧਦੀ ਹੈ ਜੋ ਉੱਲੀਮਾਰ ਲਈ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਬਿੰਦੂ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਕੀੜੇ ਦੀਆਂ ਸੱਟਾਂ ਕਾਰਨ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਪੈਨਿਕਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ, ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਸਲਫੇਟ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਕ ਦੀਆਂ ਖਾਦਾਂ ਦੀ ਕਾਰਜਸ਼ੀਲਤਾ ਪੜਾਅ ਤਣੇ ਅਤੇ ਪੱਤੇ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਆਪਕ ਨੁਕਸਾਨ ਤੋਂ ਬਚਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵਾਇਰਸ ਦੇ ਗ੍ਰਸਤ ਕਮਜ਼ੋਰ ਪੌਦਿਆਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜੁੜਿਆ ਹੋਇਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗਰਮੀ (20-28 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ) ਅਤੇ ਨਮੀ (ਭਿੱਜ) ਮੌਸਮ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।