Septoria lycopersici
ਉੱਲੀ
ਲੱਛਣ ਪੁਰਾਣੇ ਪਤਿਆਂ ਤੋਂ ਨਵੇਂ ਤੱਕ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਗੂੜ੍ਹੇ-ਭੂਰੇ ਮਾਰਜਿਨ ਦੇ ਨਾਲ ਛੋਟੇ, ਪਾਣੀ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ ਸਲੇਟੀ ਚੱਕਰ ਵਾਲੇ ਪੱਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਮਾਰਜਿਨਾਂ ਤੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪੜਾਅ ਤੇ ਚਟਾਕ ਵੱਡੇ ਅਤੇ ਸੰਗਠਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਪੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਭਾਰੀ ਲਾਗੀ ਪੱਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਤੇ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਘਾਟੇ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਫਲ ਸੂਰਜ ਕਾਰਨ ਝੁਲਸ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਬੋਰਡੀਕਸ ਮਿਸ਼ਰਣ, ਕੌਪਰ ਹਾਈਡ੍ਰੋਕਸਾਈਡ, ਕਾਪਰ ਸਿਲਫੇਟ, ਜਾਂ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਆਕਸੀਕਲੋਰਾਈਡ ਸਲਫੇਟ ਜਿਹੇ ਤਾਂਬੇ ਤੇ ਅਧਾਰਿਤ ਫਿਊਗਈਡਜ਼, ਪਾਥੋਜਨ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਦੇਰ ਦੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ 7 ਤੋਂ 10 ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰੋ। ਕੀੜੇਮਾਰ ਦਵਾਈ ਅਤੇ ਸੂਚੀਬੱਧ ਵਾਢੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਨਾਲ ਇੱਕ ਇਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਮੇਨੇਬ, ਮਾਨਕੋਜ਼ੇਬ, ਕਲੋਰੇਥਾਲੋਨੀਲ ਵਾਲੇ ਫਿਊਗਸਈਡਸ ਸੇਪਟੋਰਿਆ ਪੱਤੇ ਦੇ ਧਬੇ ਨੂੰ ਅਸਰਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਿਯੰਤ੍ਰਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪੂਰੇ ਮੌਸਮ ਵਿੱਚ 7 ਤੋਂ 10 ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤਰਾਲਾਂ ਤੇ ਲਾਗੂ ਕਰੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਦੀ ਦੇਖ ਭਾਲ ਦੇ ਦੌਰਾਨ। ਕੀੜੇਮਾਰ ਦਵਾਈ ਅਤੇ ਸੂਚੀਬੱਧ ਵਾਢੀ ਦੀਆਂ ਪਾਬੰਦੀਆਂ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰੋ।
ਸੇਪਟੌਰੀਆ ਪੱਤੇ ਦਾ ਧੱਬੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਉੱਲੀ ਸੇਪਟੋਰੀਆ ਲਿਕੋਪੀਸਿਸੀ ਦੁਆਰਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉੱਲੀਮਾਰ ਸਿਰਫ ਆਲੂ ਅਤੇ ਟਮਾਟਰ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉੱਲੀਮਾਰ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਤਾਪਮਾਨ ਸੀਮਾ 15 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਤੋਂ 27 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਵਿਚਕਾਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ 25 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਅਨੁਕੂਲ ਹੈ। ਇਹ ਜਿਆਦਾ ਪਾਣੀ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੀਂਹ ਦੇ ਛਿੱਟਿਆਂ ਨਾਲ, ਬਾਰਾਂ ਦੇ ਹੱਥ ਅਤੇ ਕੱਪੜੇ ਨਾਲ, ਬਿਟਲਸ ਵਰਗੀਆਂ ਕੀੜੇ-ਮਕੌੜਿਆਂ ਅਤੇ ਕਾਸ਼ਤ ਉਪਕਰਣਾਂ ਨਾਲ। ਇਹ ਸੋਲਨਾਸੀਸ ਖਪਤਵਾਰ ਉੱਤੇ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਲਈ ਅਤੇ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਮਿੱਟੀ ਦੇ ਮਲਬੇ ਵਿੱਚ ਜਿਉੰਦੇ ਹਨ।