ਜੈਤੂਨ
ਜੈਤੂਨ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਧੱਬਿਆਂ ਦਾ ਰੋਗ
Pseudocercospora cladosporioides
ਉੱਲੀ
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ
- ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਖੇਤਰ, ਜੋ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਉਪਰਲੀ ਸਤ੍ਹਾ 'ਤੇ ਭੂਰੇ ਅਤੇ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉੱਲੀ ਦੇ ਵਾਧੇ ਕਾਰਨ ਹੇਠਲੀ ਸਤ੍ਹਾ ਲੀਡਨ-ਸਲੇਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਪੱਤਝੜ ਰੁਕੇ ਹੋਏ ਵਾਧੇ ਅਤੇ ਖ਼ਰਾਬ ਫ਼ਲਾਂ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।.
ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਜੈਤੂਨ
ਲੱਛਣ
ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਉਪਰਲੇ ਅਤੇ ਹੇਠਲੇ ਪਾਸੇ ਵੱਖਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਪਰਲੀ ਸਤ੍ਹਾ 'ਤੇ, ਅਨਿਯਮਿਤ, ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਕਲੋਰੋਟਿਕ ਚਟਾਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਉਮਰ ਦੇ ਨਾਲ ਭੂਰੇ ਅਤੇ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਹੇਠਲੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਸਤ੍ਹਾ 'ਤੇ ਧੱਬੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਉੱਲੀ ਦੇ ਵਾਧੇ ਕਾਰਨ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਗੰਦੇ ਸਲੇਟੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਪੀਲੇ, ਲਾਲ-ਭੂਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਡਿੱਗ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਗੰਭੀਰ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪਤਝੜ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਟਾਹਣੀਆਂ ਜਾਂ ਰੁੱਖ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੁਕਿਆ ਹੋਇਆ ਵਾਧਾ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਫ਼ਲਾਂ 'ਤੇ ਛੋਟੇ, ਭੂਰੇ ਜ਼ਖਮ ਦੇ ਧੱਬੇ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੱਕਣ ਵਿੱਚ ਦੇਰੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹਨਾਂ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਹੋਰ ਰੋਗਾਣੂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਫਿਊਸੀਕਲੈਡਿਅਮ ਓਲੇਜੀਨੀਅਮ ਜਾਂ ਕੋਲੇਟੋਟ੍ਰਿਚਮ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਅਬਾਇਓਟਿਕ ਕਾਰਕਾਂ ਕਾਰਨ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਲੱਛਣਾਂ ਨਾਲ ਉਲਝਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ
ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਜੈਵਿਕ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਫਾਰਮੂਲੇ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਬਾਰਡੋ ਮਿਸ਼ਰਣ ਨੂੰ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੀਂਹ ਪੈਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਂ ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਜੇ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੁਰੱਖਿਆ ਪਰਤ ਨਾਲ ਢੱਕਣ ਲਈ ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ ਕਾਪਰ ਹਾਈਡ੍ਰੋਕਸਾਈਡ, ਕਾਪਰ ਆਕਸੀਕਲੋਰਾਈਡ, ਟ੍ਰਾਈਬੇਸਿਕ ਕਾਪਰ ਸਲਫੇਟ ਜਾਂ ਕਾਪਰ ਆਕਸਾਈਡ ਵਾਲੇ ਫਿਕਸਡ ਕਾਪਰ ਸਪਰੇਅ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਤਾਂਬੇ ਸਪਰੇਅ ਵਾਢੀ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ, ਪੱਤਝੜ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਮੀਂਹ ਨਾਲ ਉੱਲੀ ਦੇ ਬੀਜਾਣੂਆਂ ਨੂੰ ਫੈਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਫ਼ਲ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਨੂੰ ਖ਼ਰਾਬ ਨਾ ਕਰਨ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵਾਢੀ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਵਰਤਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ
ਲੱਛਣ ਸੇਰਕੋਸਪੋਰਾ ਕਲਾਡੋਸਪੋਰੀਓਈਡਸ ਉੱਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਲਾਗ ਵਾਲੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਜਿਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਦਰੱਖ਼ਤ 'ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਵਿੱਚ ਵਧੇਰੇ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਪਤਝੜ ਵਿੱਚ ਵਧਣਾ ਮੁੜ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇਹਨਾਂ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਦੇ ਹਾਸ਼ੀਏ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਬੀਜਾਣੂਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਸਮੂਹ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਨਵੀਆਂ ਲਾਗਾਂ ਅਕਸਰ ਬਾਰਿਸ਼ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਰਦੀਆਂ ਦੌਰਾਨ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਗਰਮੀਆਂ ਤੱਕ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਰੋਗੀ ਪੱਤੇ ਦਰੱਖ਼ਤਾਂ ਤੋਂ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਿਹਤਮੰਦ ਪੱਤੇ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਬਚੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅੰਸ਼ਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੁੱਕੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਟਹਿਣੀਆਂ ਰਹਿ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉੱਚ ਤਾਪਮਾਨ ਉੱਲੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਸੀਮਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਆਰਥਿਕ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਉਣ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਈ ਸਾਲ ਲੈ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਉੱਚ ਪੱਧਰੀ ਪਤਝੜ ਅਤੇ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਇਕਸਾਰ ਫ਼ਲ ਪੱਕਣ ਕਾਰਨ ਤੇਲ ਦੀ ਪੈਦਾਵਾਰ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।
ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ
- ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਲਈ ਨਿਯਮਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੁੱਖ਼ਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰੋ। ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਖਾਦ ਦੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵਰਤੋਂ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ਼ ਕਰੋ, ਪਰ ਕੈਲਸ਼ੀਅਮ ਨਾਲ ਭਰਪੂਰ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਪੂਰਕ ਕਰੋ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੋਵੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਿੰਚਾਈ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ ਕਿ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਸੰਘਣਤਾ ਪੱਤਿਆਂ ਅਤੇ ਫ਼ਲਾਂ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਸੁੱਕਣ ਲਈ ਹਵਾ ਦੇ ਗੇੜ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਕਤਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉੱਚਿਤ ਢੰਗ ਨਾਲ ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਕਰਕੇ ਚੰਗੀ ਹਵਾਦਾਰੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ। ਪੌਸ਼ਟਿਕ ਤੱਤਾਂ ਅਤੇ ਨਮੀ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਰੁੱਖ਼ਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਤੋਂ ਨਦੀਨਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਓ।.
ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ
