Nothophoma arachidis-hypogaeae
ਉੱਲੀ
ਗੋਲ ਤੋਂ ਅਨਿਯਮਿਤ ਲਾਲ-ਭੂਰੇ ਕਿਨਾਰਿਆਂ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹਲਕੇ ਭੂਰੇ ਧੱਬੇ (1.5 ਤੋਂ 5 ਮਿਲੀਮੀਟਰ) ਪੱਤੇ ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਉਂ-ਜਿਉਂ ਬੀਮਾਰੀ ਵੱਧਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜ਼ਖ਼ਮ ਦਾ ਮੱਧ ਸਲੇਟੀ ਹੋ ਕੇ ਸੁੱਕ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਕੁੱਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਪੱਤੇ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੁਰਾਖ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਪੱਤੇ ਚਿੱਥੜੇ-ਚਿੱਥੜੇ ਹੋ ਗਏ ਦਿਖਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜ਼ਖ਼ਮ ਵੱਡੇ, ਅਨਿਯਮਿਤ, ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਧੱਬਿਆਂ ਨੂੰ ਪੈਦਾ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪੱਤੇ ਦੇ ਦੋਵਾਂ ਪਾਸਿਆਂ ਤੇ, ਕਾਲੀ, ਮਿਰਚ ਵਰਗੇ ਉੱਲੀ ਵਾਲੇ ਨਿਸ਼ਾਨ ਉੱਤਕਾਂ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।
ਮਾਫ ਕਰੋਂ, ਅਸੀਂ ਨੋਥੋਫੋਮਾ ਈਰੇਚਿਡਿਸ-ਹਾਈਪੋਗਾਈਆ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਕਲਪਕ ਇਲਾਜ ਬਾਰੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਅਜਿਹੀ ਕੋਈ ਗੱਲ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਜੋ ਇਸ ਬੀਮਾਰੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਲਈ ਸਹਾਇਕ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈੋ, ਤਾਂ ਕਿਪ੍ਰਾਂ ਕਰਕੇ ਸੰਪਰਕ ਕਰੋ। ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤਰ ਦਾ ਇੰਤੇਜ਼ਾਰ ਹੈ।
ਜੇਕਰ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਇੱਕ ਇੱਕਸਾਰ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਫਾਈਲੋਸਟਿਕਟਾ ਪੱਤੇ ਦੇ ਧੱਬੇ ਕਰਕੇ ਨੁਕਸਾਨ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਹੀ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਉੱਲੀ ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਬਚੇ ਹੋਏ ਲਾਗੀ ਫਸਲ ਦੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਲੱਗਭਗ ਇੱਕ ਸਾਲ ਤੱਕ ਲਈ ਜਿਉਂਦਾ ਮੌਜੂਦ ਰਹਿ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਇਹ ਅਕਸਰ ਸੱਟ ਲੱਗੇ ਅਤੇ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਉੱਤਕਾਂ ਨੂੰ ਲਾਗੀ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਦੂਜੀ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਮੇਂ (ਦੂਜੈਲੇ ਲਾਗ) ਸੱਟ ਖਾਏ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਫਿਰ ਇਹ ਸਿਹਤਮੰਦ ਉੱਤਕਾਂ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਚਾਲੂ ਕਰਦੇ ਹਨ। 25-30 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸਿਅਸ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਅਤੇ 5.5-6.5 ਦੇ ਵਿੱਚਕਾਰ ਦਾ ਪੀ.ਐਚ. ਪੱਧਰ ਉੱਲੀ ਅਤੇ ਬੀਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਦੇ ਲਈ ਸਰਵੋਤਮ ਪ੍ਰਸਥਿਤੀ ਹੈ। ਫਾਈਲੋਸਟਿਕਟਾ ਪੱਤੇ ਦੇ ਧੱਬੇ ਨੂੰ ਮੂੰਗਫਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਬੀਮਾਰੀ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਨਹੀਂ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ।