ਕੇਲਾ
ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪੀਲੇ ਧੱਬੇ
Mycosphaerella sp.
ਉੱਲੀ
5 mins to read
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ
- ਪਹਿਲਾ, ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਭੂਰੇ ਚਟਾਕ। ਪੱਤੇ ਦੀਆਂ ਨਾੜੀਆਂ ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਪੀਲੇ ਆਭਾਮੰਡਲ ਦੇ ਨਾਲ ਤੰਗ, ਗੂੜੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ। ਵੱਡੇ ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਖੇਤਰ।.
ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਕੇਲਾ
ਲੱਛਣ
ਪਹਿਲੇ ਲੱਛਣ ਦੋਨਾਂ ਸਿਗਾਟੋਕਾ ਫੰਗੀਆਂ ਲਈ ਤੀਜੇ ਅਤੇ ਚੋਥੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਪੱਤੇ 'ਤੇ ਪਾਏ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਛੋਟੇ, ਹਲਕੇ ਪੀਲੇ ਚਟਾਕ (1-2 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਲੰਬੇ) ਉਪਰਲੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਬਲੇਡ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਸਕੈਂਡਰੀ ਨਾੜੀਆਂ (ਪੀਲੇ ਸਿਗਾਟੋਕਾ) ਦੇ ਸਮਾਨਤਰ ਅਤੇ ਹੇਠਾਂ ਤੋਂ (ਕਾਲਾ ਸਿਗਾਟੋਕਾ) ਲਾਲ-ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਫਲੈਕਸ। ਇਹ ਚਟਾਕ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਸਪਿੰਡਲ ਆਕਾਰ ਦੇ ਨਾਲ ਤੰਗ, ਭੂਰੇ ਜਾਂ ਗੂੜ੍ਹੇ ਹਰੇ ਚਟਾਕਾਂ ਵੱਜੋਂ ਵਿਕਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਜਖਮ ਨਾੜੀਆਂ ਦੇ ਸਮਾਨਾਂਤਰ ਹੋਰ ਵੀ ਫੈਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਪਾਣੀ ਨਾਲ ਭਿੱਜੇ ਹੋਏ ਕੇਂਦਰਾਂ ਅਤੇ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਆਭਾਮੰਡਲ(ਲੰਬਾਈ ਵਿਚ 4 ਤੋਂ 12 ਮਿਲੀਮੀਟਰ) ਦੇ ਨਾਲ ਲੰਬਾਕਾਰ ਜੰਗ ਲੱਗੇ ਵਰਗੀਆਂ ਲਾਲ ਲਕੀਰਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਰੇਖਾਵਾਂ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਸਲੇਟੀ-ਭੂਰੇ ਤੋਂ ਭੂਰੇ, ਨਾਕਰੋਸਿਸ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਹਾਸ਼ੀਏ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਹ ਵੱਡਾ, ਕਾਲਾ ਜਾਂ ਭੂਰਾ ਪੀਲੇ ਰੰਗ ਦੇ ਆਭਾਮੰਡਲ ਵਾਲੀ ਨੇਕਰੋਟਿਕ ਜਖਮ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਚੀਰ-ਫੁੱਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਫਟੀ ਹੋਈ ਦਿੱਖ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
Recommendations
ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਟ੍ਰਾਈਕੋਡਰਮਾ ਐਟ੍ਰੋਵੀਰਾਇਡ ‘ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਜੈਵਿਕ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ ਵਿੱਚ ਬੀਮਾਰੀ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸਦੀ ਸੰਭਾਵੀ ਵਰਤੋਂ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਪੌਦੇ ਦੀ ਛੰਗਾਈ ਕੀਤੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਬੋਰਡੀਓਕਸ ਸਪਰੇਅ ਦੀ ਵਰਤੋਂ, ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਫੈਲਾਅ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਜੇ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਹਮੇਸ਼ਾ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਤਰੀਕੇ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਬਿਮਾਰੀ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਫੈਲੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ, ਮੇਨਕੋਜ਼ੇਬ, ਕੈਲਿਕ੍ਸਿਨ ਜਾਂ ਕਲੋਰੋਥੇਲੋਨੀਲ ਵਾਲੇ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਪੱਤਾ ਸਪ੍ਰੇ ਵਜੋਂ ਇਸਤੇਮਾਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪ੍ਰੌਪੀਕੋਨਾਜੋਲ, ਫੇਨਬੁਕੋਨਾਜ਼ੋਲ, ਜਾਂ ਐਜ਼ੋਕਸੀਸਟ੍ਰੋਬਿਨ ਵਰਗੇ ਪ੍ਰਣਾਲੀਗਤ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਸਪਰੇਅ ਦਾ ਚੱਕਰੀਕਰਨ ਵੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਚੱਕਰੀਕਰਨ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਕਿ ਉੱਲੀ ਵਿੱਚ ਰੋਧਕਤਾ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਰੋਕੀ ਜਾ ਸਕੇ।
ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ
ਪੀਲੇ ਅਤੇ ਕਾਲੇ ਸਿਗਾਟੋਕਾ ਦੇ ਲੱਛਣ ਫਿੰਗੀ ਮਾਈਕੋਸਫੇਰੇਰੇਲਾ ਐਸ ਪੀ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਭਰ ਵਿਚ ਵਾਪਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੇਲੇ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। ਉੱਲੀਮਾਰ ਮਰੇ ਹੋਏ ਜਾਂ ਜੀਵਤ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਜੀਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਹ ਬੀਜਾਣੂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜੋ ਹਵਾ ਜਾਂ ਮੀਂਹ ਦੇ ਛਿੱਟੇ ਦੁਆਰਾ ਫੈਲਦੇ ਹਨ। ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਸੰਚਾਰ ਦਾ ਇਕ ਹੋਰ ਢੰਗ ਸੰਕਰਮਿਤ ਜੀਵਤ ਪੌਦਿਆਂ ਦੀ ਸਮੱਗਰੀ, ਪੌਦੇ ਦੇ ਕਬਾੜ ਜਾਂ ਦੂਸ਼ਿਤ ਫਲਾਂ ਦਾ ਇਧਰ-ਉਧਰ ਲਿਜਾਉਣ ਨਾਲ ਵੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਵਧੇਰੇ ਉਚਾਈ ਅਤੇ ਠੰਡੇ ਤਾਪਮਾਨ, ਜਾਂ ਗਰਮ ਵਾਤਾਵਰਣ ਅਤੇ ਉੱਚ ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਸਬਟ੍ਰੋਪਿਕਲ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਰਸਾਤੀ ਮੌਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਅਕਸਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉੱਲੀਮਾਰ ਲਈ ਸਰਬੋਤਮ ਵਿਕਾਸ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਲਗਭਗ 27 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਪੱਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਬਿਮਾਰੀ ਪੌਦੇ ਦੀ ਉਤਪਾਦਕਤਾ ਨੂੰ ਘਟਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਗੂਛੇ ਦੇ ਅਕਾਰ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਫਲਾਂ ਦੇ ਪੱਕਣ ਦੇ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ
- ਰੋਧਕ ਕਿਸਮਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ (ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਕਿ ਇਹ ਸਵਾਦ ਨੂੰ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ)। ਸਖ਼ਤ ਮਿੱਟੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਭਾਰੀ ਚਿਕਣੀ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਪਰਹੇਜ ਕਰੋ ਅਤੇ ਚੰਗੀ ਨਿਕਾਸੀ ਕਰਕੇ ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਉੱਚ ਨਮੀ ਵੀ ਘਟਾਓ। ਪੱਤੇ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਸੁੱਕਣ ਲਈ ਸਵੇਰ ਦੇ ਸੂਰਜ ਜਾਂ ਮੌਜੂਦਾ ਹਵਾਵਾਂ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਥਾਨਾਂ ਤੇ ਪੌਦਾ ਲਗਾਓ। ਚੰਗੀ ਹਵਾਦਾਰੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪੌਦਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਕਾਫ਼ੀ ਥਾਂ ਛੱਡੋ। ਓਵਰਹੈੱਡ ਸਿੰਚਾਈ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਾ ਕਰੋ। ਖੇਤ ਅਤੇ ਜੰਗਲੀ ਬੂਟੀ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਤੋਂ ਸਾਫ ਕਰੋ। ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਸੰਤੁਲਿਤ ਪੋਸ਼ਣ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਓ। ਸੰਕਰਮਣ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਲਈ ਉੱਚ ਪੋਟਾਸ਼ੀਅਮ ਦੀ ਖਾਦ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ। ਮਿੱਟੀ 'ਤੇ ਫੰਗਲ ਵਾਧੇ ਨਾਲ ਮੇਲ-ਜੋਲ ਕਰਨ ਲਈ ਯੂਰੀਆ ਨੂੰ ਨਾਈਟ੍ਰੋਜਨ ਸਰੋਤ ਵਜੋਂ ਲਾਗੂ ਕਰੋ। ਸੰਕਰਮਿਤ ਪੱਤੇ ਕੱਟੋ, ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੂਟੇ ਤੋਂ ਦੂਰ ਲਿਜਾ ਕੇ ਸਾੜ ਦਿਓ ਜਾਂ ਦਫਨਾ ਦਿਓ। ਪੌਦਿਆਂ ਦਾ ਮਲਬਾ ਹਟਾਓ।.
ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ
