ਬਦਾਮ
ਪੱਤਾ ਛੇਦ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ
Wilsonomyces carpophilus
ਉੱਲੀ
ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ
- ਛੋਟੇ ਜਾਮਨੀ ਕਾਲ਼ੇ ਚਟਾਕ। ਵੱਡੇ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਚਟਾਕ ਕੇਂਦਰ ਵਿੱਚੋਂ ਹਲਕੇ ਭੂਰੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।.
ਵਿੱਚ ਵੀ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ
ਬਦਾਮ
ਲੱਛਣ
ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲੱਛਣ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਦੌਰਾਨ ਪ੍ਰਗਟ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਬੈਂਗਣੀ ਜਾਂ ਲਾਲ ਧੱਬੇ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਦੇ-ਕਦੇ ਇਹ ਵਧਦੀਆਂ ਕਮਲਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਮੁਕੁਲਾਂ 'ਤੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਚਟਾਕ ਅਕਸਰ ਹਲਕੇ ਹਰੇ ਜਾਂ ਪੀਲੇ ਹਾਸ਼ੀਏ ਨਾਲ ਘਿਰੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਫੈਲਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਪਹਿਲਾਂ ਭੂਰੇ ਜਾਂ ਜੰਗਾਲ-ਰੰਗ ਦਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਡਿੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਅੰਗਾਂ 'ਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ 'ਸ਼ੂਟ ਹੋਲ' ਰਹਿ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜੋ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਇਹ ਨਾਮ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਗਿਰਾਵਟ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਟਹਿਣੀਆਂ ਮਰੀਆਂ ਹੋਏ ਮੁਕੁਲ, ਜ਼ਖਮ ਜਾਂ ਕੈਂਕਰ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ ਜੋ ਗੂੰਦ ਜਿਹਾ ਬਾਹਰ ਕੱਢਦੀਆਂ ਹਨ। ਫ਼ਲਾਂ 'ਤੇ, ਜਾਮਨੀ ਹਾਸ਼ੀਏ ਵਾਲੇ ਮੋਟੇ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਕ ਜ਼ਖਮ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਉੱਪਰਲੀ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ। ਇਸ ਨਾਲ ਫ਼ਲ ਅਣਸੁਖਾਵੇਂ ਅਤੇ ਬੇ-ਬਾਕੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਜ਼ਖਮਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਮੈਗਨੀਫਾਇੰਗ ਲੈਂਸ ਨਾਲ ਛੋਟੇ ਕਾਲ਼ੇ ਧੱਬੇ ਦੇਖੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਸਿਫਾਰਸ਼ਾਂ
ਜੈਵਿਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਸਰਦੀਆਂ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਤਾਂਬੇ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪਹਿਲਾ ਬਚਾਅ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਘਰੇਲੂ ਬਣੇ ਬੋਰਡੋ ਮਿਸ਼ਰਣ ਜਾਂ ਤਾਂਬੇ ਦੇ ਵਪਾਰਕ ਫ਼ਾਰਮੂਲੇ ਖਰੀਦੇ ਜਾ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਪਤਝੜ ਦੇ ਅਖ਼ੀਰ ਵਿੱਚ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਲਿਆਉਣ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਸੀਜ਼ਨ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਲੀ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ ਨੂੰ ਘਟਾਉਣ ਲਈ ਜ਼ਿੰਕ ਸਲਫੇਟ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਰਸਾਇਣਕ ਨਿਯੰਤਰਣ
ਜੇ ਉਪਲੱਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਵਾਂ ਵਾਲੀ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ 'ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਫ਼ਲਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ, ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੁਕੁਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਪੱਤੀਆਂ ਦੇ ਡਿੱਗਣ ਤੱਕ। ਖਿੜਣ ਦੌਰਾਨ ਮੌਸਮ ਦੇ ਅੰਕੜੇ ਦਰਸਾਉਣਗੇ ਕਿ ਕੀ ਫ਼ਲਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਸਪਰੇਅ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ। ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਇਸ ਪੜਾਅ 'ਤੇ ਤਾਂਬੇ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ, ਥਿਰਮ, ਜ਼ੀਰਾਮ, ਅਜ਼ੋਕਸੀਸਟ੍ਰੋਬਿਨ, ਕਲੋਰੋਥਾਲੋਨਿਲ, ਆਈਪ੍ਰੋਡਿਓਨ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕਾਂ ਦੀ ਸਿਫ਼ਾਰਸ਼ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਸਦਾ ਕੀ ਕਾਰਨ ਸੀ
ਲੱਛਣ ਵਿਲਸੋਨੋਮਾਈਸਿਸ ਕਾਰਪੋਫਿਲਸ ਉੱਲੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਸਖ਼ਤ ਬੀਜਾਂ ਵਾਲੇ ਫ਼ਲਾਂ (ਆੜੂ, ਬਦਾਮ, ਚੈਰੀ ਅਤੇ ਖੁਰਮਾਨੀ) ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਵਿਕਲਪਕ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਲੌਰੇਲ ਅਤੇ ਨੈਕਟਰੀਨ ਹਨ। ਉੱਲੀ ਮੁਕੁਲਾਂ ਅਤੇ ਟਹਿਣੀਆਂ ਦੇ ਜ਼ਖਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂ ਪੱਕੇ ਹੋਏ ਫ਼ਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮੌਸਮ ਅਨੁਕੂਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੁੜ ਵਿਕਾਸ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬੀਜਾਣੂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜੋ ਕਿ ਮੀਂਹ ਦੇ ਛਿੱਟਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿਹਤਮੰਦ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਖਿੰਡ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਗਿੱਲੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਵੱਧ ਸਮੇਂ (14-24 ਘੰਟੇ ਜਾਂ ਵੱਧ) ਅਤੇ 22 ਡਿਗਰੀ ਸੈਲਸੀਅਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦਾ ਤਾਪਮਾਨ ਉੱਲੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਅਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸੰਭਾਵਨਾ ਦੇ ਵਾਧੇ ਦਾ ਸਮਰੱਥਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨਿੱਘੀ, ਧੁੰਦ ਜਾਂ ਬਰਸਾਤੀ ਸਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਬਸੰਤ ਦੀ ਭਾਰੀ ਬਾਰਿਸ਼ ਬੀਜਾਣੂਆਂ ਦੇ ਬਣਨ ਅਤੇ ਜਾਰੀ ਹੋਣ ਦਾ ਸਮਰੱਥਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਬਿਮਾਰੀ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਦੌਰਾਨ ਅਸਧਾਰਨ ਤੌਰ 'ਤੇ ਗਿੱਲੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਪੱਥਰ ਵਾਲੇ ਫ਼ਲਾਂ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ 'ਤੇ ਵਿਕਸਿਤ ਹੋਵੇਗੀ।
ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ
- ਸਿੰਚਾਈ ਦੌਰਾਨ ਹੇਠਲੇ ਪੱਤਿਆਂ 'ਤੇ ਪਾਣੀ ਛਿੜਕਣ ਤੋਂ ਬਚੋ। ਬਿਮਾਰੀ ਦੇ ਲੱਛਣਾਂ ਲਈ ਬਾਗ਼ਾਂ ਦੀ ਨਿਯਮਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰੋ। ਛਾਂਟਾਈ ਦੇ ਤਰੀਕਿਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰੋ ਜੋ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਹਵਾਦਾਰੀ ਲਈ ਸਹਾਇਕ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਕਿਸੇ ਲਾਗ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਰੋਗੀ ਸ਼ਾਖਾ ਨੂੰ ਸਿਹਤਮੰਦ ਟਿਸ਼ੂ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸੈਂਟੀਮੀਟਰ ਹੇਠਾਂ ਕੱਟ ਦਿਓ। ਖੇਤ ਦੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕੱਟਣ ਵਾਲੇ ਔਜ਼ਾਰਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਭਾਂਡਿਆਂ ਨੂੰ ਰੋਗਾਣੂ ਮੁਕਤ ਕਰੋ। ਖੇਤ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਟੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਟਾਹਣੀਆਂ ਅਤੇ ਲੱਕੜਾਂ ਨੂੰ ਹਟਾਓ ਅਤੇ ਨਸ਼ਟ ਕਰੋ। ਰੁੱਖ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲਸਣ ਜਾਂ ਪਿਆਜ਼ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਰੋਧੀਆਂ ਵਜੋਂ ਉਗਾਓ। ਵਿਕਲਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, ਤਣੇ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਜੈਵਿਕ ਮਲਚ ਦਾ ਛਿੜਕਾਅ ਕਰੋ।.
ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
ਪਲਾਂਟਿਕਸ ਡਾਊਨਲੋਡ ਕਰੋ
