Monilinia fructigena
ਉੱਲੀ
ਲੱਛਣ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਕਿਸਮਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਝੁਲਸ, ਟੁੰਡਾਂ ਦੇ ਕੈਂਕਰ ਅਤੇ ਫਲ ਦੇ ਭੂਰੇ ਸੜਨ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੰਡੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸੰਕਰਮਿਤ ਫੁੱਲ ਕੁਮਲਹਾ ਜਾਂਦੇ, ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ, ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟੁੰਡਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਨੈਕਰੋਟਿਕ ਕੈਂਕਰ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰ ਲੱਕੜ ਦੇ ਟਿਸ਼ੂਆਂ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਗਿੱਲੇ ਜਾਂ ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿਚ, ਸੁਆਹ-ਗ੍ਰੇ-ਭੂਰੇ ਰੰਗ ਦੇ ਜਿਵਾਣੂਆਂ ਦਾ ਗੂਛਾ, ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਫੁੱਲਾਂ ਅਤੇ ਟੁੰਡਾਂ ਦੀ ਸਤਹ 'ਤੇ ਪਨਪਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਚਿਪਤਿਪਾ ਪਦਾਰਥ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੈਂਕਰਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਕਾਰਣ ਝੁਲਸੇ ਹੋਏ ਫੁੱਲ ਨੂੰ ਟਹਿਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਫੱਲ ਦੀ ਭੂਰੀ ਸ਼ੜਨ ਪ੍ਰਤੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾ ਪਰਿਪੱਕਤਾ ਦੇ ਆਖਰੀ ਪੜਾਅ ਦੌਰਾਨ ਵੱਧ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਆਮਤੌਰ 'ਤੇ ਵਾਢੀ ਤੋਂ 2 ਤੋ 3 ਹਫ਼ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿਚ, ਚਮੜੀ 'ਤੇ ਟੈਨ-ਭੂਰੇ, ਚੱਕਰੀ ਆਕਾਰ ਵਾਲੇ ਚਟਾਕ ਸਤ੍ਹ 'ਤੇ ਦਿੱਸਦੇ ਹਨ। ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ, ਬੀਜਾਣੂਆਂ ਦੇ ਸੁਆਹ-ਗ੍ਰੇ-ਭੂਰੇ ਗੂਛੇ ਇਹਨਾਂ ਥਾਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਵਿਕਸਿਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਰੋਗੀ ਫਲ ਜੋ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਨਿਰਜੀਵ ਹੋ ਕੇ ਵੀ ਨਹੀ ਡਿੱਗਦੇ ਅਤੇ ਝੁਲਸੇ "ਮਮੀ" ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਾਖਾ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਫੱਲ-ਬਚਾਅ ਢੰਗ ਜੋ ਹਾਈਡਰੋ-ਕੂਲਿੰਗ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਤਾਜ਼ੇ ਕਟਾਈ ਕੀਤੇ ਫਲਾਂ ਅਤੇ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਗਰਮੀ ਨੂੰ ਬਰਫ਼ ਦੇ ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਨਹਾਉਣ ਦੁਆਰਾ ਹਟਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸਟੋਰੇਜ ਜਾਂ ਟ੍ਰਾਂਸਪੋਰਟੇਸ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਫੰਗਲ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਰੋਕ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਬੇਕਿਲਸ ਸਬਟਿਲਿਸ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਬਾਇਓ ਫੰਗੀਸਾਈਡਜ਼ ਮੋਨੀਲਿਨਿਆ ਫਰੂਟਿਗੀਨਾ ਦੇ ਵਿਰੋਧੀ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਨਾਲ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਰੋਕਥਾਮ ਦੇ ਉਪਾਅ ਦੇ ਇਕ ਵਿਆਪਕ ਤਰੀਕੇ ਬਾਰੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਡਾਈਰਬਾਕਸਮਾਈਡਜ਼, ਬੇਂਜਿਮਿਡਜ਼ੋਲਜ਼, ਟ੍ਰਾਈਫੋਰਾਈਨ, ਕਲੋਰੋਥੋਨਿਲ, ਮਾਈਕਲਬੋਟਾਨਿਲ, ਫੇੈਂਬੁਕੋਨਜ਼ੋਲ, ਪ੍ਰੋਕੋਨੋਜ਼ੋਲ, ਫੈਨਹੈਕਸਮਿਡ ਅਤੇ ਅਨਿਲਿਨਪੀਰੀਮੀਡੀਨਾਂ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਫਿੰਗਨਾਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਅਤੇ ਦੁਹਰਾ ਕੇ ਲਾਗੂ ਕੀਤੇ ਜਾਣ 'ਤੇ ਬਿਮਾਰੀ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਇਲਾਜ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਪਾਈਰੇਕਲੋਸਥੋਫਿਨ ਅਤੇ ਬੌਸਕਾਲਿਡ ਵਰਗੇ ਨਵੇਂ ਉੱਲੀਮਾਰ ਵੀ ਅਸਰਦਾਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਸਹੀ ਸਪਰੇਅ ਦੂਜੀਆਂ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸਕੈਬ, ਪਾਊਡਰਰੀ ਫ਼ਫ਼ੂੰਦੀ, ਜੰਗਾਲ, ਰੇਸਕੇਟ ਸਕੈਬ, ਜਾਂ ਸਲੇਟੀ ਮਿਸ਼ਰਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਦੂਜੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਫਲਾਂ ਨੂੰ ਸੱਟਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਣ ਲਈ ਕੀੜੇ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨਾ ਵੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ।
ਲੱਛਣ ਮੋਨੀਲੀਨਿਆ ਫਲਾਂਸਟੀਜਿਨਾ ਦੀ ਉੱਲੀ ਕਰਕੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਗਰਮ, ਨਮੀ ਵਾਲੇ ਮੌਸਮ ਵਿਚ ਫੁਲਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਫੰਗੀ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿਚ, ਉਹ ਮਮੀਫਾਇਡ ਫਲਾਂ ਵਿਚ ਜਾਂ ਕਮਲਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਲੀ-ਹੌਲੀ ਵਧਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਲਾਗ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਬਿਜਾਣੂਆਂ ਦੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਅੰਡਕੋਸ਼ ਜਾਂ ਪਿਸ਼ਟਲ 'ਤੇ ਉਤਰਨ ਰਾਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉੱਲੀ ਫਿਰ ਫੁੱਲ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਟਿਸ਼ੂਆਂ (ਫੁੱਲਦਾਰ ਟਿਊਬ, ਅੰਡਾਸ਼ਯ ਅਤੇ ਪੇਡਨਕਲ) ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਟਹਿਣੀ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨਾਲ ਫੁੱਲ ਜੁੜਿਆ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫੁੱਲ ਅਤੇ ਟਹਿਣੀ 'ਤੇ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਝੁਲਸ ਵੱਧਦੀ ਅਤੇ ਕੈੰਕਰ ਦਾ ਵਿਕਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਫੰਗਸ ਦੇ ਬਿਜਾਣੂ ਮਮੀ ਬਣੇ ਫਲ 'ਤੇ ਰਹਿ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਉਹ ਹੋਰ ਇਨਫੈਕਸ਼ਨ ਲਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਰੁੱਖ ਦੀ ਸ਼ਾਖਾ ਤੱਕ ਯਾਤਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਲਾਗ ਵਾਲੇ ਫ਼ਲ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮਮੀ ਵਾਲੇ ਫਲ, ਲਾਗ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਸਰੋਤ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੇ ਹਨ।