Gymnosporangium sabinae
ਉੱਲੀ
ਛੋਟੇ, ਭੂਰੇ, ਗੋਲ ਚਟਾਕ ਪੱਤਿਆਂ ਦੀ ਉਪਰਲੀ ਸਤਹ ਉੱਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਿਕਸਤ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ-ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਵੱਡੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਇੱਕ ਭੂਰੇ ਭੂਰੇ ਕੇਂਦਰ ਦੇ ਨਾਲ ਚਮਕਦਾਰ ਸੰਤਰੀ-ਲਾਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਗਰਮੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ, ਅਨਾਜ ਦੇ ਆਕਾਰ ਵਾਲੇ, ਭੂਰੇ ਅਤੇ ਫੂੰਸੀ ਵਰਗਾ ਵਿਰਾਸ ਪੱਤੇ ਦੇ ਹੇਠਾਂ ਵੇਖਿਆਂ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕਦੇ-ਕਦੇ, ਉੱਲੀ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ ਅਤੇ ਜਵਾਨ ਤਣਿਆਂ ਦੇ ਸੱਕ ਵਿੱਚ ਜਖਮ ਅਤੇ ਡੁੱਬਦੇ ਕੈਂਕਰਾਂ ਦਾ ਕਾਰਨ ਵੀ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਫਲ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਕ ਗੰਭੀਰ ਸੰਕਰਮਣ ਅਤੇ ਫਸਲਾਂ ਦੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਅੱਜ ਤਕ, ਇਸ ਬਿਮਾਰੀ ਲਈ ਕੋਈ ਜੀਵ-ਵਿਗਿਆਨਕ ਇਲਾਜ ਨਹੀਂ ਜਾਣਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।
ਜੇ ਉਪਲਬਧ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਇਲਾਜ ਲਈ ਜੈਵਿਕ ਇਲਾਜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਚਾਓ ਉਪਾਵਾਂ ਦੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਕ ਏਕੀਕ੍ਰਿਤ ਪਹੁੰਚ ਤੇ ਵਿਚਾਰ ਕਰੋ। ਉੱਲੀ ਦੇ ਘੱਟ ਪੱਧਰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੋਈ ਸਮੱਸਿਆ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਅਣਦੇਖਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਡਿਫੇਨੋਕੋਨਜ਼ੋਲ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਉੱਲੀਨਾਸ਼ਕ ਦਵਾਈਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਿਮਾਰੀ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਘਰੇਲੂ ਬਗੀਚੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਜੰਗਾਲ ਰੋਗਾਂ ਦੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਲਈ ਫੰਗੀਸਾਈਡਜ਼ ਟੇਬੁਕੋਨਾਜ਼ੋਲ, ਟ੍ਰਾਈਫਲੋਕੈਸਿਟ੍ਰੋਬਿਨ ਦੇ ਨਾਲ ਟਿਯੂਬੋਕੋਨਾਜ਼ੋਲ, ਅਤੇ ਟ੍ਰਟੀਕੋਨਾਜ਼ੋਲ ਮਨਜੂਰ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ।
ਲੱਛਣ ਉੱਲੀਮਾਰ ਜਿਮਨਾਸਪੋਰੈਂਗਿਅਮ ਸਬਬੀਨ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਕਿ ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਦਰੱਖਤਾਂ ਅਤੇ ਜੂਨੀਪਰਾਂ ਦੋਵਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਸਿਰਫ ਜਿਵਾਣੂ ਦੇ ਲਈ ਇਕ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਜੀਵਨ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਦੋਵੇਂ ਦਰੱਖਤਾਂ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਮਰੇ ਹੋਏ ਪੌਦੇ ਦੀ ਸਮਗਰੀ 'ਤੇ ਜਿਉਂਂਣ ਦੇ ਯੋਗ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੋਸਟਾਂ ਨੂੰ ਬਦਲਣਾ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਉੱਲੀ ਜੂਨੀਪਰਾਂ ਵਿੱਚ ਹਾਈਬਰਨੇਟ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਸਦੀ ਪ੍ਰਾਇਮਰੀ ਮੇਜ਼ਬਾਨ ਹੈ। ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿਚ, ਬੀਜਾਣੀ ਜੂਨੀਪਰਾਂ ਤੋਂ ਫੈਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਨੇੜਲੇ ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਹਿੱਸੇ ਤੇ ਉਭਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਚਟਾਕ ਅਸਲ ਵਿਚ ਬੀਜਾਣੂ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੀਆਂ ਬਣਤਰਾਂ ਹੁੰਦੀਂਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਬੀਜਾਣੂ ਨਾਸ਼ਪਾਤੀ ਦੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ, ਇਸ ਲਈ ਗਰਮੀ ਦੇ ਅੰਤ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਨਵੇਂ ਜੂਨੀਪਰਾਂ ਨੂੰ ਸੰਕਰਮਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਲੰਬੇ ਦੂਰੀਆਂ (500 ਮੀਟਰ ਤੱਕ) ਤੱਕ ਫੈਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਥੇ, ਇਹ ਸ਼ਾਖਾਵਾਂ 'ਤੇ ਸਦਾਬਹਾਰ ਸਿੰਗ ਵਰਗੀ ਸੋਜ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣਦੇ ਹਨ। ਉੱਚ ਨਮੀ ਦੇ ਬਾਅਦ, ਇਹ ਵਾਧਾ ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਸੰਤ ਰੁੱਤ ਵਿੱਚ ਸਪਸ਼ਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।