ਦੇਖਭਾਲ
ਸੋਇਆਬੀਨ (ਗਲਾਈਸਿਨ ਮੈਕਸ) ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਫੈਬੇਏ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਇੱਕ ਫਲੀਦਾਰ ਕਿਸਮ ਹੈ। ਇਹ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਖਾਦੀ ਜਾ ਸਕਣ ਵਾਲੀ ਫਲੀ ਲਈ ਉਗਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਚੰਗਾ ਪ੍ਰੋਟੀਨ ਅਤੇ ਤੇਲ ਮੁਹੱਈਆ ਕਰਵਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਮੁੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚ ਸੋਇਆਬੀਨ ਉਗਏ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਅਮਰੀਕਾ (ਦੁਨੀਆ ਦਾ 32%), ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ (31%) ਅਤੇ ਅਰਜਨਟੀਨਾ (18%) ਹਨ।
ਮਿੱਟੀ
ਸਿਹਤਮੰਦ, ਉਪਜਾਊ, ਕੰਮ ਕਰ ਸਕਣ ਯੋਗ ਮਿੱਟੀ ਵਧ ਰਹੀ ਸੋਇਆਬੀਨ ਲਈ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਦੋਮਟ ਮਿੱਟੀ ਚੰਗਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਸੁੱਕਾ ਰੱਖਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਨਮ ਰੱਖਣ ਦੀ ਵੀ ਸਮਰੱਥਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸੋਇਆਬੀਨ ਦੇ ਪੋਦੇ ਲਗਪਗ 6.5 ਐੱਮ.ਪੀ. ਵਾਲੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਤੇਜ਼ਾਬੀ ਮਿੱਟੀ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਫਸਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਪੱਧਰ ਤੋਂ 2000 ਮੀਟਰ ਦੀ ਉਚਾਈ ਤੱਕ ਬਿਜੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਮੌਸਮ
ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੋਇਆਬੀਨਸ ਮੱਧ-ਪੱਛਮੀ ਯੂਨਾਟਿਡ ਸਟੇਟਸ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਕੈਨੇਡਾ ਵਰਗੇ ਠੰਢੇ, ਸ਼ਾਂਤ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਉੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਵਰਗੇ ਗਰਮ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੰਗੇ ਨਤੀਜੇ ਮਿਲਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਫਸਲ ਵਧ ਰਹੇ ਸੀਜ਼ਨ, ਠੀਕ-ਠਾਕ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਨਾਲ ਲੱਗਭਗ ਕਿਤੇ ਵੀ ਵਧ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਬਰਫੀਲੇ ਤਾਪਮਾਨ ਨਾਲ ਸੋਇਆਬੀਨ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਹ ਕਈ ਹੋਰ ਫਸਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਕਮਜੋਰ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮੱਕੀ ਤੋਂ। ਸੋਇਆਬੀਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ 500 ਮਿਮੀ ਪਾਣੀ ਦੇ ਨਾਲ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ 20 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਟੀਗਰੇਡ ਤੋਂ 40 ਡਿਗਰੀ ਸੈਂਟੀਗਰੇਡ ਵਾਧੇ ਵਾਲੇ ਤਾਪਮਾਨ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਦਿਨ ਦੀ ਲੰਬਾਈ ਸੋਇਆਬੀਨ ਫਸਲ ਦੇ ਉਤਪਾਦਨ ਵਿਚ ਅਹਿਮ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜਿੱਥੇ ਦਿਨ ਦੀ ਲੰਬਾਈ 14 ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਘੱਟ ਹੈ, ਉੱਥੇ ਚੰਗਾ ਉਪਜ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।