Puccinia arachidis
శీలీంధ్రం
వేరుశనగ తుప్పు తెగులు బాగా చిన్న సైజులో గుండ్రపు నారింజ గోధుమ రంగు బొడిపెలు వలె ఆకుల కింది భాగంలో కనిపిస్తాయి. ఇవి ఎల్లపుడు పసుపురంగు క్లోరోసిస్ తో కవర్ చేయబడి ఉంటాయి. ఈ తెగులు ఆకుల ఎదుగుదలను అంతర్గతంగా మొక్కల ఎదుగుదలని దెబ్బతీస్తుంది. వ్యాధి పెరిగే కొద్ది అధికంగా వ్యాప్తి కి గురైన ఆకులు రెండుపక్కల తుప్పు బొడిపెలతో కప్పబడతాయి, తరువాత పసుపు రంగులోకి మారి ముడుచుకు పోతాయి. కాండం మరియు ఆకు కొమ్మల పైన, పొడవుగా ఎరుపు గోధుమ రంగు బొడిపెలు కూడా కనిపిస్తాయి. ఈ తెగులు కాయలను మరియు దిగుబడిని గణనీయంగా తగ్గిస్తాయి. నూనె నాణ్యత కూడా తగ్గుతుంది.
జీవ నియంత్రణ కారకాలు ఈ తెగులును నియంత్రించటంలో తోడ్పడుతాయి. సాల్వియా అఫిసినాలిస్ మరియు పోటేంటిళ్ల ఎరెక్టా వంటి మొక్కల సారం ఫంగల్ ఎదుగుదలకు విరుద్ధంగా ఆకులకు రక్షణ కవచం లాగ నిలుస్తాయి. ఫ్యాక్స్ సీడ్స్ ఆయిల్ మరియు వేరుశనగ నూనె ఈ తెగులు సోకకుండా నిరోధిస్తాయి.
వీలున్నంతవరకు ఎల్లపుడూ జీవపరమైన మరియు నివారణ చర్యలతో కూడిన సమీకృత విధానాన్నిపరిగణలోకి తీసుకోండి. తెగులు యొక్క తరువాతి దశల్లో రసాయనాల వలన ఉపయోగం ఉండకపోవచ్చు. అవసరం అనుకుంటే, మాంకోజెబ్, ప్రొపికోనజోల్ లేదా కాపర్ కలిగిన ఫంగిసైడ్స్ పిచికారీ చేయడం మంచిది. మొట్ట మొదటి సారిగా తెగులు లక్షణాలు కనిపించిన వెంటనే వీటిని చల్లాలి మరియు 15 రోజుల తర్వాత మరలా ఉపయోగించాలి..
తుప్పు తెగులు భూమి లోని పంట వ్యర్ధాలలో లేదా ఇతర కాయధాన్యాల మొక్కలపైన జీవిస్తుంది. తెగులు మొదట ఆకుల మీద రాలిన బీజాంశాల వల్ల కలుగుతుంది. గాలి వల్ల బీజాంశాలు ( స్పోర్స్) విస్తరించి ఆ విధంగా రెండవ పద్ధతిలో తెగులు సోకుతుంది. తెగులు రెండవ దశలో మచ్చలు అతి వేగంగా విస్తరిస్తాయి. ముఖ్యంగా పరిసరాల్లో, ఉదాహరణకు వేడి ఉష్ణోగ్రతలు (21 నుండి 26 డిగ్రీలC) మరియు తడి, మేఘావృతం అయిన వాతావరణం (పొగమంచు, రాత్రివేళలో పడే నీటి బిందువులు) ఫంగస్ పెరుగుదలకు సహకరిస్తాయి. మొక్కల ఎదుగుదల కూడా తగ్గుతుంది. అధిక మొత్తంలో ఫాస్ఫరస్ ఎరువులు వాడకం తుప్పు తెగులు వ్యాపించకుండా ఆపుతుంది.