Chilo tumidicostalis
किडा
ऊसाचे वाळलेले शेंडे पाहुन पोखरल्याच्या घटना सहज लक्षात येतात. प्राथमिक संक्रमण, नविनच उबलेल्या अळ्यांद्वारे, सरासरी तीन ते पाच शेंड्याजवळील पेरे, ५० ते १८० अळ्या एकाच ऊसास लागण्याने सुरवात होते. वरच्या पेर्यांवर अनेक पोखरल्याची छिद्रे दिसतात. प्रभावित ऊस लाल विष्ठेने भरतो. कांडे पोकळ असुन केंद्रातील भाग आणि शेंड्यावरील पाने वाळतात व सहजपणे मोडतात. प्रभावित पेऱ्याच्या शेजारच्या पेऱ्यांवर मुळे विकसित होतात जी ऊसाला पूर्णपणे आच्छादुन टाकतात; पेऱ्यांवर कोंब येतात. काहीवेळा दुय्यम संक्रमणही होते, पूर्ण वाढ झालेल्या अळ्या ऊसाच्या खालच्या निरोगी भागात पसरतात, आणि बाजुच्या ऊसांवर प्राथमिक हल्ल्याची लक्षणे दिसतात.
कोटेशिया फ्लाविप्स आणि ट्रायकोग्रामा चिलोनिस वॅस्पस हे सी. ट्युमिडिकोस्टालिसचे प्रभावी नैसर्गिक शत्रू आहेत. सौम्य हवामान परिस्थितीत ट्रायको कार्डस किंवा सियाल्सना शेतात सोडा.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. आजतागायत, या उपद्रवाविरुद्ध कोणतेही रसायनिक नियंत्रण माहितीत नाहीत. बहुधा रसायनिक नियंत्रण उपाय हे प्रभावी नसतात. जर आपणांस याच्या घटना आणि लक्षणांची गंभीरता कमी करणारी कोणतीही यशस्वी पद्धत माहिती असेल तर कृपया आमच्याशी संपर्क साधावा.
चिलो ट्युमिडिकोस्टालिसच्या अळ्यांनी एकत्र मिळुन खाण्याने नुकसान होते. पतंग हलक्या तपकिरी रंगाचे असुन काळ्या ठिपक्यांनी अंग भरलेले असते जे टोकाकडे छोट्या रुपेरी पांढर्या ठिपक्यात बदलते. पाठचे पंख पांढरट असतात पण नर पतंगातील काहींच्या पुढच्या भागात फिकट तपकिरी खवले असतात. मादीच्या गुदद्वारापाशी दाट केस असतात. माद्या पानांच्या खालच्या बाजुला ४ ते ५ ओळीत ५०० ते ८०० च्या पुंजक्याने अंडी घालतात. अंडी मळकट पांढर्या रंगाची असुन फिकट हिरवट छटा असते पण नंतर ऊबायच्या वेळी ती लाल होते. अळ्या गटाने रहातात, सुस्त असतात. पेऱ्यातच कोषात जातात. आर्द्र हवामान किडींच्या लोकसंख्येस चालना देते. गंभीर घटनाना भारी जमीन आणि साचलेले पाणी किंवा शेतात पाणी भरलेले भावते.