Melolontha melolontha
किडा
अळ्या मूळतंतुंना नुकसान करतात ज्यामुळे रोप मरगळतात आणि झाडी पिवळी पडते. मूळांची पूर्ण साल काढुन खाल्ली जाते ज्यामुळे द्राक्षाची वेलीचे पूर्ण नुकसान होते.
चिचुंद्र्या, वटवाघुळ, कोकिळ, सुतारपक्षी, चिमण्या, जमिनीवरील बीटल्स, मोठे वॅस्पस आणि ताचिनिड माशांसारख्या नैसर्गिक भक्षक शत्रुंचे संगोपन करा. ब्युव्हेरिया बॅसिनिया किंवा मेटार्हिझियम अॅनिसोप्लिये सारख्या जैव बुरशी वापरा. हेटेरोर्हाब्डिटिस मेगिडिस सारखे परजीवी जंत मातीत सोडले असता ते सुस्तावलेल्या अळ्यांना खातात.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. आपल्या द्राक्षाच्या मळ्यात मॅलेथियॉन ५०% इसी ४०० मि.ली. प्रत्येकी ६००-८०० ली. पाणी / एकरी वापरा
मेलोलोंथा नावाच्या चेफर बीटलच्या प्रौढांमुळे नुकसान उद्भवते. ते रंगाने तपकिरी असुन डोके गडद असते. माद्या किडे त्यांची अंडी मातीच्या थराखाली सुमारे १०-२० सेंमी. खोलीवर घालतात. अळ्या पांढुरक्या पिवळ्या, पारदर्शक आणि सुमारे ५ मि.मी. लांबीच्या असतात. पूर्ण वाढ झालेल्या अळ्यांना सोंड असुन खालचा जबडा मजबूत असतो. त्यांचे डोके पिवळसर आणि शरीर पांढरे असुन त्या मांसल असतात तसेच 'C' आकाराच्या असतात. अळ्या ग्रब (जाडजूड होऊन सुस्तावलेल्या) म्हणुन जमिनीत विश्रांती घेतात आणि रोपांची मूळे खातात. त्यांचे जीवनचक्र सुमारे ३-४ वर्षांचे असते. अळीचा तिसरा टप्पा हा फार खादाड असतो ज्यामुळे रोपांना भारी नुकसान होते. मूळे खाल्ली तर जातातच पण त्यात बोगदेही केले जातात ज्यामुळे रोपाचा वरचा भाग मरगळतो आणि मरतो. प्रौढ बीटल्स दिवसा विश्रांती घेतात आणि संध्याकाळच्या सुमारास खाण्याच्या जागेकडे उडुन जातात.