लिंबूवर्गीय
लिंबुवर्गीय पिकांवरील अळी
Diaphorina citri
किडा
थोडक्यात
- प्रौढ आणि पिल्लांनी कोवळ्या कोंबातुन रसशोषण केल्यामुळे नुकसान होते आणि कळ्या, फुले, कोवळे कोंब आणि छोटी फळे कमजोर होतात.
- पानांवरील मधाळ रसामुळे आणि काळ्या काजळीच्या लागणीमुळे कोवळी फुले आणि फळे गळतात.
- जर संक्रमण जास्त असेल तर काटक्या मरतात.
मध्ये देखील मिळू शकते
लिंबूवर्गीय
लक्षणे
लिंबुवर्गीय पिकांवरील अळ्या त्यांच्या वाढीच्या टप्प्याप्रमाणे आणि मोसमातील काळाप्रमाणे झाडांना विविध प्रकारे प्रभावित करतात. प्रौढ आणि पिल्ल्यांनी खाल्ल्यामुळे नुकसान होते आणि मोसमातील नविन वाढ म्हणजे कळ्या, फुले, कोवळे कोंब आणि छोटी फळे कमजोर होतात. खाताना अळ्यांनी सोडलेल्या भरपूर मधाळ रसामुळे काळी काजळीची लागण होते ज्यामुळे पानांवरील प्रकाश विश्र्लेषण क्रिया कमी होते. अखेरीस, जास्त लोकसंख्या दाटी झाल्यास नविन पाने मुडपतात आणि वळतात तसेच कोंबाची वाढ कमी होते ज्यामुळे ते चेटकीच्या झाडूसारखे दिसते. मोठ्या लोकसंख्येमुळे कोवळी झाडे खुजी होतात आणि उत्पन्नावर चांगलेच कमी होते. हे किडे लिंबुवर्गीय हिरव्या जंतुंचे वाहकही असल्याने फारच नुकसानदायक ठरु शकतात.
शिफारशी
जैविक नियंत्रण
अळ्यांची लोकसंख्या कमी असण्याच्या काळात शिकारी आणि परजीवी किडे सतत नियंत्रण पुरवु शकतात उदा. उष्ण, कोरड्या हवेत. परजीवी वॅस्पसमध्ये येतात टामारिक्झिया रॅडिएटा किंवा सिलीफेगस युफिल्यु्रे. शिकारी किड्यात येतात पायरेटबग अँथोकोरिस नेमोरालिस, लेसविंग क्रिसोपेर्ला कार्निया आणि लेडी बीटल कोसिनेल्ला सेप्टेम्पंक्टाटा. नीम किंवा बागायती तेलांवर आधारीत साबणही लोकसंख्येचे नियंत्रण करु शकतात पण संरक्षक मेणचट आवरण तयार होण्यापूर्वी वापरले गेले पाहिजे.
रासायनिक नियंत्रण
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. डायमेथोएटवर आधारीत कीटनाशकांचे फवारे वेळेत मारल्यास अळ्यांविरुद्ध प्रभावी असतात पण त्यांचा वापर शेवटचा उपाय म्हणुनच केला जावा. हे उत्पाद कीटकांनी संरक्षक मेणचट आवरण तयार करण्यापूर्वी वापरायला हवेत. जास्त फवारे मारल्यास अळ्या आणि इतर किडे जास्त जोमाने परत येऊ शकतात हे लक्षात ठेवा. डायमेथोएटची खळ (०.०३%) खोडाच्या सालींवर लावल्यास झाडांवर चढ-उतार करणारे स्थलांतरीत किड्यांना आळा बसेल.
कशामुळे झाले
डायाफोरिना सिट्री या लिंबुवर्गीय पिकांवरील अळ्यांच्या खाण्यामुळे लक्षणे उद्भवतात. प्रौढ ३-४ मि.मील लांब असुन तपकिरीसर काळे डोके आणि छातीचा भाग असतो, पोट फिकट तपकिरी असते आणि विखुरलेल्या ठिपक्यांचे झुबकेदार पंख असतात. ते खोडातील किंवा पक्व पानांच्या आसर्‍याने रहातात. प्रौढ अळ्यांचे आयुष्यमान तापमानावर अवलंबुन असते. २०-३० अंश हे उत्कृष्ट तापमान असते. तंड हवेत आयुष्यमान जास्त असते तर गरम हवेत ते कमी होते. वसंत ऋतुत माद्या सुमारे ८०० पर्यंत नारिंगी रंगाची अंडी कोवळ्या कोंबात आणि कळ्यांवर घालतात. पिल्ले चपटी, बहुधा पिवळी असतात आणि त्यांच्या सभोवताली रक्षणासाठी पांढरट मेणचट आवरण असते. पांढरे मेणचट वाढ किंवा तंतुंमुळे त्यांना अळ्यांपासुन स्पष्टपणे वेगळे ओळखता येते. जर त्यांना विचलित केले तर प्रौढांच्या तुलनेत पिल्ले छोटे अंतरच कापू शकतात. पेशींना झालेल्या नुकसानामुळे झाडाच्या सर्व भागांना पोषके पुरविण्याच्या रोपाच्या क्षमतेत बाधा येते.
प्रतिबंधक उपाय
- वसंत ऋतुच्या सुरवातीपासुन अळ्यांच्या लोकसंख्येसाठी रोपांचे नियमित निरीक्षण करा.
- प्रौढांना पकडण्यासाठी चिकट सापळे वापरा.
- रोपणी करताना रोपांमध्ये पुरेसे अंतर ठेवा.
- विस्तृत श्रेणीची कीटनाशके वापरुन शिकार्‍यांच्या लोकसंख्येवर परिणाम होणार नाही याची काळजी घ्या.
- झाडीत हवा आणि ऊन्हे भरपूर पोचू द्यात, ज्यामुळे अळ्यांसाठी प्रतिकूल परिस्थिती निर्माण होईल.
- मोसमात खतांचा जास्त वापर करु नका.
- दुष्काळाचा ताण टाळण्यासाठी कोरड्या हवामानात बागेला नियमित पाणी द्या.
- काढणीनंतर बागेतुन पडलेल्या फांद्या आणि पाने वगैरे कचरा गोळा करुन बाग साफ ठेवा.
सामायिक करा
प्लँटिक्स डाऊनलोड करा
