Phyllophaga spp.
किडा
पांढर्या अळ्या पक्व झाडाच्या मुळांना तोडतात किंवा छोटी मुळे चावतात. ह्यामुळे पाणी आणि पोषके शोषणात बाधा येते ज्यामुळे वाढ खुंटते, मरगळ होते आणि झाडी रंगहीन होते. अंकुरलेल्या रोपांवरही हल्ला होतो ज्यामुळे शेतात सुकलेली वाढ दिसते किंवा ओळींमध्ये रिकामी जागा दिसते. वैशिष्ट्य म्हणजे जखमी झाडाची खोडे जांभळी होतात, जे स्फुरदाच्या कमतरतेचे लक्षण आहे. थंड, ओल्या जमिनी परिस्थिती विकोपास नेतात कारण मक्याच्या अंकुरलेल्या रोपांची वाढ हळू होते आणि फारा काळासाठी ती संवेदनशील रहातात.
टिफिया आणि मायझिनम जातीचे परजीवी वॅस्पस आणि पेलेसिनस पॉलिट्युराटरसारखे पांढर्या अळीचे नैसर्गिक शत्रु नियंत्रण करतात. पायर्गोटा उन्डाटा जातीसारख्या परजीवी माशात येतात. कॉर्डिसेप्स जातीची बुरशीही अळ्यांना संक्रमितकरते आणि लोकसंख्या नियंत्रणासाठी द्रावणात वापरली जाऊ शकते. बॅसिलस पॉपिलिये आणि बॅसिलस लेंटिमोर्बस जंतुंचे बीजाणू वापरुन जमिनीत लसीकरण केल्यासही लोकसंख्या कमी करण्यात मदत मिळते. हे सर्व उत्पाद बाजारात उपलब्ध आहेत.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. पांढर्या अळीच्या व्यवस्थापनासाठी पेरणीपूर्वी त्यांची उपस्थिती जाणुन घेण्यासाठी शेताचे बारकाईने निरीक्षण करणे आवश्यक आहे. जमिनीत कीटनाशकांची धूरी दिल्याने लोकसंख्या मान्य पातळीपर्यंत कमी होते. बियांणांवरील उपचारानेही काही बाबतीत पांढर्या अळ्यांचा प्रभाव कमी होतो पण बहुधा कोणत्याही रसायनिक उपचारांची शिफारस केली जात नाही.
फिलोफागा जातीच्या पुष्कळशा बीटल्सच्या अळ्यांमुळे नुकसान होते जिला सामान्यपणे "पांढरी अळी" (१०० पेक्षा जास्त विविध प्रजाती) म्हटले जाते. इतर प्रकारच्या अळ्याही सामिल असु शकतात आणि म्हणुन त्यांना ओळखायला शिकणे महत्वाचे आहे. बीटल्स सुमारे १२-२५ मि.मी. लांब,पिवळे ते लालसर तपकिरी किंवा काळ्या रंगाचे, जोमदार, आणि आयताकृती असतात. अळ्या पांढुरक्या असुन डोके तपकिरी आणि C आकाराचे असते, २०-४५ मि.मी. लांबी आणि पायांच्या तीन जोड्या असतात. ओटीपोटाच्या मागचा भाग गडद आणि थोडा मोठा असतो कारण शरीरातुन जमिनीचे कण दिसतात. ह्या किड्यांचे जीवनचक्र फार वैविध्यपूर्ण आहे आणि ह्यामुळे ह्यांच्या लोकसंख्येला नियंत्रणात ठेवण्यासाठी प्रतिबंधक नियंत्रण उपाय गरजेचे आहेत.