Lepidiota stigma
किडा
अळ्या ऊसाच्या मुळांना खाऊन नुकसान करतात ज्यामुळे पाणी आणि पोषकांचा पुरवठा पूर्ण झाडाला पोचत नाही. पानावरील सुरवातीचा पिवळेपणा व सुकवा दुष्काळाच्या नुकसानासारखाच दिसतो. कालांतराने पाने तपकिरी होऊन पक्व होणारे खोड खराब होतो. गंभीर प्रदुर्भावात झाडाची संपूर्ण मुळे अळ्या खाऊन टाकतात आणि विपरीत हवामानात किंवा स्वत:च्या वजनाने झाड कोलमडते. काही वेळा, अळ्या ऊसाच्या खोडात बोगदे देखील निर्माण करतात. ऊस वाढीच्या सुरुवातीच्या काळात गंभीर प्रदुर्भाव झाल्यास पीकाची परत लागवड करण्याची गरज भासू शकते.
सापळा झाडे लावुन भुंग्यांना आकर्षित करुन त्यांचा सहजपणे नाश करणे हा जवळच्या ऊस शेतातील हुमणीचा उपद्रव कमी करण्याचा चांगला उपाय आहे. जयंती (सेस्बानिया सेस्बान), तुरी (सेस्बानिया ग्रँडिफ्लोरा), अॅकाशिया टोमेंटोसा, आसाम (टॅमारिंडस इंडिका), जेंगकोल (पिथेसेलोबियम जिरिंगा) आणि काजू (अॅनाकार्डियम ऑक्सिंडेंटाले) चा वापर सापळा म्हणून केला जाऊ शकतो. काजू यासाठी उत्तम आहे कारण ते हलक्या जमिनीत वाढुन देखील फळ देते. ब्युव्हेरिया प्रजाती असणारी जैविक कीटनाशके या प्रादुर्भावाचे नियंत्रण करण्यासाठी वापरुन पहा.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. बहुधा जमिनीत कीटनाशके वापरुन रसायनिक नियंत्रण केले जाते. क्लोरपायरीफॉस किंवा क्लोरपायरीफॉस मिथिलसारख्या जमिनीत हळुहळु कीटनाशके सोडणारी कीटनाशके असणार्या उत्पादांचा वापर लागवडीच्या आधी मुळांच्या भागात केल्यास या अळ्यांवरुद्ध चांगला परिणाम देतात. तरीपण खोडवा पिकात यांचा वापर शक्य नाही.
अनेक प्रकारच्या भुंग्यांच्या अळ्यांमुळे नुकसान उद्भवते, ज्यात लेपिडोटा स्टिग्मा हे महत्वाचे आहे. फिलोफेगा हेलेरि, पॅक्नेसा निकोबारिका, ल्युकोफोलिस प्रजाती आणि सिलोफोलिस प्रजातीसारख्या इतर जातीही सापडू शकतात. अळ्या फिकट पांढर्या असतात आणि शरीर C आकाराचे असते. त्या जशा मोठ्या होत जातात तसे जास्त अधाशीपणे खातात त्यामुळे जर वेळीच नियंत्रण केले नाही तर गंभीर नुकसान होते. हुमणीमुळे झालेले नुकसान हे त्यांच्या संख्येवर आणि अळी काय वयाची आहे आणि संक्रमण होताना ऊसाचे वाण आणि वाढीचा कोणता टप्पा आहे यावर अवलंबुन असते. पक्व ऊसावर संक्रमण झाल्यास पीकाच्या उत्पादनावर परिणाम होतो.