लिंबूवर्गीय पिकावरील लालकोळी (अष्टपदी)

लक्षणे

पीकाचे वाण आणि फळांच्या पक्वतेवर लक्षणे अवलंबुन असतात. बहुधा, लिंबुवर्गीय पिकांवरील लाल कोळीची लागण पहिल्यांदा पक्व नारांगीच्या फळाच्या, पानांच्या आणि फांद्यांच्या सालीवर लालसरपणा दिसल्याने लक्षात येते. हिरव्या फांद्या, पाने आणि फळांवर उपाद्रवाचे नुकसान दिसते. कोळी पानात राहुन पानाच्या आणि फळांच्या सालीत टोचुन लाळ सोडतात ज्यामुळे सालीतील पेशी मरतात. वरच्या थरातील पेशींची चकाकी जाते आणि त्या निरस तसेच लालसर दिसतात किंवा पिवळ्या धब्ब्यात लालसर तपकिरीपणा दिसतो. सुरवातीला पानांच्या खालच्या बाजुला फिकट धब्बे येतात आणि नंतर ते करपतात. लिंबुवरील उपाद्रवामुळे फळांच्या सालीतील पेशी मरतात आणि पृष्ठभाग रुपेरी होतो, पक्व नारंगीत तो लालसर तपकिरी होतो तर हिरव्या नारिंगात तो काळसर होतो. जेव्हा लाल कोळीच्या जखमा हंगामाच्या सुरुवातीलाच होतात तेव्हा याला "रसेटिंग" होणे म्हणतात आणि जेव्हा फळे पक्व होऊन जखमा झाल्या तर त्याला "ब्राँझिंग" होणे म्हणतात. जखमा झालेला पृष्ठभाग गुळगुळीत आणि रंगाने गडद तपकिरी असतो आणि जास्त काळ झाडावरच फळे राहिल्याने त्यावरील डाग जास्तच वाढतात. संक्रमित फळांना जर पक्वतेच्या आधीच लागण झालेली असली तर ती फळा आकाराने लहान होतात. जास्त संक्रमणामुळे कोवळ्या रोपाचे गंभीर नुकसान होऊ शकते. जेव्हा लिंबुवर्गीय पिकांवरील लाल कोळी वसंत ऋतुच्या सुरूवातीच फळांना उपाद्रव केल्यास, फळाची साल खरबडीत आणि उन्हाळ्याच्या तुलनेत जास्त फिकट होते. ह्याला शार्कस्किन असे संदर्भित केले जाते.