मॅनिओक
अरारुटवरील जिवाणूजन्य करपा
Xanthomonas axonopodis pv. manihotis
जीवाणू
थोडक्यात
- पानांवर कोनाकृती वाळलेले ठिपके दिसतात ज्याच्या सभोवताली बहुधा क्लोरोटिक प्रभावळ दिसते.
- ठिपके मोठे होऊन एकमेकात मिसळतात आणि त्यातून चिकट स्त्राव गळतो.
- हा डिंक सुरवातीला सोनेरी असतो नंतर पिवळा घट्ट पदार्थ बनतो.
मध्ये देखील मिळू शकते
मॅनिओक
लक्षणे
लक्षणात करपा, मर, डाय बॅक आणि वाहक भागांचे वाळणे येते. पानांवर कोनाकृती वाळलेले ठिपके दिसतात जे पानाच्या छोट्या शिरांनी सीमित असतात आणि अनियमितपणे पानांवर विखुरलेले असतात. या ठिपक्यांसभोवताली बहुधा पिवळी प्रभावळ असते. हे ठिपके स्पष्ट तपकिरी डाग म्हणुन देठाजवळील भागातुन सुरवात होते मग ते मोठे होऊन एकमेकात मिसळतात आणि पूर्ण पान वाळते. या जखमातून निघालेला चिकट स्त्राव पानांच्या आडव्या तिडव्या शिरांवर गोळा होतो. ह्याची प्रक्रिया सोनेरी चिकट स्त्राव गळण्याने सुरु होते जो स्त्राव नंतर टणक होऊन पिवळसर खपली धरते. संक्रमणानंतर कोवळ्या फांद्या आणि देठांना देखील चिरा जाऊन त्यातुन डिंक वाहू लागतो.
शिफारशी
जैविक नियंत्रण
संक्रमित बियाणे ६० अंश गरम पाण्यात २० मिनिटांसाठी भिजवुन, उथळ थरांमध्ये ३० अंश तापमानात रात्रभर किंवा ५० अंश तापमानात ४ तास ठेवल्याने जिवाणूची संख्या खूप कमी होते. बियाणांना पाण्यात टाकून मायक्रोव्हेव्ह ओव्हनमध्ये ठेऊन पाण्याचे तापमान ७३ अंश होईपर्यंत थांबावे नंतर लगेच पाणी फेकुन द्यावे.
रासायनिक नियंत्रण
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. आत्ता तरी अरारुटवरील जिवाणूजन्य करप्यावर थेट रसायनिक नियंत्रण उपलब्ध नाही. जर आपणांस काही माहिती असल्यास आम्हाला जरुर कळवा. जिवाणूची उपस्थिती कृपया क्वारंटाईन अधिकार्‍यांना जरुर कळवा.
कशामुळे झाले
झँथोमोनस अॅक्सोनोपोडिस नावाच्या जिवाणूच्या प्रजातींमुळे ही लक्षणे उद्भवतात जे झपाट्याने अरारुटच्या झाडाला (मॅनिहोटिस) संक्रमित करतात. पिकात (किंवा शेतात) जिवाणूचा प्रसार वार्‍याने किंवा पावसाच्या उडणार्‍या पाण्याने होतो. दूषित शेती उपकरणे तसेच खासकरुन पावसात किंवा पावसानंतर, मानवी आणि प्राण्यांची लागवडीतुन होणारी ये-जाही प्रसाराची महत्वाची साधने आहेत. तरीही खास करुन आफ्रिका आणि आशियात, ह्या जिवाणूचे लांब अंतरावरील वहन हे दृष्य लक्षणविरहित लागवड सामग्री, कलमे आणि बियाणे ह्यांद्वारे होते. संक्रमण प्रक्रिया आणि रोगाचा विकास ह्यास ९०-१००% सापेक्ष आर्द्रतेसह इष्टतम तापमान २२-३० अंश असल्यास १२ तास लागतात. जिवाणू अनेक महिने फांद्यात, डिंकात तग धरुन रहातो आणि पावसाळी काळात परत नव्याने कार्य सुरु करतो. ह्या जिवाणूचा एकच लक्षात घेण्यासारखा यजमान आहे तो म्हणजे युफोर्बिया पुलचेरिमा (पॉइंसेटिया) नावाचे शोभेचे झाड.
प्रतिबंधक उपाय
- प्रमाणित स्त्रोतांकडुन बियाणे घ्या आणि आपल्या भागात उपलब्ध असल्यास प्रतिकारक वाण निवडा.
- संक्रमित जागेच्या जवळ किंवा तिथुन येणार्‍या वार्‍याच्या दिशेने लागवड करु नका.
- फक्त थोड्या झाडांवरच लक्षणे दिसत असली तर संक्रमित झाडे काढुन टाका.
- उपकरणे नेहमीच जिवाणूनाशक वापरुन निर्जंतुक करावित.
- किमान एक पावसाळ्यापुरता तरी पीक फेरपालट करा आणि थोडा काळ पडिक ठेवा.
- संक्रमित झाडाचे सारे अवशेष आणि तण ज्यावर जिवाणू जगु शकतात ते काढुन खोल पुरा किंवा जाळा.
- वाढीच्या काळात रोगाचा विकास लांबविण्यासाठी पावसाळ्याच्या शेवटाला अरारुटची लागवड करा.
- अरारुटसह मका किंवा खरबुजाचे आंतरपिक घेणे फायदेशीर राहील.
- रोगाची गंभीरता कमी करण्यासाठी पालाशयुक्त खते जास्त द्या.
सामायिक करा
प्लँटिक्स डाऊनलोड करा
