Ralstonia solanacearum
जीवाणू
कोवळी पाने दिवसाच्या उच्च तापमानाच्या काळी मरगळतात आणि हवामान थंड पडल्यावर थोडी सावरतात. अनुकूल काळात पूर्ण झाडावरच मरगळ पसरते आणि कायमची रहाते. मरगळलेली पाने फांदीलचाच चिकटुन रहातात आणि हिरवीगारही असतात. मुळे आणि खोडाच्या बुडाचा भाग मात्र गडद तपकिरी रंगाची मलीनता दाखवितो. संक्रमित मुळे दुय्यम जिवाणूच्या लागणीमुळे कुजु शकतात. जर मुळे कापली तर पांढरट ते पिवळसर दुधाळ पू बाहेर येतो.
क्रुसिफेरस जातीच्या झाडाचा ताजा पालापाचोळा जमिनीत (जैवधूमन) घातल्यास या जिवाणूचे नियंत्रण करण्यात मदत मिळते. झाडाचे अवशेष जमिनीत घालण्यासाठी भिजवुन नरम केले जाऊ शकते किंवा बारीक चिरुन मग जमिनीत मशिनद्वारे किंवा हाताने गाडले जाऊ शकते. झाडापासुन बनलेले रसायन थायमॉल देखील तोच परिणाम देते. सोलानेसियस झाडाच्या मुळात घर करणारे प्रतिस्पर्धी जिवाणू देखील परिणामकारक ठरतात.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. जिवाणू जमिनीत रहात असल्याने रोगावर रसायनिक उपचार करणे अव्यवहार्य, कमी परिणामकारक किंवा परिणाम नसलेले आहे.
जिवाणू खूप काळापर्यंत जमिनीत जिवंत रहातो. तो झाडांच्या अवशेषात किंवा पर्यायी यजमानात जिवंत राहू शकतो. आडवे मूळ पसरताना झालेल्या जखमांतुन तो आत प्रवेश करतो. वाढलेले तापमान (३० ते ३५ अंश सेल्शियस), उच्च आर्द्रता आणि जमिनीतील ओलावा आणि अल्क सामू असलेली जमिन हे रोगाच्या वाढीसाठी अनुकूल आहेत. जड माती जी ओलावा फार काळ राखते ती खासकरुन संवेदनशील असते. टोमॅटो आणि केळी हे राल्स्टोनिया सोलानेसिएरम बुरशीच्या मुख्य पर्यायी यजमानात येतात.