Xanthomonas axonopodis pv. glycines
जीवाणू
कोवळ्या पानांच्या एका किंवा दोन्ही बाजुंवर सूक्ष्म, फिकट हिरवे ठिपके उमटतात. या ठिपक्यांचे केंद्र उंचवटलेले असते आणि नंतर ती केंद्रे फिकट तपकिरी किंवा नारिंगी रंगाच्या फोडात बदलतात जे पानाच्या शिरांना लागुन असतात. रोगाच्या नंतरच्या टप्प्यावर, हे ठिपके एकमेकांत मिसळुन बहुधा पिवळी प्रभावळ असलेला मोठा तपकिरी अनियमित डाग तयार करतात. यातील वाळलेले भाग वार्याने गळुन पडतात ज्यामुळे पाने फाटल्यासारखी दिसतात. बारीक उंचवटलेले भाग शेंगांवर देखील विकसित होऊ शकतात. रोगामुळे अकाली पानगळ होते आणि दाण्यांचा आकार तसेच संख्याही कमी भरते.
झँन्थोमोनाज अॅक्झोनोपोडिसविरुद्ध कोणतेही पर्यायी उपचार माहितीत नाहीत. जर आपणांस ह्या रोगावरील उपचार माहिती असतील तर कृपया आमच्याशी संपर्क साधा. आम्ही आपल्या उत्तराची वाट पहात आहोत.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. चांगला परिणाम मिळण्यासाठी रोगाच्या सुरुवातीच्या टप्प्यावर कॉपरवर आधारीत बुरशीनाशकांचा (उदा. कॉपर ऑक्झिक्लोराइड, ३ ग्रॅ./१ ली. पाणी) वापर करावा.
झँथोमोनाज अॅक्सोनोपोडिस पीव्ही ग्लायसिन्स जिवाणूंमुळे लक्षणे उद्भवतातजे पीकांच्या अवशेषात किंवा जमिनीतील बियाण्यात विश्रांती घेतात. त्यांचे वहन वारा, पाण्याचे थेंब आणि किडींद्वारे केले जाते आणि त्या झाडाच्या नैसर्गिक छिद्रातुन किंवा शेतकाम करताना झालेल्या जखमातुन आत प्रवेश करतात. रोग बहुधा मोसमात लवकर होतो पण नंतर झालेले संक्रमणही शक्य आहे. ऊबदार आणि ओलसर हवामान परिस्थितीबरोबर वारंवार पडणारे पावसाचे शिडकावे आणि पानांचे ओले रहाणे हे रोगाच्या विकासाला अनुकूल आहे. रोगाच्या वाढीसाठी उत्कृष्ट तापमान ३०-३३ अंश सेल्शियस असते. पलाश आणि स्फुरद या जीवाणूच्या नियंत्रणात महत्वाची भूमिका निभावतात.