Pseudomonas savastanoi pv. phaseolicola
जीवाणू
पानांच्या मुख्यत: खालच्या बाजुला छोटे, बेढब पाणी शोषल्यासारखे ठिपके येतात. हे ठिपके रोगाच्या वाढीनुसार मोठे होत नाहीत पण ते पानांच्या वरच्या बाजुला येतात. या ठिपक्यांभोवती मोठी पिवळसर हिरवी प्रभावळ येते. ऊबदार, कोरड्या हवामानत या ठिपक्यांची केंद्रे वाळतात आणि गव्हाळ रंगाची होतात व प्रभावळी पुसट होतात. सुरुवातीच्या टप्प्यात लागण झालेल्या झाडांचे पान वाकडी आणि पिवळी पडतात पण वैशिष्ट्यपूर्ण लक्षणे दर्शवितीलच असे नाही. शेंगा जिथून सोलतात त्या ठिकाणी पाणी शोषल्यासारखे, गडद हिरवे ठिपके किंवा रेषा दिसतात जे आर्द्र पावसाळी हवामानानंतर गडद तपकिरी होतात. जिवाणूची वाढ खूप दिवस झाल्यास जिवाणूच्या स्त्रावामुळे त्या तेलकट दिसतात.
ल्युपिनस अल्बस, एल. ल्युटेयस किंवा लसणाचा अर्क थोडाफार जिवाणूनाशक प्रभाव पी सावास्थानोइ पीव्ही. फासेयोलिकोलाविरुद्ध देतात. एरविनिया हर्बिकोलाची बीज प्रक्रियामुळे देखील जिवाणूची वाढ बाधीत होते.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. संक्रमण टाळण्यासाठी अधिकृत प्रतिजैवके वापरुन बीज प्रक्रिया केले जाऊ शकते. झाडीच्या उशीराच्या टप्प्यात कॉपरवर आधारीत फवारण्या काही प्रमाणात नियंत्रण पुरवितात.
सुडोमोनस सिरिंगे पीव्ही. फासेयोलिका नावाचे जिवाणू, बियाणे आणि जमिनीतील झाडांच्या अवशेषांवर विश्रांती घेतात. याला जगण्यासाठी झाडांच्या उतींची गरज असते. प्राथमिक संक्रमण ओल्या हवामानादरम्यान उडणारे पाण्याचे थेंब आणि वाहणाऱ्या मातीचे कण यांना पानांवर नेल्याने होते. रोपांना वादळ, गारपीट किंवा शेतकामाच्या वेळी झालेल्या इजा या प्रसाराला अनुकूल असतात. थंड हवेत (२० अंश) जंतुंचा विकास चांगला होतो आणि (फेसियोलोटॉक्झिन) विष सोडले जाते ज्यामुळे झाडात वैशिष्ट्यपूर्ण लक्षणे उद्भवतात. २५ अंशावरील तापमानात प्रभावळ तयार होण्यास बाधा येते. संक्रमणामुळे झाडाची उत्पादकता, फळधारणा आणि प्रत कमी होते.