Colletotrichum spp.
बुरशी
पिकाचा प्रकार, वाण आणि हवामान परिस्थितीचा प्रभाव लक्षणांच्या गंभीरतेवर होतो. पान, फांद्या, शेंगा किंवा फळांवर राखाडी ते गव्हाळ डाग येतात. हे डाग गोलाकार, अंडाकृती किंवा अनियमित आकाराचे असु शकतात आणि त्यांच्या कडा गडद तपकिरी, लालसर किंवा जांभळट असतात. अनुकूल हवामान परिस्थितीत, डागांची संख्या मोठ्या प्रमाणात वाढते, ते मोठे होऊन एकमेकात मिसळतात, नंतर गडद तपकिरी किंवा काळे होतात. त्यांचे केंद्र हळुहळु राखाडीसर होत जाते आणि संक्रमणाच्या नंतरच्या टप्प्यावर, त्यात काळे सूक्ष्म ठिपके पसरतात. पानांच्या मध्यशीरांची लालसर रंगहीनताही काही पिकात सहसा दिसते. गंभीर बाबतीत पाने मरगळतात, वाळतात आणि गळतात ज्यामुळे झाडाची अकाली पानगळ होते. फांद्यांवरील डाग लांबट, खोलगट आणि तपकिरीसर असतात तसेच कडाही गडद असतात. जसे ते मोठे होतात, तसे हे डाग खोडाच्या बुडाला वेढतात, ज्यामुळे झाड मरगळते आणि कोलमडते. खोडाची किंवा फांद्यांची शेंडेमर सहसा दिसुन येते.
बियाणांना पेरणीपूर्वी कोमट पाण्यात (तापमान आणि वेळ पिकावर अवलंबुन आहे) बुडवुन रोगाचा प्रसार प्रतिबंधित करता येतो. निम तेलाची फवारणी केली जाऊ शकते. संक्रमणाचे नियंत्रण करण्यासाठी जैविक एजंटसची देखील मदत घेतली जाऊ शकते. ट्रायकोडर्मा हरझियानम बुरशी आणि स्युडोमोनाज फ्ल्युरोसेन्स जीवाणू, बॅसिलस सबटिलिस किंवा बी. मायलोलिक्वेफेशियनवर आधारीत उत्पादांचा वापरही बीजोपचाराचा भाग म्हणुन केला जाऊ शकतो. रोगाच्या विरोधात सेंद्रीयरीत्या मान्य कॉपर द्रावणाची विविध प्रकारच्या पिकांमध्ये फवारणी केली जाऊ शकते.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. सकाळी लवकर फवारणी करा आणि उष्ण हवामानात फवारणी टाळा. तसेच पेरणीपूर्वी बीजप्रक्रिया करा. पेरणीपूर्वी बीजप्रक्रिया करुन बुरशीला मारता येते. अॅझॉक्सिस्ट्रोबिन, बॉस्कॅलिड, क्लोरोथॅलोनिल, मॅनेब, मँकोझेब किंवा प्रोथियोकोनाझोल असणार्या बुरशीनाशकांची फवारणी प्रतिबंधासाठी वापरुन संक्रमणाची जोखीम कमी केली जाऊ शकते (कृपया आपल्या पिकासाठीची ठराविक रसायने आणि शिफारशी तपासा). काही बाबतीत ह्यातील काही उत्पादांच्या प्रतिकार निर्माणाचे वर्णन केलेले आहे. काही पिकात, कोणतेही प्रभावात्मक उपचार उपलब्ध नाहीत. शेवटी, काढणीनंतरचे उपचार आणि त्यासह खाद्य श्रेणीतील मेण वापरुन फळे निर्यात करताना होणाऱ्या घटना टाळता येतात.
कोलेटोट्रिकम प्रजातीच्या बुरशीच्या अनेक प्रजातींमुळे लक्षणे उद्भवतात. ही जमिनीत, बियांशी निगडित किंवा झाडाच्या कचर्यात आणि पर्यायी यजमानात ४ वर्षांपर्यंत जगते. नविन झाडांवर याचे संक्रमण दोन प्रकारांनी होऊ शकते. जेव्हा जमिनीजन्य किंवा बियाणेजन्य बीजाणू कोवळ्या रोपांना ऊगवताना संक्रमित करतात आणि पद्धतशीरपणे रोपांच्या भागांबरोबर वाढतात हे प्राथमिक संक्रमण असते. तर दुसर्या प्रकारच्या संक्रमणात बीजाणूंचे वहन पावसाच्या उडणार्या थेंबांद्वारे झाडांच्या खालील पानांवर होते आणि तिथुन संक्रमण सुरु होऊन वर चढत जाते. दुय्यम संक्रमणात जेव्हा पानांत किंवा फळात बीजाणू तयार होतात आणि पाऊस, दव, रस शोषक किडींद्वारे किंवा शेतातील कामगारांद्वारे वहन केले जातात. थंड ते ऊबदार तापमान (इष्टतम २० ते ३० अंश), जमिनीचा सामू जास्त असणे, पाने जास्त काळ ओली रहाणे, वारंवार पाऊस पडणे आणि दाट झाडी या रोगास अनुकूल असतात. संतुलित खत नियोजनामुळे पिके अँथ्रॅकनोज बुरशीने कमी प्रभावित होतात.