Passalora manihotis
बुरशी
वाण आणि हवामान परिस्थितीवर लक्षणे अवलंबुन असतात. बहुधा जुन्या पानांवर नुकसान फार असते आणि कोवळ्या पानांपर्यंत कमी होत जाते. खोलगट, पांढरे, कोनाकृती किंवा गोलाकार ठिपके पानांच्या वरच्या बाजुला येतात जे बहुधा लालसर रेषेने वेढलेले असतात आणि मोठी पिवळी प्रभावळ असते. पानाच्या खालच्या बाजुच्या पातळ सालीवर हे ठिपके अंधुक रंगाच्या कडेने दर्शिविले जातात. जशी बुरशी वाढते आणि लक्षणे विकसित होतात, तसे हे ठिपके राखाडी, मखमली होतात जे खासकरुन आर्द्र हवामानात स्पष्ट दिसतात. हा रोग सामान्यपणे आर्द्र पण थंड हवामानातील अरारुट लागवडींवर दिसतो.
आजपर्यंत, या बुरशीच्या प्रसाराचे नियंत्रण करण्याचे जैविक उपाय उपलब्ध नाहीत. रोग टाळण्यासाठी रोगमुक्त लागवड सामग्री वापरणे आणि उचित प्रतिबंधक उपाय करणे अत्यंत आवश्यक आहे.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. थायोफेनेट (०.२०%), क्लोरथॅलोनिल असलेल्या बुरशीनाशकांचा महिन्याच्या अंतराने वापर केल्यास अरारुटच्या पानांवरील पांढर्या ठिपक्यांचे नियंत्रण प्रभावीपणे केले जाऊ शकते. कॉपर बुरशीनाशके, मेटालॅक्झिल आणि मँकोझेबचीही शिफारस केली जाते. तणनाशकांचा वापर शेतातील तण नियंत्रणासाठी केला जाऊ शकतो.
फेयोरामुलारिया मानिहोटिस नावाच्या बुरशीमुळे लक्षणे उद्भवतात जी कोरड्या हंगामात जमिनीवर गळलेल्या, झाडाच्या जुन्या संक्रमित पानांत रहाते. अनुकूल हवामान परिस्थितीत ही पानाच्या खालच्या बाजुच्या वाळलेल्या भागात बीजाणू तयार करते. तिथुन तिचे बीजाणू नविन झाडांवर वार्याने किंवा पावसाच्या उडणार्या पाण्याने पसरतात. निरोगी झाडाच्या पानावरील नैसर्गिक छिद्रातुन बीजाणू आत प्रवेश करतात आणि हळुहळु झाडात वस्ती करतात, ज्यामुळे लक्षणे दिसु लागतात. जास्त लांब अंतरावर हिचा प्रसार तेव्हा होतो जेव्हा रोगट झाडांची सामग्री इतर शेतात किंवा बागेत नेली जाते. काही तणही पर्यायी यजमानाचे काम करतात. हे बहुधा अरारुटच्या झाडासाठी हानीकारक नसतात आणि जर संक्रमण गंभीर नसेल तर उत्पन्नावर फारसा परिणाम होत नाही. तरीही, थंड आणि आर्द्र, पावसाळी हवा ही बुरशीच्या जीवनचक्रास अनुकूल असते आणि रोगाची गंभीरता त्यामुळे वाढु शकते.