द्राक्षे

बोट्रियोस्पेरिया मर

Botryosphaeriaceae

बुरशी

थोडक्यात

  • ज्या सालींना शेतकामाच्या वेळी जखमा झाल्या असतील तिथल्या भागात कँकर्स किंवा छटा येतात.
  • खोडाला चिरले असता पाचरीच्या आकाराचे गडद तपकिरी व्रण दिसतात जे लाकडाच्या मध्यापर्यंत गेलेले असतात.
  • कोंब, पाने आणि कळ्याही प्रभावित होऊ शकतात.

मध्ये देखील मिळू शकते

6 पिके
बदाम
सफरचंद
द्राक्षे
पेरु
अधिक

द्राक्षे

लक्षणे

हा मुख्य करुन लाकडाचा रोग आहे ज्यामुळे कँकर्स आणि मर सारखी लक्षणे खोडावर दिसतात. शेतकामाच्या उदा. छाटणीच्या वेळी ज्या सालीला जखमा झालेल्या असतात त्या भागात कँकर्स किंवा छटा दिसतात. खोधाला चिरले असता पाचरीच्या आकाराचे गडद तपकिरी डाग लाकडाच्या मध्यापर्यंत गेलेले दिसतात. कळ्यांचा विकास उशीरा होतो किंवा थांबतो, आणि त्यांच्या आतील भाग सुकतो. कलम अयशस्वी होणेही ह्या रोगाचे वैशिष्ट्य आहे. ही सर्व लक्षणे एकाच वेळी होत नाहीत आणि काही वाणात, पानांवरील लक्षणे अजिबात दिसत नाहीत. एकुण लागवडीचे उत्पन्न आणि वयोमान, उत्पन्न कमी होते आणि उत्पादनाचा खर्व वाढतो.

शिफारशी

जैविक नियंत्रण

ट्रिकोडर्मा बुरशीच्या काही जातींचे (उदा. टी. स्पेरेलम आणि टी. गॅमसीचे मिश्रण) मिश्रण वापरुन काही प्रमाणात जैव नियंत्रण केले जाऊ शकते. ह्यामुळे छाटणीच्या जखमांना, वाढीच्या मूलभूत सामग्रीला आणि कलमांना संरक्षण करण्यात मदत मिळते. छाटणीच्या जखमांना संरक्षण देण्यासाठी पुष्कळसे उत्पाद उपलब्ध आहेत.

रासायनिक नियंत्रण

नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. टेब्युकोनाझोल, सायप्रोकोनाझोल, फ्ल्युइलाझोल असणारी बुरशीनाशके, रंग आणि पेस्ट यांचा वापर थेट मोठ्या जखमांवर छाटणीनंतर लगेच केला जाऊ शकतो. फ्ल्युडायोक्झोनिल, फ्ल्युझिनाम, फ्ल्युसिलाझोल, पेनकोनाझोल, आयप्रोडियन, मायक्लोब्युटानिल आणि पायराक्लोस्ट्रोबिन इतर बुरशीनाशकात येतात.

कशामुळे झाले

बोट्रियोस्पेरियासे नावाच्या कुटुंबातील बुरशीच्या जंतुंमुळे लक्षणे उद्भवतात. ते विस्तृत श्रेणींच्या यजमानांना संक्रमित करतात पण बहुधा लाकडी रोपांशी जास्त संबंधित असतात. बुरशी संक्रमित वेलीच्या किंवा झाडाच्या सालीत विश्रांती घेते आणि वसंत ऋतुत बीजाणू तयार करायला सुरवात करते. बीजाणूंचे वहन वार्‍याने आणि पावसाच्या उडणार्‍या पाण्याने इतर वेलींवर होते. ते ताज्या जखमांतुन जसे कि नैसर्गिक चिरा, छाटणीच्या जखमा किंवा चिरा ज्यात ते ५ अंशावरील तापमानात ऊगवु शकतात, तिथे आत शिरतात. सूप्त काळात लवकर छाटणी केल्यास जखमा रोगाला जास्त संवेदनशील असतात. ते हळुहळु खोडाच्या शिरात जातात आणि तिथुन मुळांपर्यंत रस्ता काढतात. ह्यामुळे कँकर्स, लाकुड सुकणे आणि खोड मर होते. कॉर्क ओक, पॉप्लर्स, सिप्रसेस आणि ज्युनिपर्स ह्यांच्या यमनानात मोडतात.


प्रतिबंधक उपाय

  • कमी संवेदनशील वाण लावा.
  • द्राक्षमळ्यात रोपांचे अवशेष, मृत लाकडे राहू देऊ नका.
  • हवामान ओले असताना छाटणी करणे टाळा आणि जखमांची संख्या कमी करा.
  • रोगट लाकडाला चिन्हांकित करा आणि फांद्या किंवा पूर्ण वेल काढुन टाका.
  • नंतरच्या सूप्त काळात छाटणी करा ज्यामुळे बीजाणूंचे उत्पादन होणार नाही.
  • जास्त सिंचनामुळे लक्षणांची गंभीरता व्यवस्थापन करता येते पण फवारे सिंचन टाळा.

प्लँटिक्स डाऊनलोड करा