Cercospora zeae-maydis
बुरशी
खालच्या पानांवर बारीक, तपकिरी किंवा गव्हाळ रंगाचे पिवळी तपकिरी प्रभावळ असलेले ठिपके बहुधा फुलधारणेच्या आधी येतात. हे ठिपके कालांतराने राखाडीसर होतात आणि कोवळ्या पानांवरही दिसु लागतात. जसजसा रोग वाढतो, हे डाग मोठे होतात आणि आयताकृती चरात बदलतात जे पानांच्या शिरांना समांतर वाढतात. अनुकूल परिस्थितीत (उबदार तापमान, उच्च आर्द्रता आणि ओली पाने) ते वाढुन एकमेकांत मिसळतात आणि पूर्ण पान ग्रासतात. जर हे दाणे भरण्याआधी घडले तर पीकाचे मोठे नुकसान होते. पानांच्या रोगामुळे झाडे कमजोर होतात आणि काही वेळा खोड मऊ पडून कोलमडतात.
ह्या रोगाचे नियंत्रण करण्यासाठी कोणतेही जैव उपचार उपलब्ध नाहीत.
नेहमी एकात्मिक दृष्टीकोन ठेवा म्हणजे प्रतिबंधक उपायांबरोबरच उपलब्ध असल्यास जैविक उपचार पद्धतीचा वापर करा. बुरशीनाशकांच्या फवारणीद्वारे उपचार हे वाढीच्या सुरवातीच्या टप्प्यात आढळल्यास रोगाचे व्यवस्थापन करण्याचा एक मार्ग आहे परंतु हवामान, संभाव्य उत्पन्नाचे नुकसान आणि झाडाची संवेदनशीलता लक्षात घेऊन मगच करायला हवे. बुरशीनाशके ज्यात पायराक्लोस्ट्रोबिन आणि स्ट्रोबिल्युरिन आहेत किंवा अॅझोक्सीस्ट्रोबिन आणि प्रोपिकोनॅझोल, प्रोपिकोनॅझोल आणि ट्रायफ्लोक्सीस्ट्रोबिनची संयुगे आहेत, ते बुरशीच्या नियंत्रणाचे काम चांगले करतात.
सर्कोस्पोरा झेयाई मेडिस नावाच्या बुरशीमुळे पानांवरील राखाडी ठिपके हा रोग उद्भवतो. ही झाडाच्या जमिनीतील अवशेषात खूप काळापर्यंत जगते. वसंत ऋतुमध्ये पावसाच्या उडणार्या थेंबांनी आणि वार्याने हिचे बीजाणू खालच्या पानांवर पोचतात. बुरशीच्या जीवनचक्राला वाढीव तापमान (२५ ते ३० डिग्री सेल्शियस), उच्च आर्द्रता (दव, धुके) आणि पाने फार काळ ओली रहाणे फार मानवते. गरम, कोरडे हवामान यांच्या विकसनात बाधा आणतात. विविध वाणांमध्ये लक्षणे थोडी फार बदलतात. बुरशीचे जीवनचक्र संवेदनशील वाणात (संक्रमण ते नविन बीजाणू तयार करणे) १४-२१ दिवसांचे आणि प्रतिकारक वाणात २१-२८ दिवसांचे असते.